ELİF:

Saatler ilerliyordu, oturma odasında televizyon izliyordum. Ne kadar umursamamaya çalışsamda kapının açılıp kenanın gelmesini umut ediyordum.

Televizyonu kapatıp bahçeye çıktım, biraz esiyordu hava. Salıncağa oturdum ve minik minik sallanıp beklemeye başladım.

Bahçedeki adamlardan biri geldi.

X: Efendim hava soğuk içeri geçin isterseniz?

Elif: Yok, iyiyim ben burda teşekkürler.

X: Pekala.

Uzaklaştı, bende minik minik sallanmaya devam ettim. Telefonumu çıkardım instagramda gezinmeye başladım. Kenanın hesabına girdim, takip edilenlere girdim. Ela... hala takip ediyor? Ayrılmamışlarmıydı? Herneyse.

Ne kadar süre geçti emin değilim ama bir taksi kapının önüne yanaştı.

KENAN:

Taksi evin önüne yaklaştığında şoföre teşekkürettim. Arabadan indim ve o an başım dönmeye başladı. Arabada otururken bunu farketmedim tabii...

Adamlar kapıyı açtı ve içeri girdim, evin ışıkları yanıyordu. Ama, Elif bahçedeydi. Beni görünce doğruldu ve meraklı gözlerle bana baktı.

ELİF:

İçinden çıkan Kenan'ı görünce istemsizce doğruldum be gözlerimi ona diktim.

Yürürken kapanacak gibi olan gözleri yine içtiğini gösteriyordu. En son içtiğinde Ela ile olaylar yaşamıştı ve morali bozuktu. Şimdide morali bozuk, hemde benim yüzümden...

İkimizde öylece duruyorduk, ne o geliyordu ve ben gidiyordum. En sonunda o yürümeye başladı, yanıma geliyordu.

KENAN:

Yere saplandığını hissettiğim bacaklarımı oynatıp Elif'in yanına yürüdüm. Yanına oturdum.

Oturmamı beklemiyordu, bende bunu yapmayı beklemiyordum ama özürdilemem gerekiyordu ondan.

Elif:

Kenan yanıma oturunca şaşırdım, ama oturması beni memnun etmişti doğrusu.

bişey demem gerekiyordu, ama ne diyeceğimi bilmiyorum.

Kenan: Elif...

İsmimi söyleyince gözlerine bakabildim, en son sarhoşken söylemişti adımı. Gerçi şuanda pek ayık sayılmazdı.

Kenan: Sabah olanlar için, özürdilerim... sana öyle çıkışmamam gerekirdi...

Gözlerini kaçırdı, özürdiledi... bunu beklemiyordum.

Elif: Uh, b-bende özürdilerim... asıl benim öyle tepki vermemem gerekiyordu. B-buna hakkım yok....

Utanmıştım.

Kenan: Hayır, hakkın var... haklısın, sana söylemem gerekirdi. Ve dediğin gibi ne kadar istemesekte evliyiz...

Gülümsedim.

Kenan: Ve... sana birşey demem gerek, yarın ablam geliyor.

Elif: Ablan mı? Bir ablan olduğunu bilmiyordum.

Kenan: Evet, sana pek birşey bahsetmedim üzgünüm, artık bu olmayacak.

Elif: (Gülümser) Yarın evde misin?

Kenan güldü ve konuştu.

Kenan: Evet... evet yarın evdeyim.

------------------------------------------------------------------

ARKADAŞLAERRR, BÖLÜM KISA OLDU ÖZÜRDİLERIM😭 AMA BUNU BİLE YAZAMAYACAKTIM YANİ MAALESEF SINAV HAFTAM BİTENE KADAR BÖLÜMLER BÖYLE KISA OLACAK. OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLERR💖🥹