ARMIYACAM DİYORUM KENDİMİ TUTAMIYORUM SİZE İYİ OKUMLARRRRR😘

Ay çok şükür son derste bitmişti. Kızlarla bahçeye yavaş adımlarla indik. Servis daha gelmemişti kızlarla sohbet edebilirdik. “Servis daha gelmemiş gelin şu banka oturalım.” Dedi Tuğçe. Nil’in kolumu sarsıp eliyle bir yere işaret etti.

İşaret etiği yerle adımlarım durdu yutkundum. Derin burun sargısını çıkarmış Tuğfana gösteriyordu ayrıca çok yakınlardı. Tuğfan elini kaldırıp burnuna dokundu Derinden ufak bir çığlık çıktı. Yalancı, bi adım ileri atım.

Okulun bahçesiinden çıktım. Kızlar ayağı kalkmış “Duru nereye servis gelmedi daha dur” diye bağırıyordu. Anlamsızca gözlerim doluyordu. İçimde bişeyler kırılmıştı. Okuldan çıkıp raskele bi sokağa girdim.

Yolu bilmiyordum hep servisle gidip gelirdim ben. Telefonunu çıkarıp anneme

-Anne ben bu akşam saat 7 de gelicem kızlarlayım.

Yazıp atım. Dolmuş gözlerim dayanamayıp bir damak yaş aktı. Boynumdaki kulaklığı çıkarıp kulağımdaki taktim raskele bir şarkı açtım. Hayde... Seninle akraba gibi olduk uzaktan...

Ağlaman şiddetlendi. Bu şarkı... Çok afedersin üzgünüm birr çok sıkıldım...

kulaklığın kapatıp tekrar sertçe omzuma koydum. “Allah cezanı versin Tuğfan bokumu ye köpek” diye söylendim. Kafamı kaldırdım. Etrafıma baktım burası neresiydi ağlamam dahada şiddetlendi. KAYBOLMUŞTUM. Nezaman buraya geldim.

Sinirden koşara adımlar atmıştım. Hırkamın koluyla yüzümü süldüm. Sümük bulaşmıştı. Şuan bunu düşünecek Halim yoktu. Geldiğim yola baktım. 2 yol vardı biri sağ biri sol nerden gelmiştim ben.

Yutkundum.Allah benim belamı versin. Sol yolu seçip ordan yürüdüm tam gidiyordumki durdum ya sağaysa. Sağ tarafa gitim gidiyorduki gene durdum. 1 adım geri atıyordumki birisine çarpmamla arkama döndüm. Atakan lan bunun burda ne işi var. “ Ne işin var burda senin?” Dedim. “Asıl senin ne işin var kızım” eliyle sağ taraftaki evi gösterdi .

“Benim evim burda” dedi. “ Neresi burası?” Dedim yutkunarak. “Şöyle diyim okula yürüyerek 20 dakika uzaklıkta” dedi. Lan ben ne ara 20 dakika yol yürüdüm. Telefonu açıp saate baktım lan saat 4.20

“Tamam ben gideyim “ deyip gidiyordumki kolumdan tutmasıyla durdum. “ Kızım nereye havanın kararmasına az kaldı ben bırakıyım seni.” Dedi. Çok iyi olurdu yoksa bu sokaklarda eve giderken delire bilirdim. “ Şey sana zahmet olur ben giderim” dedim nereye gidecek mal. “ Yok olur mu öyle şey ben götüreyim se-“ diyorduki arkadan gelen ses buna müsade etmedi. “ Saol Atakancım gerek yok hadi işine” Tuğfan. Oldukça sinirliydi bizim yanımıza gelip kolumu tutan ele baktı. Atakanda oldukça şaşkındı. Eliyle ATakanın elini tutup sıkıp sertçe bıraktı. “Ne işin var burda” dedim. Beni umursamayı Atakana baktı. Atakan korkmuş görünüyordu. Bi adım geriledi. Tuğfan Atakana el salayıp kolumu sertçe tutup beni ireleti. “ Ne yapıyorsun? Bırak beni bırak.” Diye bağırdım. Bırakmadı ama durdu “ Ne işin var seni o piçle” dedi. “ Sanane istediğim kişiyle olurun sa na ne.” Yutkundu alnındaki damar beriliyordu. “ Ben sana diyormuyum ne işin var onunla” dedim ve durdum lan “onunla şununla bununla” diyip saçmalamaya başladım. Güldü. Bi tane geçireçem mal. “ ney ney komikmi?” Dedim. “ Evet” dedi daha gülerek. Göz devirip kolumu tutan eline baktım. “ Bırak” deyip çekiştirdim. “ Sen benimi kıskanıyorsun.” Dedi. “ Ne kıskanması be asıl sen beni kıskanıyorsun” dedim. Kaşaları çatıldı. Ama kızgın değildi.

Yanımıza son surat durup kornaya basan arabayla yolun ortasında olduğumuzu yeni idrak etim. Beni tutup kaldırıma çekti. Duruçak sandım ama bi ara sokağa daha sürükledi. Daracık bi sokakaktı ve oldukça tenhaydı. Durdu ve kolumu bırakıp elimi tutu. Ne yapıyordu bu maynak.

“ Evet seni kıskanıyorum” deyip yaklaştı. “ Okadar çok kıskanıyorumki adam bile dövdüm senin için” LAN açık açık söylüyordu ve dahada yaklaşıyordu tıpkı okul bahçesindeki gibi.

Elim ayağıma dolaştı. O yaklaştıkça dahada hızlı atıyordu kalbim. “ Tuğfan dur” diye mırıldandım. Bi adım geri atım. O yaklaştıkça daha çok atım ve herzamanki gibi duvara posladım. Yutkundum. “Ne güzel dövmüşsün” dedi. Derinden bahsediyordu. Yaklaştığı an burunlarımız birbirine deydi. Gözümü kapatım. Ne yapıyordu bu manyak. Gözümü açıp itirdim ama kıpırdamadı. Hazırlıklıydı, eliyle nemli göz altımı temizledi. “Yeşil” diye mırıldandı. Okul bahçesindeki gibi...

Yutkunup kuruyan dudağımı ıslatım. “ Tuğfan çekil önümden birisi görüçek çekil” dedim. Ama nafile “görsün herkes görsün” Bir kez daha ittirdim onu. Olmadı “ özürdilerim Tuğfan bunu sen istedin” Dedim anlamaz bir şekilde baktı. Dizimle karnına geçirdim. İnleyip bi adım geriledi.şanstan yararlanıp duvarla onunarasından çıktım.

”Kızım ne yapıyorsun” saçımı savurup “ Beni evime bırakacakmısın yoksa Atakanımı bulayım.” Dememle dikleşip karnını tutu. Bana yaklaşıp elimi tutu. Ve gene sürükledi “Malmısın kızım?” Dedi. Ara sokaktan çıkmıştık. Kenarda duran arabayı çebinde duran anahtarla açtı. “ Senin ehliyetin varmı?” Dedim şaşkınca. Arabanın kapısını açıp içeri girmem için arkamdan itirdi. Arabaya bindiğimde kapıyı kapatım oda içeri girdi. “ Yok ama biliyorum” dedi. “ Lan polis görürse görürsün gününü.” Dedi. Arabayı çalıştırdd. “ Görmez sen merak etme” dedi. “ Polis kızı görüyor desem” dedim. Şok olmuş bi şekilde bana baktı “ Lan şakamı?” Dedi. “ Hayır çiddiyim seni babama söyliyecem “ dedmemle arabayı yana çekti. “ Söylemesin demi bak Duru” dedi saf bi şekilde. “ Of şaka yaptım söylemem” dedim.

Gülüp arabayı tekrar çalıştırdı. “Seni bir yere götürecem” dedi. “Nereye?” Dedim. “ Gidince görürsün” itiraz etmedim o sürüdü ben konıştum...

Evettt oy verip yorum yazmayı unutmayın💗😘😘😘