"Neden?"

"Anlamadım?"

"Neden onca ay bana öyle davrandın?"

"Benimde kendimce haklı sebeplerim var Ayla."

"Anlat o zaman!"

"Şuan zamanı değil!"

"Hayır şuan tam da zamanı! Madem sen benim hakkımda her şeyi biliyorsun bende bilmek istiyorum!"

"Ne anlatmamı istiyorsun?"

"Neden benimle evlenmeyi kabul ettin ve neden benim her defasında canımı acıttın?"

"İntikam, intikam duygum ağır bastı."

Gözlerini kapatıp derin nefes aldı ve beni şaşkına uğratan cümleyi kurdu.

"Ben sana deli gibi aşığım Ayla! Ben sana daha ilk günden aşıktım ama içimdeki intikam duygusu o kadar büyüktü ki o sana olan aşkımı engelliyordu."

"Ben ne yaptım sana? Ben sana ne yapmış olabilirim ki içinde o kadar nefret barındırıyorsun?"

"Sen bana bir şey yapmadın. Her şey Hasan Çevik yüzünden. Onun intikamını senin canını yakarak alacaktım çünkü o da benim ve sevdiklerimin canını çok yakmıştı."

Acaba şuan ki konuşma nerelere gidecekti?

"Onun öz kızı olduğunu zannediyordum."

"Ondan neden intikam almak istiyorsun peki?"

"Teyzemin, annemin, daha doğmamış kuzenimin ve daha doğmamış kardeşimin intikamını almak istiyorum."

"Yiğit ben anlamıyorum. Annen, teyzen ne alaka?"

"Ben o gün o şerefsizi depoya götürdüm ve orada konuşmasını sağladım. O da bana teyzemi nasıl öldürdüğünü anlattı."

Dilim resmen lâl olmuştu. Ne yani Yiğit'in teyzesinin katili o şerefsiz miydi?

Daha neler öğrenecektim acaba?

"O şerefsiz bir şirkette işletme mezunu olarak yeni göreve başlamış. Şans eseri de teyzem o şirketin avukatıymış. O şerefsiz teyzemi görmüş ve aşık olmuş."

Şuan anlatacakları oldukça zor olmalıydı ki gözleri dolmaya başlamıştı.

"Teyzemi tehdit ede ede zorla birlikte olmuş. Birlikteliği tekrarlayınca teyzem o şerefsizden hamile kalmış ve o şerefsiz bunu öğrenince teyzeme son kez sahip olup önce karnındaki bebeği daha sonra da teyzemi ö-öldü-"

"B-benim gibi! Teyzenin kaderi de tıpkı benim gibi. Peki ya benim sonum? Benim sonumda mı teyzen gibi ol-"

"Şş sakın, sakın o cümleni tamamlama sakın! Öyle bir şey olmayacak buna izin vermeyeceğim. Artık ben yanındayım. Benim yanımda kimse sana zarar veremez."

"Yiğit ben çok korkuyorum. Ya öğrenirse bu bebeği. Ya peşimi hiç bırakmazsa."

"Öğrenemez buna izin vermem."

"Yiğit artık kötü değilsin değil mi?"

"Ben zaten sana hiçbir zaman kötü olmadım ki?"

"Emin misin?"

"Tamam arada olmuş olabilirim ama yemin ederim sana yemin ederim ki kalbimden geçenler öyle değildi."

"Sen o gün sarhoşken bana şey demiştin..."

"Ne demiştim?"

"Belki farklı şekilde karşıma çıksaydın bu durumda olmazdık demiştin."

"Hatırlamıyorum ama demişimdir."

"Belki farklı şekilde karşılaşmadık ama biz geleceğimizi farklı bir şekilde şekillendirebiliriz."

Yatakta ikimiz de doğrulmuştuk.

"Biz geleceğimizi en iyi şekilde şekillendireceğiz."

Elini karnıma götürüp okşamaya başladı. Bu hareketi ile tuaf hissetsem de pek belli etmedim.

"Biz hikâyemizi baştan yazacağız ve o hikâyenin baş kahramanı da sevdiğim kadın, çocuklarım ve ben olacağız. Kendi hikâyemizin kahramanı biz olacağız."

O kadar güzel konuşuyordu ki hiç bir şey söylemeyip sadece onu dinlemek istiyordum.

"Söz mü?"

"Yiğit Karahanlı sözü."

Kollarını açınca bu sefer hiç tereddüt etmeden kendimi Yiğit'in güvenli kollarına bıraktım.

Yatağa uzanınca bu sefer kendi isteğim ile başımı Yiğit'in göğsüne koydum.

"Yiğit!"

"Söyle ela gözlüm!"

"Hani sen bana bir şeyler anlattın ya peki annen ve kardeşin onlar bu durumda neredeler?"

Sorum ile Yiğit'in kasıldığını hissettim.

"T-teyzemin ölüm haberini alınca annem delirdi. Bir süre hastanede tedavi altına aldılar. Kullandığı ilaçlar yüzünden ve yaşadığı stresten dolayı bebeğini düşürdü."

Çok üzücüydü...

"Boş ver şimdi bunları yat dinlen yoruldun zaten."

"Yiğit yarın akşam yemeğine Yeşim Hanımı çağıralım mı?"

"Sen nasıl istersen ela gözlüm."

Uzun bir aradan sonra ilk defa huzurluydum.

Zorla evlendirildiğim adama aşık olmuştum, birbirimize aşık olmuştuk.

Ve bugün kendimize bir söz verdik kendi hikâyemizin baş kahramanı olacaktık.

Geleceğimizi en iyi şekilde şekillendirecektik.

Belki ilk karşılaşmamız iyi olmamıştı ama bundan sonraları hep iyi olacaktı.

İnanıyordum, ben Yiğit Karahanlı'ya inanıyordum.

Çünkü söz verdi. Yiğit Karahanlı sözünü tutardı.

Ayyy bu Ayla ve Yiğit aşk bahçem sizce de çok tatliş olmadılar mıı? Yorumlarınızı bekliyorum🖤 veee yıldızı parlatmayı unutmayın🖤 ben hızımı alamayıp yazmaya devam edeceğim ama biraz geç yayınlayacağım ahahaha biraz merak edun daaa🙈 neyse çikilatalarım yıldızı parlatmayı unutmayın🖤 AYY BU ARADA BÖLÜM SONU BÖYLE YAZMAYI ÇOK SEVİYORUM SANKİ SİZLERLE SOHBET EDİYORUM GİBİ OLUYOR🖤 bir sonraki bölümde görüşünceye kadar kendinize çok iyi bakın veeee tabikisiiii MAFYA KARISI ile kalın🖤

Keyifli Okumalar🖤