Saat epey geç olduğunda artık evimize gitmek için arabaya bindik.

Bugün oldukça yorucu bir gün olmuştu.

Eve geldiğimizde banyoya girip işlerimi halletim ardından direkt kendimi yatağa attım.

O kadar yorgundum ki gözlerimi açacak halim yoktu.

Yiğit de yanıma uzandığı an ona doğru yanaşıp başımı göğsüne koydum.

Saçma sapan olaylar için artık birbirimizi üzmenin bir anlamı yoktu.

Saçlarımı okşaması ile gid gide mayışıyordum.

"İyiki ilk aşkımsın!"

Yarım yamalak duyduğum tek cümle bu olmuştu. Gerisi ise karanlık...

•••

Midemin bulanması ile gözümü açtım. Kalkmaya çalıştıkça yatağa daha da yapışıyordum Yiğit sayesinde.

Adam resmen ahtapot gibi sarıp sarmalamıştı.

Yiğit'i uyandırmamak adına yavaş hareket etmeye çalıştıkça midem sınırları fazlasıyla zorluyordu.

Bu duruma baş edemeyeceğimi anlayınca bu sefer oldukça sert bir şekilde kollarının arasından çekilip banyoya doğru ilerledim.

Midemdeki her şeyi çıkardıktan sonra sırtımı duvara yaslayıp dinlenmeye başladım.

Bu gidişle doktorun dediği gibi bu süreci atlatmam kolay olmayacaktı.

Kusarken kasılmam ise ayrı bir yoruyordu.

Yaklaşık 5 dakika öylece otururken Yiğit endişe ile yanıma geldi.

"Ayla iyi misin?"

O kadar halsizdim ki konuşacak güçüm bile yoktu.

Sorduğu sorusuna karşılık sadece başımı sallamak ile yetinmiştim.

"İyi görünmüyorsun rengin solmuş. Hastaneye gidiyoruz hadi kalk!"

Yiğit'in kolunu tutup kendime doğru çektim ve başımı omzuna yasladım.

Vakit kaybetmeden saçlarıma ufak ufak öpücük kondurmaya başlamıştı.

"Endişelenme Yiğit, doktoru duymadın mı? Bu süreç bizim için belli ki zor olacak."

"Seni bu hâlde görmeye dayanamıyorum ama!"

"Her güzel şeyin bir zorluğu vardır sevgilim. Sonunu düşün!"

"Sonu çok güzel olacak!"

"Sonu çok güzel olacak!"

Yiğit beni yavaşça kaldırdıktan sonra yatağa uzanmamı sağladı.

"Sen yat dinlen ben kahvaltını buraya getireceğim."

"Yiğit biraz fazla abartmıyor musun acaba?"

"Neden güzelim?"

"Ben iyiyim diyorum. Aşağı gelip birlikte hazırlayalım."

"Olmaz güzel karım ve bebeğimin yorulmasını istemiyorum."

Elini hafif belirginleşen karnıma koyup okşamaya başlamıştı.

Dudağını önce karnıma ardından dudağıma bastırıp odadan çıkmıştı.

Ben bu adamı çok seviyordum. İlk zamanlar ölesiye nefret ettiğim adama şimdi aşk ile bakıyordum.

Karnımdaki bebeği kendi bebeği gibi görüyordu. Kesinlikle çok iyi bir insandı.

Bana karşı önceki davranışları ise kesinlikle geçmişteki acılarıydı.

Ama biz geçmişi arkamızda bırakıp geleceğimize odaklandık.

Biz kendimize yeni bir dünya oluşturduk, yeni bir masal...

Ve şuan o masalı yaşıyoruz ve biz şuan o masalın ana kahramanlarıyız.

•••

Çok geçmeden Yiğit elindeki tepsi ile odaya girdi.

Yatağın kenarına oturup tepsiyi kenara koydu.

Eline çatalı alıp bana yemekleri yedirmeye başladı.

Şuan o kadar huzurluydum ki bu anın hiç bitmesini istemiyordum.

"Meğersem kocam pek de marifetliymiş."

"Sanki bunu bir kere daha söylemiştin ela gözlüm. Başka güzel sözler mi söylesen mesela?"

"Hımm ne gibi güzel sözler mesela?"

"Mesela artık ismim ile hitap etmen yerine aşkım, sevgilim gibi şeyler desen?"

"Diyorum ya zaten!"

"Arada değil ama güzelim hep senden bunları duymak istiyorum."

"Peki o hâlde ellerine sağlık sevgilim!"

"Afiyet olsun güzelim!"

Beni kendine çekip sıkıca sarıldı.

"Hadi kahvaltını bitir de ilaçlarını iç!"

"Daha ne zamana kadar içmem gerekiyor?"

"Vitaminlerin çok düşük çıktı güzelim. Bebeğimizin sağlığı ve senin sağlığın için ne kadar süre içmen gerekiyorsa içeceksin."

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Bebeğimiz demişti...

"Yiğit sen nasıl bir insansın böyle?"

"Noldu güzelim yanlış bir şey mi söyledim. Neden o elalarını doldurdun?"

"Bebeğimiz diyorsun. Kendi bebeğinmiş gibi sahiplendin. Ben seni hak edecek ne yaptım?"

"Asıl ben seni hak edecek ne yaptım? Sen benim bu dünyadaki tekrardan nefes almamı sağlayan bir mucizesin."

"Seni çok seviyorum!"

"Seni her şeyden çok seviyorum güzelim!"

Bu hamilelik hormonu denilen şey bu olsa gerek.

Ay ne nahlet bir şeymiş böyle. Durduk yere ağlayasım geliyor.

"Yiğit bugün Yeşim annelere gidelim mi?"

"O nereden çıktı şimdi güzelim?"

"Hiç sadece gitmek istiyorum."

"Olmaz bugün dışarı çıkma dinlen yarın bakarız."

"Off Yiğit ama ya! Ben hep böyle evde mi oturacağım?"

"Gerekirse evet!"

"Öküzsün!"

"Daha demin öyle demiyordun ama?"

"Şimdide böyle diyorum."

Kollarımı birbirine bağlayıp kafamı başka yöne çevirdim.

Trip atma seyansı başlamıştı hadi hayırlı başarılar.

"Kadın milleti değil misiniz hepiniz aynısınız!"

"Ne o ne varmış halimizde asıl siz kendinize bakın!"

"Tamam ulan tamam gideriz. Yeter ki o elalarını benden uzaklaştırma!"

Oo Yiğit Bey beklediğimden de fazla inatçı değilmişsiniz.

"Yaa işte benim kocammm."

Boynuna sarılıp öpmeye başladım.

"Daha demin öküzdük ama?"

"Şimdide kocamsın allah allah!"

"Sen bu şekilde her istediğini bana yaptıracaksan bizim seninle çok işimiz var demek ki."

"Ne o yapmaz mısın yoksa?"

Gözlerim yine istemsizce dolduğunda Yiğit içinden sessiz bir küfür savurdu.

"Yaparım bebeğim yaparım sen yeter ki üzülme."

Sen dur Yiğit Bey bu daha iyi günlerin. Ben sana kök söktüreceğim.

Ay ay ay bu kitabın her bölümü favori bölümüm oluyor. Nasıl efso yazıyorum ama🥲 kendimi övmeden Olmaz🥳😂 neyse aşk bahçelerim bölüm hakkında yorumlarınızı bekliyorum. Yıldızı parlatmayı unutmayın🖤 Ayla ve Yiğit hakkında yorumlarınızı aşırı merak ediyorum yorumlarda buluşalım. Kendinize çok dikkat edin veee MAFYA KARISI'NDA KALINNN🖤

Keyifli Okumalar🖤