Yiğit yüzünden akşama kadar odadan çıkamamıştım.

Şimdi ise ikna çabalarım sonucunda kabul ettiği akşam yemeği için hazırlanıyorduk.

Üzerime rahat ve biraz da bol kıyafetler tercih ettim. Çünkü yaklaşık hamileliğimin 3. haftasındaydım ve karnım az da olsa belirginleşmişti.

Şuanlık kimseye belli etmemek adına bol kıyafetler giymeyi tercih ediyordum.

Hazırlandıktan sonra arabaya binip ilerlemeye başladık.

Yol boyunca ikimiz de sessizdik taa ki Yiğit'e gelen bildirim sesi ile o sessizlik anında bozuldu.

Yiğit telefonda her ne gördü bilmiyorum ama gördüğü şeye fazlasıyla sinirlenmişti.

Arabayı müsait yere çekip hızla indi ve ardı ardına arabaya yumruk atmaya başladı.

Arkasından hemen inip ona doğru bir adım attığım an geri çekilip sakinleşmeye çalıştı.

"Yiğit noluyor?"

Yiğit'in bir türlü siniri yatışmıyordu. Gözlerini yumum bağırmaya başladı.

"Böyle işin içine sikeyim amına koyim ne biçim iş lan bu!"

Gözüne kestirdiği ağaca tekme atıp bana doğru döndü.

"Bin arabaya!"

"Nereye?"

"Sana bin arabaya dedim!"

"Yiğit noluyor anlatacak mısın artık?"

"Şuanlık bilmemen gerekiyor."

"Yine mi? Yine mi aynı şeyi sil baştan yaşayacağız? Sen yine eski Yiğit olmaya mı başladın?"

"Ayla yapma güzelim yapma! Şuan nasıl bir çıkmazın içindeyim biliyor musun? Bari sen yapma!"

"Neden Yiğit? Neden benimle paylaşmıyorsun? Ben senin karın değil miyim? Anlat, anlat ki sorun her ne ise birlikte çözmeye çalışalım!"

"Anlatamam, allah kahretsin ki anlatamam!"

"Ne görmüş olabilirsin ki bu kadar delirdin. Seni delirten şey ne Yiğit?"

Sesim artık fazlasıyla yüksek çıkıyordu.

"Artık olacaklardan ben sorumlu değilim. O şerefsizler nefes aldığı sürece bana rahatlık yok."

"Yiğit!"

Telefonu uzatıp videoyu izlememi sağladı.

Videoda Olcay Bey, Hasan Çevik ve tanımadığım bir çok kişi vardı.

Video ilerledikçe neler göreceğimi tahmin etmiştim.

Bu, bu video bana tecavüz ettiği video.

Psikopat videoya mı almıştı bir de?

Gözlerimden yaşlar bir bir süzülürken artık ayaklarımın bedenimi taşımadığını hissediyordum.

Olduğum yerde çökmüştüm.

İçim acıyordu! Bana yaşattıkları yetmiyormuş gibi bir de bunu videoya almıştı.

Gözyaşlarımın yerine hıçkırık almıştı.

Yiğit de aynı benim gibi dizlerinin üzerine çöküp beni kendine çekti ve kollarını belime sardı.

"Sana söz veriyorum, sana söz veriyorum onları pişman edeceğim. Bu yaptıklarına pişman edeceğim."

"Yiğit, b-ben bunları hak edecek ne yaptım?"

Yiğit'in gözyaşları omzumu ıslatıyordu.

Biz hiç mi mutlu olamayacaktık? İlla bir sorun mu çıkacaktı?

Benim hayatım hep pürüzlerle mi dolu olacaktı?

"Dik dur! Dik dur sakın başını eyme!"

"Y-yiğit ben, ben çok utanıyorum."

"Sen utanacak hiçbir şey yapmadın. Eymeyeceksin o başını hep dik tutacaksın!"

"Şimdi napacağız?"

"Seni eve bırakıp o şerefsizi bulmaya gideceğim!"

"Bende seninle geleyim!"

"Olmaz Ayla!"

"Evde tek kalmak istemiyorum!"

"O zaman annemin yanında kal!"

Çöktüğümüz yerden kalkıp arabaya bindik.

Yol boyunca gözyaşlarıma hakim olamamıştım.

Yiğit de yoldaki bakışlarını bana çeviriyor ağladığımı gördüğünde küfür savurup yola tekrar dönüyordu.

Yeşim anneye geldiğimiz de arabadan inip eve doğru ilerledik.

Yiğit elimden tutup öyle içeri girmiştik.

Yeşim anne bizi bitik bir şekilde görmeyi beklemiyor olmalıydı ki şaşırmıştı.

"Oğlum, kızım ne bu hal? Noldu iyi misiniz?"

Yeşim anneye bir adım atıp sarıldım ve sarılmam ile gözyaşlarım akmaya başladı.

"Kızım, korkutuyorsunuz beni noluyor?"

"Hoşgeldiniz oğlum!"

Duyduğum ses ile irkilmiştim. Yeşim anneden ayrılıp Yiğit'e doğru baktığımda hızla koşup Olcay Bey'in yakasına yapıştı.

Yiğit'in bu hareketi ile Olcay Bey şaşırmıştı Yeşim anne ise çığlık atmıştı. Bende Yeşim anneden farksız değildim.

"O şerefsizle ne işin vardı?"

"Ne diyorsun oğlum?"

"Salağa yatma lan! Sana bir soru sordum cevap ver!"

"Oğlum..."

"Sikerim belanı! Video diyorum lan video. O videoyu neden çektiniz?"

"Ne videosu!"

"Ulan orospu çocuğu o piçin Ayla'ya yaptıklarını neden çektiniz bu işin içinde senin payın ne?"

"Oğlum yapma! Bırak gel annecim gel düzgünce oturup konuşun olmaz mı?"

"Bu şerefsiz anlar mı zannediyorsun anne?"

"Oğlum gel bir sakin ol!"

"Yiğit bırak öldüreceksin."

"Ölmekten beter edeceğim. Ölüm bu şerefsizler için kurtuluş olacak."

"Yiğit yapma yalvarırım annen için, benim için yapma!"

"Senin için yapacağım. Annem için yapacağım. İntikamınız için yapacağım."

"Oğlum katil mi olacaksın genç yaşında?"

"Sizin için gerekirse evet!"

"Yiğit sana yalvarıyorum bırak gel buraya!"

Olcay, Yiğit'in elinden kurtulabilmek için çırpınıyordu.

Yiğit'e doğru bir adım attığımda Olcay'ın tekmesi karnıma isabet etmişti.

Karnıma aldığım darbe ile iki büklüm olup yere düşmüştüm.

İki elimi de karnıma sarıp acı içinde inliyordum.

Yiğit hemen bana doğru yönelip başımı dizine koydu.

Bu duruma istifaden Olcay da hemen evden çıkmıştı.

"Ayla iyi misin? Ayla!"

Bilincimi zar zor açık tutmaya çalışıyordum.

"Ayla bana bak güzelim. Her şey yoluna girecek!"

"Y-yiğit b-bebeğim, ona bir şey o-lmasın!"

"Hiçbir şey olmayacak güzelim sakin ol şimdi hastaneye gideceğiz."

Yiğit beni kucağına alması ile geriye sadece Yeşim annenin çığlığı Yiğit'in ise feryadı kalmıştı.

Gerisi ise karanlık...

Ayla ve Yiğit'e kolay kolay mutluluk yok gibi gözüküyor🥲 umarım bana kızmıyorsunuzdur aşk bahçelerim🙈 yorumlarınızı ve oylamalarınızı bekliyorum🖤

Keyifli Okumalar🖤