"Sen bu hayattaki en güçlü kadınlardan birisin. Yaşadıkların hiç kolay değil ama sen dik durmayı başarmışsın. Sen güçlü durmuşsun ve bak bu günlere gelmişsin."

"Artık gücüm kalmadı kızım. Bugün olanlar kabus gibiydi. Sana böyle bir şeyi nasıl yaparlar aklım almıyor?"

"Ben çok çektim anne. Bende en az senin gibi çok çektim. Ben daha 17 yaşımdayken bu olaya maruz kaldım."

"Ahh yavrum benim. Ahh güzel kuzum."

"Geçmişte olup bitti artık. Önümüze bakalım biz artık mutlu olalım çünkü biz mutlu olmayı sonuna kadar hak eden iki kadınız."

"Yiğit, Olcay'ı yaşatmaz. Öldürecek onu ve hapse girecek."

"Buna izin vermeyeceğim bana güven."

"Kızım gözü çok kara. Sevdiklerine çok bağlı. Sevdiklerine zarar geldiği an gözü hiçbir şeyi görmüyor."

Kapı tıklatılıp ardından açılmıştı.

"Hadi bakalım Ayla çıkıyoruz artık."

"Doktor ne dedi oğlum?"

"Sonuçları iyi çıktı anne. Bir sorun yok dedi."

"Ohh şükürler olsun!"

"Hadi anne sende al çantanı geç arabaya bizde geliyoruz şimdi."

"Tamam oğlum."

"Güzelim doktorun ile konuştum korkulacak bir şeyin olmadığını söyledi ama bir daha bu tarz durum ile karşılaşırsak bu sefer iyi şeyler konuşamayız dedi."

Biliyordum, böyle bir sorunun olacağını biliyordum.

Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı.

"Ela gözlüm bunu sen üzül diye söylemedim. Sadece gerçekleri bil ve bir daha kendini öne atma diye söyledim."

"Kendimi öne atmasaydım öldürecektin ama!"

"Böyle daha mı iyi oldu güzelim ha?"

"Yiğit sana bir şey olacak diye çok korkuyorum."

Başımı göğsüne koydum.

"Şş güzelim korkma bana bir şey olmayacak! Sen yeter ki kendini üzme ve stres yapma!"

"Yiğit dikkat edeceksin ama kendine tamam mı?"

"Tamam güzelim."

"Ben senin acını yaşamak istemiyorum Yiğit. Ben bunu kaldıramam."

Gözyaşlarım yerini hıçkırıklara bırakmıştı.

"Bu nereden çıktı şimdi güzelim? Daha demin ne dedim üzme kendini diye."

"Yiğit sen şimdi o videoyu gördükten sonra rahat durmayacaksın."

"Bunları konuşmayalım artık!"

"Hayır konuşalım Yiğit! İşin ucunda sende varsın çünkü."

"Ayla gerçekten hiç sırası değil!"

"Neden Yiğit? Neden sadece bizi düşünüyorsun? Bir kere ya bir kere kendini de düşün be adam!"

"Sence kendi canım umrumda mı? Siz nefes alınca ben nefes alıyorum."

"Sorunda bu zaten! Sen kendini umursamıyorsun ateşe bodoslama dalıyorsun Yiğit. Arkanda bıraktıklarını ve kendini hiç düşünmüyorsun."

"Tamam güzelim bu kadar stres yeter hadi evimize gidelim."

"Bana söz ver! Kendini koruyacaksın, sana bir zarar gelmeyecek!"

Yiğit bakışlarını benden çekip duvara çevirmişti.

"Yiğit gözlerimin içine bak ve bana söz ver!"

"Söz ulan söz tamam yeter ki üzme kendini!"

Hastaneden çıkıp arabaya bindik. Bu aralar Yeşim anne bizde kalacaktı.

Eve geldiğimizde direkt olarak odaya geçip üzerimi değiştirmiş ardından yatağa uzanmıştım.

Çok fazla ayakta kalınca ağrım oluyordu.

Yatağa uzandığım esnada Yiğit de yanıma gelip beni kendine çekmişti.

"Hadi güzelim uyu da dinlen!"

Günün yorgunluğu da eklenince gözlerim kendiliğinden kapandı.

Ve kapanırken odada geriye tek bir ses yankılandı.

"Eğer nefes almamı istiyorsan nefesimi kesme! Benim nefesim sensin ve beni nefessiz bırakma!"

Son cümlem bu olmuştu gerisi ise sevdiğim adamın kollarında huzurlu bir uyku olmuştu.

•••

Yiğit Karahanlı'dan;

"Bırakma beni! Hayır Yiğit beni bırakma! Ölemezsin Yiğit beni sensiz bırakamazsın! Benim nefesimi benden alamazsın!"

Duyduğum ses ile gözlerimi açtığımda Ayla'nın bir şeyler sayıkladığını duydum.

Yatakta doğrulup elimi elinin arasına aldım.

"Yiğit! Yiğit ölemezsin!"

"Ayla burdayım güzelim. Burdayım bir yere gitmiyorum seni bırakmıyorum aç gözlerini güzelim."

"Yiğit!"

Ayla kabusun etkisinden çıkıp uyandığında yanında beni görmesi ile gözyaşlarına hakim olamamıştı.

"Burdasın."

"Burdayım güzelim."

"Yaşıyorsun."

Ayla'yı kendime doğru çektim ve göğsüme yatmasını sağladım.

"Yaşıyorum, burdayım ve seni hiçbir zaman bırakmayacağım."

"Gerçek gibiydi."

"Kötü olan hiçbir şeyin gerçekleşmesine artık izin vermeyeceğim güzelim."

"B-ben seninle nefes aldığımı anladım ve uzun zaman sonra nefesimi bulmuşken kaybetmeme izin verme Yiğit."

"Ben senin nefesinim, sen benim nefesimsin. Biz birbirimize ilaç olacağız. Biz birbirimizin yaralarını soracağız. Hiçbir güç bizi ayıramayacak. Sen, ben ve çocuklarımız çok güzel bir aile olacağız. Bunun aksini bile düşünme."

"Sen nasıl bir insansın! Senden ölesiye nefret ederken şimdi ise ölesiye seviyorum. Sen benim ayarlarımla oynuyorsun be adam!"

"Aynı şeyi sende bana yapıyorsun güzelim ben sana bir şey diyor muyum?"

Sonunda yüzünde az da olsa tebessüm oluşmuştu.

Onun güzel gülüşü için yapamayacağım hiçbir şey yoktu.

Yeter ki hep gülsündü, yeter ki hep mutlu olsundu ve yeter ki hep yanımda olsundu...

İvit çiçeklerim bir bölüm daha bitti🖤 oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum🖤 bir sonraki bölüm Yiğit Karahanlı Anlatımıyla olacak. Bir sonraki bölümde görüşmek üzereeee ve tabikiii MAFYA KARISI ile kalınnn🌸🖤🥳

Keyifli Okumalar🖤