Eve girdiğimiz de ağzım açık şaşkın şaşkın eve bakıyordum.

Her yer süslenmiş masada en sevdiğim yemeklerden vardı.

"Yeşim Anne?"

"Eee torunum için böyle ufak bir şey düzenlemek istedik teyzesiyle."

Dolu gözlerle bir Çise'ye bir de Yeşim Anneye bakıyordum.

Gerçekten beni ve bebeği o kadar sahiplenmişti ki...

Yeşim anneye ilerleyip sıkıca sarıldım.

"Çok çok güzel bir kalbin var. İyiki varsın anne."

"Sende iyiki varsın kızım."

Yeşim anneden ayrılıp Çise'ye doğru ilerledim.

"İyiki benim kardeşimsin Çise."

"İyiki benim biriciğimsin."

Yiğit'e baktığımda annesinin yanına gidip sarılıyordu.

"Senin oğlun olduğum için çok şanslıyım annem."

"Senin gibi bir evladım olduğu için asıl ben çok şanslıyım oğlum."

"Peki Yeşim anne sen benim geleceğimi nereden biliyordun?"

"Kızım onu da Çise'ye sor! O bana söyledi."

"Çise hayırdır kardeşim haberci kuşların var da benim mi haberim yok!"

"Ş-şey haberim oldu işte."

"Vahiy yoluyla mı haber geldi."

Ben kimin haber verdiğini az çok tahmin edebiliyordum ama bunu Çise'nin ağzından duymak istiyordum.

"Evet kim bakalım?"

"Alperen söyledi."

Alperen'in lafı geçmesi ile utancından kıpkırmızı olmuştu.

Aralarında kesin bir şey vardı bunu sonra soracaktım.

Sofraya geçip yemekleri sohbet eşliğinde yemeğe başladık.

"Ellerinize sağlık her şey çok lezzetli olmuş."

"Ohh sınıfı geçtik Yeşim Teyze şeften onay aldık."

"Senin kadar güzel yapamasakta yaptık bir şeyler kızım."

"Her şey mükemmel bundan da önemlisi düşünceniz çok güzel ve beni çok mutlu etti."

"Sen mutlu olacaksan biz hep yaparız güzel kızım."

"Benim mutlu olmam için hepimiz bir arada olmamız yeter. Hiç ayrılmayalım."

"Ayy tamam duygusal duygusal konuşma kız ağlayacağım şuracıkta."

"Peki Çise Öğretmenim."

"Çise kızım diğer sürprizimizi de getirir misin?"

"Hemen Yeşim teyze getiriyorum."

"Anne ne zahmet ediyorsunuz böyle şeylere hiç gerek yok."

"Benim güzel kızıma az bile."

Çise elinde pasta ile yanımıza geldi.

"Aramıza hoşgeldin bebişşş."

İnanamıyorum bütün bu hazırlıkların hepsi bebek için miydi?

"Yeşim anneee!"

"Torumumun olacağını öğrendiğimde bir şey yapamadım bizde diğer kızımla böyle bir süpriz hazırladık sana."

Dolu gözlerle Yiğit'e baktığımda karşısındaki kadına hayran gözlerle bakıyordu.

"Hadi kızım mumu üfle."

Mumu üfleyip Yeşim anneye sarıldım. Gerçekten böyle bir şey beklemiyordum.

Yiğit yanıma gelip elini hafif belirginleşmiş karnıma koyup okşamaya başladı.

"Sağlıkla gel babacım. Annen, baban, anneannen ve teyzen seni çok seviyor bunu unutma!"

Gözyaşlarımı daha fazla tutamayıp akıtmaya başladım.

Çok güzel bir ailem olmuştu. Çok güzel bir ailem vardı artık.

Gün bizim için fazlasıyla dolu dolu ve güzel geçmişti.

Saat epey geç olduğunda herkes kendi odalarına çekildi.

Günün yorgunluğu ile birlikte kendimi sevdiğim adamın kollarında uykuya teslim ettim.

•••

2 Ay Sonra;

"Yiğit bu sefer gösterir mi kendini?"

"Güzelim bebeğimiz inat çıktı bir türlü cinsiyetini göstermiyor."

2 haftada 2 kere hastaneye gelmiştik ama bir türlü bebiş cinsiyetini göstermiyordu.

Yine hastane koridorunda randevu saatinin gelmesini bekliyorduk.

Randevu saati bana geldiğinde içeri girdik. Beni ultrasyona aldıklarında kalbim heyecandan yerinden çıkacak gibiydi.

"Evet bebeğinizin inadı kırılmış olmalı. Sonunda pes etmiş ve cinsiyetini göstermiş."

Doktorun kurduğu cümle ile resmen kalbim ağzımda atıyordu.

Ben oğlumuz olacağını hissederken Yiğit ise kız hissediyordu.

Önemli olan sağlıklı olmasıydı gerisi hiç önemli değildi.

"Evet hazır mısınız bakalım açıklayayım mı?"

"Evet lütfen."

"O zaman hayırlı olsun erkek annesi oluyorsunuz."

Bir oğlum olacaktı. Canımdan bir parça şuan içimde büyüyordu.

"Y-yiğit."

Şuan gülmek ile ağlamak arasında gidip geliyordum.

"Oğlumuz olacak. Bu duyguyu seninle birlikte tattığım için çok mutluyum Ayla'm. Bu duyguyu bana yaşattığın için çok teşekkür ederim."

Yiğit'in kurmuş olduğu cümle ile daha fazla ağlamaya başladım.

Bu bebeği kendi canından kanındanmışcasın sahiplenmişti.

"Ağlama güzelim. Mutluluktan dahi olsa akıtma şu yaşlarını."

"Yiğit sen, sen çok farklısın. Hiç sorgulamadan bu bebeği senin canından kanındanmışcasına sahiplendin. B-ben seni hak edecek ne yapmış olabilirim?"

"Çünkü o senin bebeğin ve bende o bebeğin babasıyım. Ben o bebeğe hiçbir şey hissettirmemek için kendime yemin ettim. O bebek benim ve senin, bizim bebeğimiz. Bir daha böyle şeyler düşünüp üzme kendini!"

Hastaneden çıktığımız gibi bebek beşiklerine bakmaya başladık.

Hepsi ayrı ayrı güzeldi. Bu mutlu haberi telefonda Yeşim anne ve Çise'ye vermiştik.

Şu 2 ay içinde çok şükür ki herhangi bir olumsuz durum ile karşılaşmamıştık.

Yiğit beklediğimden sakin davranıp Hasan'a bir şey dahi yapmamıştı. Beni de en çok şaşırtan bu olmuştu.

"Güzelim bu nasıl?"

"Hepsi çok güzeller. Karar veremiyorum ki!"

Cümlemin bitmesi ile gözüme bebek mavisi bir beşik takılmıştı.

İçinde oğlumuzu hayal ettim. O minicik bedeniyle içinde olduğunu hayal ettim.

Hayali bile çok güzeldi...

"Yiğit bu nasıl?"

"Senin hoşuna gittiyse alalım hemen güzelim."

"Yiğit ben beğendim ama seninde beğenmen önemli. Birlikte ortak karar verelim."

"Bencede bu olsun güzelim çok güzel."

Beğenmese bile sırf ben beğendim diye alacaktı bunu çok iyi biliyordum.

"Beşik ne zaman eve ulaşır?"

"Yarın evinizde olur Yiğit Bey."

"İbanınızı verin parayı oraya yatırayım."

"Tamam Yiğit Bey."

Şimdi sıra bebek kıyafetlerine gelmişti.

Bir mağazaya girip kıyafetleri incelemeye başladık.

Hepsi o kadar minik ve tatlıydı ki yüzümde kendiliğinden tebessüm oluşuyordu.

Yiğit eline bir elbise alıp yanıma geldi.

"Güzelim bu nasıl?"

"Yiğit oğlumuza bunu giydirmeyi düşünmüyorsun herelde?"

"Kızımız için seçtim güzelim."

"Kızımız?"

"İlerideki olacak kızımıza."

Ben bu adamı çok seviyordum hemde her şeyden herkesten çok seviyordum.

Bir bölümün daha sonuna geldik🖤 yorumlarınızı ve oylamalarınızı bekliyorum🖤 bir sonraki bölüm zaman atlamalı olacak🖤

Keyifli Okumalar🖤