Ortaklık uğruna evlenmek zorunda kalan Yiğit ve Ayla`nın hikâyesi. Ayla Çevik kendi öz anne ve üvey babası tarafından kendi çıkarları uğruna resmen satıldı. Ama Ayla Çevik hiçbir şeyin karşısında boyun eğmeden dimdik ayakta durdu ve tek başına mücadele etti. Yiğit Karahanlı, peki o neden bu evliliği kabul etti? Sebebi sadece ortaklık mıydı? Bu hikâyede; intikam, yıkılış, yok oluş ve yeniden doğuş var. Bu hikâyede Yiğit ve Ayla yana yana kül olacaklar ama küllerinden doğmayı başaracaklar. Bu hikâye Yiğit ve Ayla`nın yeniden doğuş hikâyesi.

Kötü bir geçmişi olan ve bu geçmişe dönük yaşayıp geleceğini şekillendiremeyen Semih Karahanlı ve Zeynep Başar yıllar sonra artık geçmişi bırakıp geleceğini en iyi şekilde planlayıp yollarını birleştirir ve kendilerine örnek bir yuva kurarlar. Sizde Semih ve Zeynep`in hikayesine ortak olun ve bütün zorluklarını, acılarını, mutluluklarını hep birlikte tadalım. YAZAR: Sude Birer

Yağmur Atılgan aşka inanmayan sadece iş ve gelecek odaklı olan bir kız taa ki karşına Cenk Korkmaz çıkana kadar. Yağmur Atılgan`ın karşısına Cenk Korkmaz çıktığı an kartlar yeniden dağıtılıyor. Cenk ve Yağmur`un hikâyesine hazır mısınız?

Deniz ve Kaan... İlk kez çocukken tanıştılar. Dört yıl boyunca birlikte büyüdüler neredeyse. Okul çıkışı aynı sokaktan yürüdüler, aynı ağacın altında hayaller kurdular, aynı şarkılara güldüler. Çocuktular ama bazı bağlar yaştan bağımsız kurulur; öyleydi onlarınki. Sonra hayat araya girdi. Taşınmalar, yeni okullar, yeni şehirler… İletişim bir süre sürdü, sonra sessizce bitti. Zamana karıştı sesler, görüntüler, anılar... İsimler hatırlandı bir süre. Sonra onlar da flu oldu. Ama bazı duygular unutulmaz, sadece biçim değiştirir. Yıllar sonra bir gün, bambaşka insanlar olarak karşılaştılar. Ne yüzlerini tanıdılar ilk anda ne isimlerini. Ama o an bir şey oldu. İçlerinden biri hafifçe duraksadı, diğeri başını çevirip ikinci kez baktı. Bir his... Sanki hiç tanımadığı birine yıllardır aitmiş gibi. Sanki özlediği ama kim olduğunu bilmediği biri karşısındaymış gibi. Ve sonra, Deniz’in dudaklarından döküldü o cümle: "Ben seni yazmıştım..." Kaan’ın gözleri kısıldı, önce anlamaya çalıştı… sonra yavaşça başını salladı. Çünkü o da yazmıştı. Unuttuğu bir çocuğu, adını anımsayamadığı bir dostu, ruhunun bir yerine kazınmış o eksik parçayı... Bu kurgu metaforik olarak şu soruyu sorar: 👉 "Hayal ettiğin birine aşık olman mı tuhaf, yoksa bir yabancıyı tanımadan ruhuna ait hissetmen mi daha garip?"

"Bazen kader, geçmişi bugünün kalbine saplar... Ve en büyük savaş, insanın içindekinedir." Cansu’nun dünyası, bir gecede altüst olur. Ailesinden miras kalan büyük şirket, iflasın eşiğindedir. Tam her şeyin bittiğini düşündüğü anda, ona bir kurtuluş yolu sunulur: Zengin ve mesafeli iş insanı Emre ile anlaşmalı bir evlilik. Birbirlerini tanımazlar. Güven yoktur. Aşk hiç yoktur. Ama zamanla aralarındaki mesafe kısalır, bakışlar daha uzun sürer, sessizlikler anlam kazanmaya başlar. Fakat bu evlilik, göründüğü kadar tesadüf değildir. Emre’nin babası, oğlunun yıllardır unutamadığı geçmişinden kurtulması için gizlice Cansu’nun şirketini batma noktasına getirmiştir. Amaç nettir: Emre’yi bu evlilikle geçmişten koparmak, kontrolü ele almak… Ve işe de yarar gibi olur — ta ki büyük sırlar birer birer açığa çıkana kadar. Çünkü... 🔹 Şirket aslında hiç batmak üzere değildir. 🔹 Bu evlilik, baştan sona bir oyundur. 🔹 Ve Cansu`nun yıllardır bilmediği kardeşi ortaya çıktığında, Emre`nin hayatı bir kez daha yerle bir olur. Çünkü o kardeş, Emre`nin yıllar önce kaybettiği, hâlâ unutamadığı eski aşkıdır... Artık hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Geçmiş, kapıyı tekrar çalmıştır. Ve aşkın kalbindeki en keskin soru yankılanır: “Geçmiş mi kalır insanda iz bırakan, yoksa hiç yaşanamayan ihtimaller mi?”