19. Bölüm

Ayyy yeni bölüm geldiii 25. Bölüm gibi fınal vermeyi düşünüyorum. Yeni bi kurgu buldum bitince biraz mola verip o kurguyu yazmaya başlıyacağım . Neyse size iyi okumalarrrrr

                           🖤

Hikayenin sonunu biliyordum, yaşayacaklarımızıda. Fakat bir kitabın sonunu bilmek o kitabı okumayacağımız anlamına gelmezdi. Araf ise ben bu dünyaya tekrar gelsem tekrar tekrar okuyacağım bir kitap gibiydi. Şu an vereceğim karar beraberinde bir sürü vazgeçişi ve fedakarlığı da beraberinde getirecekti. Araf için yapamayacağım hiç bir şey yoktu en zor zamanımda yanımda olan Araf'ın en zor zamanında yanında olmak herşeyden çok isteyeceğim bir şeydi. Önceden olsa bir saniye bile düşünmeden kabul ederdim, fakat şu an eğer gidersem arkamda bırakacağım bir Umut vardı. Ben Araf'ın zaafıydım ve insanlar insanların en çok zaaflarına oynardı. Vereceğim ufak bir cevap, ağzımdan çıkan tek bir cümle hayatımı kökten değiştirecekti hiç olmadığım kadar farkındaydım bunun.

" Araf. " Dedim sadece. Göz yaşlarım istemsiz bir şekilde süzülüyorum yanaklarıma doğru.

" Asena'm gel yaralarını ben sarayım. Ömrünü ömrüme katayım. " dedi masum bakışlarla bana bakarken .

" Seninle ölüme bile giderim Araf. " Dediğimde beni bir hışımla kucağına alıp döndümeye başladı. En son indirdiğiniz hemen dudağıma yapıştı o kadar uzun süreli bir öpüşmeydi ki nefesimizin son damlasına kadar birbirimizden ayrılmadık.

" Seni pişman etmeyeceğim yemin ederim ki bu asla olmayacak. " Dediğinde o kadar çaresiz bakıyordu ki. Yüzünü ellerimin arasına aldım

" Biliyorum sevgilim. " Dedim ve sonrasında ekledim.

" Uykum geldi evimize çıkalım mı? " Dediğim gibi beni kucakladı ve eve doğru ilerlemeye başladı. En sonunda eve geldiğimizde Araf beni indirmeden kendi odasına doğru ilerledi. Hiç bir tepki vermeden odaya gitmeyi bekledim. En son odaya geldiğimizde beni yavaşça yatağa bıraktı ve yanıma uzandı. Burun ucuma ufak bi öpücük kondurulan

" İyi geceler sevgili. " Dedi ben ise gülümseyerek karşılık verdim. Yaklaşık on dakika sonra gözlerim istemsizce kapandığında uyku beni kendine çekmişti.

Saat kaçtı bilmiyordum ama hava daha aydınlanmamıştı. Yavaşça kalkıp lavaboya ilerledim. Çıktıktan sonra başımı sağa sola yatırarak yatağa doğru ilerliyodum. Komidinde duran Araf'ın telefonuna gelen bildirim sesi ile adımlarım istemsiz bir şekilde o tarafa doğru ilerlemişti. Telefonu elime aldığımda yüzüme vuran ışıkla yüzümü buruşturmadan duramadım. Bildirimin kimden geldiğini görünce gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Hemen telefonu açmaya çalıştığımda yüz tarama sistemi olduğunu görünce hemen Araf'ın yüzüne tuttum. Araf yüzüne vuran ışıklar yüzünü buruştuğunda bu umrumda bile değildi. Araf yavaşça yatakta doğrulurken elimde gördüğü telefonla hemen ayaklanmıştı. Elimi kaldırarak onu duyduğumda bir adım daha atmadı. Mesaj Hakan'dan dı. İban numarasını atmıştı biraz daha yukarı çıktığımda Hakan'ın benim önüme fırlattığı fotoğrafları aslında Araf Hakan'a atmıştı gördüğüm şeyle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. İşten atılmama sebep olan kişi Araf'dı. Yavaşça başımı kaldırıp Araf'a baktığımda telefon elimden kayığ düşmüştü.

"Ne halt ettiğini sanıyorsun sen? " Dediğimde sesim titrek çıkmıştı.

" Asena bebeğim ne gördüğünü söyler misin? " Dediğinde olduğu yere çakılmış gibiydi.

" Araf lütfen bunu yapmış olma. " Dediğimde sadece nefesini tutmuş bana bakıyordu

" Sana evet dediğim günün sabahı sevdiğim adamın işten atılmama sebep olan kişi olduğunu söyleme lütfen. " Dediğimde dizlerim beni daha fazla taşıyamıyordu. Yavaşça dizlerimin üzerine düşmüştüm. Hemen akabinde Araf da hemen hizama eğilmişti.

" Sevgilim yemin ederim açıklaması var. " Dediğinde kafamı iki yana salladım.

"Araf mesleğim benim hayatımda en değer verdiğim şeylerden biriydi ve sen bunu biliyordun. " Dediğimde göz yaşlarım almaya başlamıştı ama bunu yapmak istemiyordum kendimi oldukça güçsüz hissediyordum.

" Ben işten atıldığımda bile güçlü durdum amına koyayım. Ben o işi annem ve babamın katilini bulmak için seçtim ya. " Dediğimde inanamıyormuş gibi Araf'a bakıyordum.

" Elimdeki şans gittiğinde bile Araf var dedim. Yetemediğim yerde o yardım eder dedim ya. Aslında işten atılmama neden olan oymuş. " Dediğimde psikopat gibi kahkaha atıyordum.

" Buldum çünkü Asena. " Dediğinde nefesinin kesildiğini hissettim.

" Çocukluğundan beri bulmak için and içtiğin o adamları ben buldum. Keşke bulmasaydım ama buldum. " Dediğinde en az benim kadar çaresizdi.

"Kim? " Diye sorduğumda dilim neredeyse dönmüyordu.

"Babam." Dediğinde sesi titriyordu. Duyduğum bu cümleyle kulaklarım uğuldamıştı. Sevdiğim adamın babası ailemin katiliydi. İntikam almak için yanıp tutuştuğum kişi aşık olduğum adamın babasıydı. Yavaşça ayağa kalkmaya çalıştığımda Araf hafifçe bileklerimden tutup otuturdu.

" Sana söyleyecektim. Çetenin başına geçmeni istememin sebebi herşeyden önce buydu. Emin ol ailenin kanı babamın elinde kalmayacak. İstediğin gün istediğin zaman ailenin yanına gönderebilirsin o aşağılık adamı. " Dediğinde beni kendine doğru çekti. Kafamı boynuna gömdüğümde iç çekerek ağlamaya başladım. Orda mahışmaya başadığımda Araf beni kucağına alarak yatağa doğru bıraktı ve yanıma uzandı. Beni göğsüne doğru çekti ve onun kokusunda uyuya kalmıştım.

                          🖤

Araf'dan:

Hayatta her şeyin bir cevabı vardır : evet ya da hayır. Ama bazen doğru cevabı bulamak için sadece başkalarının söylediklerine değil , kalbine de kulak vermelisin . Çünkü doğru her zaman göz önünde olan değildir , bazen yırtık bir kağıt parçasına yazılmış gibi gizlidir.Hayata merhaba derken bir gazete manşeti kadar iddialı olman gerekmiyor. Çünkü en büyük manşetler başardığınız herşeydir. Unutma yolun sonunda cevapları bulamasan bile arayışın kendisi bir derstir. Çünkü hayat , doğruyu bulmak değil kendini bulmaktır.

Ben ise kendimi Asena da buldum. Hayatımın her parçasında o vardı yanımda olmasa bile. Ben ölümle yaşam arasındaki o ince çizgiydim. Asena benim için yaşamdı yaşama sebebimdi. Ölüm ise tam olarak bendim. Kendimi hiç bir zaman tam anlamıyla tanıyamamıştım. Çünkü kendime ait bir kişiliğim yoktu ipleri elinde tutan babamın bir kuklasıydım. Ya ki bir çift mavilikle tanışana kadar bana kim olduğunu hatırlattı ve yaşamak için bir sebep verdi. Ben ise o sebep için savaştım yeri geldi canım yandı yeri geldi can yaktım ama hiç birinden pişman olmadım. Çünkü amaç uğruna her şeyi feda edebileceğim kadar güzeldi. Asena bu gün öğrenmemesi gereken bir çok şey öğrenmişti. Hayatının tepetaklak olduğuna emindim. Hayatında çok değer verdiği bir şey çok değer verdiği biri tarafından alınmıştı ve bunu elı kolu bağlı bir şekilde izlemekten başka hiç bir şey yapamıyordu. Çok büyük bi ikilemdeydi bir tarafta hayatı boyunca uğraştığı bir hırs diğer tarafta sevdiği adam ve duyguları. Seçim onun için imkansızdı fakat ben onun için çoktan karar vermiştim. En kısa süre içinde gidip intikamını alacaktı ve buna müsade eden benden başka kimse olmayacaktı. Halis Keskin 'in ölümü çocukluğu boyunca işkence ettiğini, dövdüğü, dışladığı, sırf onun gibi kötü bir olmak istemediği için oğlu olarak bile görmediği Araf Keskin'den yani Öz oğlundan başka kimse olmayacaktı. Ben ise duygularımı sineye çekmekte hiç zorlanmayacaktım.

                             🖤

Ay Allam neler oluyorrrrrr. Bence baya iyi ilerliyo hikaye biraz heyecan kazanmaya başladı iyi geceler efendim hayırlı ramazanlar smdnnsdbkand öpücüklerrrr