Kaçma dedik kaderden,

Ölümden değil.

*******

Cesaret ne zor duyguymuş arkadaş nereden bulacağınızı bilmiyorsunuz gökalp hala anlatmamı bekliyordu söze girdim "babam..." gökalp tekrarlayıp "baban evet" dediğinde yüzüme baktı "beni..." gökapl sinirlenmişti " söylesene kızım ne uzatıyo-" derken "babam beni sattı" dedim ve ağlamaya başladım gökalp ne diyeceğini bilemedi üzülmüşmüydü şuan o umrumda değildi

bütün nefretimi dökmek ister gibi ağlıyordum gözyaşlarım ardı ardına gözlerimden akıyor ve 'babam bunu nasıl yaptı' diye beynim beni kemiriyordu gökalp bana bir mendil uzattı mendil beyazdı ve üstünde minik minik kırmızı çiçeler vardı alıp gözlerimi silecektimki ellerimin mendili tutacak dermanının bile olmadığını farkettim titriyordum ve ard arda hıçkırıyordum bu haldeyken gökalp hiçbirşey dememişti içimi dökmem için o kırgınlığı azaltabilmek için hiçbirşey demedi sadece karşımdaki koltuğa oturdu ve başını ellerinin arasına aldı...

Biraz sakinleşmiştim göz yaşlarım durmuştu ve hıçkırıklarımda azalmıştı sadece arada bir hıçkırıyordum yandaki aynadan gözlerime baktım kıpkırmızı olmuşlardı ama birazda olsa rahatlamıştım gökalp bana "sakinleştiysen şu olayı doğru bir şekilde anlatabilir misin belki bir çözüm buluruz" dediğinde kapattığım gözlerimi açtım ve kıpkırmızı gözlerimle ona baktım bu halime üzülmüştü belliydi mavi gözlerinde hüzün vardı uzatmadan anlatmaya başladım "bana akşam bir toplantı olduğunu söyledi" gökalp "evet var bende gidicem devam et "bana akşam hazırlan dedi bende tamam dedim ona baba ne zaman çıkacağız diye bağırdım ama duymadı bende hazırlanmam gerektiği için odasına gittim" gökalp kaşlarını çatmış beni dinliyordu devam ettim "kapıya vuracakken telefonla konuştuğunu duydum kerem diye bir adama borcunu ödeyeğinden bahsediyordu o esnada adam.." burada hıçkırmıştım ve yine gözlerim dolmuştu ama gökalpe anlatmak beni rahatlatıyordu devam etmeliyim "sonra adam babama bir teklif sundu ya lavini verirsin seni rahat bırakırım yada parayı verirsin lavini bırakırım eğer para saat sabah sekizden önce gelmesse kızınla vedalaş senin kararın ya önceden ver yada kendim alayım"

gökalp ellerini saçlarına geçirmiş salonda geziniyordu sonra bana döndü ve "sonra ne dedi o piç" dedi bende "babam dediki tamam akşam 11 de gel kızı al dedi" bu noktada ellerimi gözlerime koyup ağlamaya başladım gökalp yavaşça yanıma geldi ve oturdu ardından beklemediğim bişey oldu ve kafamı tutup göğsüne yasladı orada ağlamama izin vermişti 10 dakika kadar ağladıktan sonra sakinleşmiştik minik bir kuş gibiydim onun göğsünde hıçkırıklarım azaldığında kafamı elleri içine aldı ve geriye çekti "peki bu adamla ilgili bişey biliyormusun soyisim falan ve buraya neden geldin?" ona bakınca yine mavilikleri üzüntülüydü ama bir duygu daha vardı öfke yoksa o adama sinirlenmişmiydi gerçi kim gökalp in yerinde olsa öyle yapardı ama bilmiyordum onu bir abi olarak görüyordum ve bu sebeple teşekkür etmediğim için vicdan azabı çekmiştim

"Yok bilmiyorum sadece adının kerem olduğunu biliyorum" gökalp baş parmağı ve işaret parmağıyla burun kemerini sıkarken yine salonda dolaşmaya başlamıştı "gökalp!" diye seslendiğimde bana döndü ve "bana ne olur yardım lütfen senden başka gideceğim kimse yok şuan" gökalp 'napıcam' diye düşünürken benim yanıma geldi ve elini alnıma koyup ateşim varmı diye baktı "ateşin var senin hasta olacaksın seni odaya götüreyim" dedi ve beni kolumdan tutup kaldırdı fakat ben yürüyemiyordum elim kolum tutmuyordu sanki yürüyemediğimi anlayınca "bu böyle olmiyacak" dedi anlamamıştım kahretsin yine başım dönüyordu etrafı bile göremiyordum bir anda ayaklatım yerden kesildiği için ufak bir çığlık attım ve "ne oluyor be?" gökalpin sesiydi " yürüyemiyorsun kızım ne yapayım sürikleyeyimmi?" dediğinde sustum başım yargunluktan onun göğsüne düşmüştü

"Ateşi normale döndümü anne?" bu gökalpin sesiydi "evet oğlum ne geçirmişse onun şokunda hala ama atlatıcak inşallah" buda annesi olmalıydı gözlerimi yavaşça açtım ve bir tarafımda gökalp bir tarafımdada annesi vardı gökalp "Lavin iyimisin ateşin düştü" dediğinde ben kendime gelmeye çalışıyordum annesi kıkırdadı ve "oğlum sakin ol iyi" dedi gökalp sinir olmuştu tabii annesinin ona demek istediği birşey vardı sanki ama o an anlayamadım ardından zorla "gökalp" dediğimde camdan dışarı bakan mavilikleri beni buldu "efendim" sesi soğuktu "dilek abla nerde?" diye sordum oda bana "yemek almaya gitti birazdan gelir diyerek odadan çıkacaktıkı kapıyı açtığında derin bir nefes verdi ve " bişeye ihtiyacın olursa yanındaki kırmızı butana baş ben gelicem" dedi ve çıktı.

*SAAT GECE 3*

Evi harikaydı bizim evden biraz daha büyüktü annesi babası ve kendi bu evde yaşıyordu yatakta yatıyordum ve çok yorgundum saat gecenin 3'dü ama gözüme uyku girmiyordu yatakta bir oyana bir buyana dönüp duruyordum telefonum evde kalmıştı okadar aceleyle çıkmıştım ki telefonumu unutmuştum saat 11'i çoktan geçtiği için aşırı telaşlıydım heran biri gelip beni alabilir gibi hissediyordum...