Kim demiş sevmezsin,

Ona gönül vermezsin.

*********

gökalp "ee nasılsın bari" dediğinde bakışlarımı yerden kaldırdım ve ona yönelttim keskin mavileri içimi kıpır kıpır ederken oradaki ciddiyetide görebiliyordum bana verdiği bu his normal miydi? çok uzatamdan cevap verdim "bilmiyorum ama içimde kötü bir his var sanki heran biri beni alacakmış gibi her saniyen korkuyla" dediğimde kafasını ellerinin arasına aldı ve "kızım ben sana güvenli hissedebilmen için ne yapayım ya" dedi bende "gökalp" dedim "efendim Lavin" dediğinde "beni o adamdan koru lütfen" dedim ardından gözümden bir damla yaş süzüldü gökalp bir anda yüzüme yaklaşıp "sana söz Lavin o adamdan seni canım pahasına koruyacağım ama böyle yapma sana burada kimse birşey yapamaz merak etme ben yaşadığım sürece"

Bu sözleri benim hoşuma gitmişti kendimi tutamayıp ona sarıldım verdiğim bu tepkiyi oda beklemiyordu bana okadar narin sarıldıki sanki camdan bir bebeğe tutuyormuş gibiydi abim gibiydi hayatım boyunca alammadığım güveni ondan almıştım ondan ayrıldıgımda çekmecesini açtı ve içinden bir telefon çıkardı yeni çıkan bir telefondu ve pahalı görünüyordu bana uzattı ve "al eda bana telefonunun olmadığını söyledi" dediğinde "yok hiç gerek yok zaten başım felaket dönüyo istemem" dediğimde bana baktı ve beni birden kucağına aldı "napıyorsun gökalp" dediğimde "az önce başım dönüyor demedinmi yine atak geçirmemen için odana götürüyorum dinlen biraz" dediğinde kucağından inmeye çalıştım ama izin vermedi

Odadan içeri girdi ve beni yatağa bıraktı ardından kapıya doğru yürüdü inadım inattı kalkıp peşinden gidince arkadını döndü ve kollarımdan tutup "hoop sen nereye" dediğinde "dalgamı geçiyorsun aşağı incem bırak" dediğimde beni kapının arkasına duvarla arasına aldı gözlerimi kocaman açmış onu izliyordum "gökalp çekil lütfen" dedim ama dinlemedi " ne oldu haydi artistlik taslasana şimdide burdan çıkılmıycak dedim ve bitti" duvara yapışmıştım resmen gözlerimi kapatmış ve kafamı sağa dönmüştüm ne yapmaya çalışıyordu bu manyak "gökalp çekil " dediğimde "çekilmez sem ne olur he Lavin söylesene çekinme" dediğinde bir anda onu ittim ve kapıdan çıkıp merdivenleri indim ve mutfağa dilek ablanın yanına geldim dilek abla nefes nefese olduğumu görünce elindekileri bıraktı ve yanıma geldi

"kızım iyimisin" dediğinde "iyiyim dilek abla merdivenlerden hızlı indim sadece" dedi "hee tamam kızım geç sofraya otur" dedi itiraz etmeden oturdum masada birsürü kahvaltılık çeşiti vardı ne gerek varsa artık her masada 4 tane kahvaltı tabağı vardı yani sayımız kadar masada otururken eda uykulu haliyle içeri girdi ve esnedi "günaydın canlar çok enerjiğim bu sabah parti vercem" dediğinde dilek ablayla kıkırdadık eda masaya oturdu ardından dilek abla... fakat gökalp gelmemişti eda karşıma oturmuştu dilek abla masanın başındaydı

kahvaltı yapıyorduk neredeyse kahvaltım bitecekti tabağımda kalan omleti yiyordum bu esnada içeriye gökalp girdi ve benim yanıma oturdu ben ise hayretle ona bakıyordum ALLAH'IM BİR İNSAN BU KADARMİ RUHSUZ OLABİLİR YA?

Önüme döndüm ve kalan omletimi hızlıca yedim eda "kız bu hız ne biraz yavaş ye" demişti ama aldırmadan hemen bitirdim ardından "dilek abla ben odama çıkıcam görüşürüz" dediğimde başını salladı bende mutfaktan ayrılıp odama doğru yürümeye başladım...

*GÖKALPİN ANLATIMIYLA*

Benden kaçıyordu bildiğin uzak duruyordu o minik kalbini bana kaptırmaktan korkuyordu ama bilmediği birşey vardı o anlamasa bile çoktan kaptırmıştı bunu anlamamak için salak olmak gerekirdi hislerini çok iyi koruyordu ve belli etmemeye çalışıyordu az önce odada ona yaptığımdan sonra bunu daha net bir şekilde anlamıştım küçük bir hareketim onu deli ediyordu ama bunu dışa yansıtmıyordu yada benim tahminlerim yanlıştı izleyip görecektim artık napalım

Benden böyle kaçması hoşuma gidiyor neden bilmiyorum ama seviyorum heleki o saçları... o altın sarısı saçları kalbime dolanmıştı gözleri herkeste olan kahverengi lerden değildi ayrı bir tondu tek kelimeyle harika bir kızdı ama şuan benim önceliğim onu bu sıkıntıdan kurtarmaktı ne yapıp edip o adamı bulmalıydım benim babamında şimdilik bir haberi olmayacaktı biraz daha sonra söyleyecektim bunu ona lavinde artık daralmıştı evde durmaktan ama yapacak birşey yok can güveliği. Anlamadığım tek şey ona her dokunduğumda neden değişik hissettiğimdi eminim cevabını yakında alacaktım.

*LAVİNİN ANLATIMIYLA*

"Allah'ım bir insan nasıl bu kadar ruhsuz olabilir ya!" diyerek odanın içinde geziniyordum "ne yapmaya çalışıyorsun ya ne" kendi kendime konuşuyordum ellerimi saçlarıma geçirdim ve yanımdaki makyaj masasına ilerledim oradaki aynaya baktığımda tipimin ne kadar berbat olduğunu gördüm üstümü giymiştim fakat kendime gelmeliydim eski beden olmalıydım dolabı açtım ve siyah bir elbise giydim arkasında kurdele vardı dizlerime kadardı üzerime tam oturmuştu belimden dizlerime doğru genişleyen fırfırlı bir elbiseydi ardından makyaj masasının önüne yine geldim harika bir makyaj yaptım fazla ağır değildi.