1.Bölüm

Bu gece mesaiye kalmıştım.İçimde tuhaf bi his vardı hem heyecan gibi hem de kötü bir his o yüzden ben de mesaiye kalmıştım. Çalışırsam , kafam dağılırsa geçer diye düşünmüştüm.

Masamın üstünde imzalamadığım önce ki operasyonlardan kalan dosyalar duruyodu. Bu işin de kötü yanı buydu sanırım. Dosyaların her bir sayfasını incelerdin ve o kan donduran görüntüler tekrar tekrar gözünün önüne gelirdi.Tam odaklanmış dosyayı açmıştım ki odamın kapısı bi an da açılıp duvara çarptı.

" Komserim acil gelmeniz lazım çok acil." içimdeki hissin buna çıkmamasını istedim bu sefer olmamalıydı. Kafamda ki düşünceleri savuşturup hemen ayaklandım.

" İhbar mı geldi Serkan yine mi yetişemedik." bu cumleyi en çok biz anlar biz bilirdik. Birine yetişememek bir kadının çığlıklarına yetişememek .

" Şu an kesin bir şey diyemem komserim ama ihbar düştü arkadaşlar hemen bir ekip yönlendirmiş siz ihbar düşünce beni çağırın dediğiniz için geldim." nefes almaya çalıştım ama zordu çok zordu.

Küçük 5 kişilik bir ekibimiz vardı. Çok diretmiştim emniyet müdürüne üç kişilikte olsa bir ekip kurup ihbar kısmını hele de kadınlarla ilgili olanları güçlendirmek için o da sonunda dayanamamış asayiş ekibi olarak bizleri seçmişti 3 yıl önce. Hiç yerimizde duramazdık korkardık yetişememekten o yüzden de dönüşümlü olarak çalışırdık bazen emniyette birimiz kalır geri kalan devriye atardık. Issız sesimizin duyulmayacağı sokaklarda gezerdik genelde.

" Bu sefer yetişelim bu sefer aynı sonla karşılaşmayalım Serkan nolur." söylediğime bir karşılık vermemişti denilecek bir şey de yoktu gerçi. Konuşurken ihbar odasına gelmiştik.

" Durum ne arkadaşlar." diyerek odaya giriş yapmıştım. Herkes bi telaş içindeydi biliyordum hepsi korkuyordu nasıl korkmasınlar ki.

" Komserim ihbar gelen noktaya arkadaşları yönlendirdik az bir mesafeleri kaldığını belirttiler ama içim de bir sıkıntı var bizden de iki kişi hiç değilse gitsek." bunu söyleyen Azraydı böyle konularda kadınlar olarak daha çok tedirgin ve hassas olurduk.

" Haklısın Azra benim de içim de bir sıkıntı var Serkanla birlikte gidin bakın bakalım ne olmuş." bunu dememi bekledikleri belliydi anında yok oldular karşımdan. Bende geri ekrana döndüm.

" Bora sen de şu sistemden bak bakalım o çevrede bakabileceğimiz bir kamera kaydı var mı." içimizi rahatlatacak bir görüntü veya olaya dahil bir şeyler bulabilirdik belki diye düşünerek kamera görüntülerini istemiştim.

" Hemen bakıyorum komserim." Bora kamera var mı diye araştırırken ben de bir ileri bir geri gidip geliyordum . Böyle durumlarda içim içime sığmaz duramazdım yerimde sakinleşmeye çalıştım ama nafileydi.

" Komserim kamera kayıtlarına ulaşamıyorum. Sanırım yine izin çıkartmamız gerekiyo." bir de bu iş vardı. Biz birilerinin canını kurtarmaya çalıştıkça birileri de önümüze taş koymaya çalışıyodu. Sakinleşmeye çalıştım ama o sıra da telsizden gelen sesle bu pek mümkün gibi durmuyordu.

"45 40 merkez. Lal komserim beni duyuyor musunuz." duyuyordum ama bu ses tonu iyi değildi elim titreyerek telsizin düğmesine bastım.

" 45 40 merkez dinlemede,söyle Azra"

" Komserim , gelmeniz lazım "

" Geliyorum." derin bir nefes alarak bana üzgün gözlerle bakan ekibime döndüm.

"Arkadaşlar aracı emniyetin önüne getirin ben odamdan montumu alıp hemen geliyorum."

" Araba da sizi bekliyoruz komserim." diyip ikisi de ihbar merkezinden çıkmıştı. Daha fazla zaman kaybetmeden odamdan montumu aldım. Silahımı , telsizimi ve telefonumu kontrol ettim , cüzdanım zaten cebimdeydi.

Dışarı çıktığım da Borayla Selenin dedikleri gibi araba da beklediklerini gördüm ve beklemeden arabaya bindim. Bora binmemle birlikte zaman kaybetmeden harekete geçmiş arabayı olay yerine doğru sürmeye başlamıştı.

Olay yerine geldiğimiz de ise herkesin yüzünden her şey anlaşılıyordu ama sanki düşündüğümüzden fazlası vardı.

" Komserim kendiniz görseniz daha iyi olur sanırım." göreceğim şeyden korka korka işaretledikleri yere doğru yürümeye başladım. Anladığım kadarıyla olay inceleme daha gelmemişti.

Adımlarımı biraz daha hızlandırdım . Bacaklarım soğuktan mı yoksa göreceklerimin korkusundan mı titriyordu bilmiyordum. Gördüğüm görüntüyle korkudan titrediğini anladım çünkü şu an karşımda gördüğüm görüntüyle sendeledim . Selen de aynı durumda olacak ki Bora ikimizi de kolundan tuttu , tutmasaydı belki de ikimizde bu görüntü karşısında yeri boylayabilirdik.

" Serkan nasıl , nasıl olur bu ihbar alır almaz ekip yönlendirdik nasıl bu kadar kısa zamanda bu hale gelmiş olabilir." aklım almıyordu bunu , ihbar edilen saatle buraya varılması arasında en fazla 20 dakika vardı. Bu kadar kısa zaman da nasıl bu hale gelmiş olabilirdi. Şu an karşım da vücut bütünlüğü bozulmuş yani kolları ve bacakları vücudundan ayrılmış bir kadın vardı. Midem bulandı gördüğüm görüntüden değil insanlıktan , bunu yapabilen bir zihinin olmasından midem bulandı .

Olay yerinden uzaklaştım biraz ilerlediğim de olay yeri incelemenin de geldiğini gördüm. Azranın yanına gidip oturdum bizlik bir iş kalmamıştı ama savcının gelmesini bekliyecektik.

" Yine olmadı değil mi beceremedik. Bu görüntüyle karşılaşmaktan yoruldum ama bu , bu çok fazla Azra nasıl olur aklım almıyor. " bir hıçkırık sesi geldi yanımdan ağlıyordu aramızda en duygusalı oydu . Aslında şu an da hepimiz kendimizi sıkıyorduk ben belki ağlamazdım ama emniyete gittiğimizde küçük çok küçük bir sinir krizi geçirebilirdim.

" Abla ben ne denir bilmiyorum ama bu görüntüyle karşılaşmaktan yoruldum hele de böylesi çok zor. Bu ekibe girerken tek düşündüğüm birilerinin sesini duyabilmek , kurtarabilmekti ama böyle olduğunda biliyorum elimizden bir şey gelmiyo ama tutamıyorum işte kendimi." onun için ablaydım hep olmasını istediği ablası , şu an da da kolumun altına alıp onu teselli etmeyi isterdim ama birazdan savcı gelicekti ve bizim toparlanmamız gerekti hepimizin.

" Bu konuyu seninle söz veriyorum uzun uzun konuşucaz ama şimdi toparlanmamız gerekiyo birazdan savcı burda olur." Cümlemi bitirmemle birlikte hepimiz ayağa kalkmış ve kendimizi toparlamaya çalışmıştık. Zaten savcının arabası da görüş açımıza girmişti.

••••••••

Yaklaşık 2 saatten fazla olay yerinde durduktan sonra emniyete gelmiştik. Elimizde delil yoktu şu an için ama kamera kayıtlarını inceleyip , labaratuvardan da gelen sonuçlarla elimize birşeyler geçeceğinden emindim ya da öyle olmak istiyordum.

Odama geldiğim de Selenden mesaj geldi labaratuvarda ki doktor arkadaşın konunun hassaslığından dolayı işlemleri hızlandırıp 2 saate sonuçların elimizde olacağını belirttiğini anlatan bir mesaj atmıştı.

••••••
Bu iki saat içinde biz de kamera kayıtlarını incelemiş bir kaç plaka almıştık ama ne kadar işimize yarar bilmiyorduk. Bu sıra da da otopsi sonucu çıkmış ve eline ulaşmıştı bekletmeden açtım. Daha başını bile okumamla sinirlerim patlak vermiş ve sonun da beklenilen kriz gerçekleşmişti. Dosya da istismardan kaynaklanan kadının bedeninde spermler bulunduğu yazıyordu. Dosyanın son sayfasın da da ilk önce boğularak öldürüldüğü yazıyordu.

Yine bir kadın öldürülmüştü bu kaçıncıydı bilmiyordum ama sonuncu olmadığını biliyordum. Sinirden elime ne geçerse fırlatmış , sinir krizinin eşiğine gelmiştim zaten bu işi yapıyorsanız bu raddeye gelmemek münkün değildi. Kapım çalınca kendime gelmek adına bir kaç derin nefes aldım. " Gir." komutumla kapı açıldı.

" Komserim müsaitseniz asayişten Barın komser sizinle görüşmek istiyor."

" Çağır gelsin müsaitim." hala sakinleşmiş değildim ama kendimi tutmaya çalışıyordum. Ben derin derin nefes alırken odaya bahsedilen komser girdi. Kumral, tahmini 1.80 civarında boyu vardı yani sanırım 1.65 ben için herkes 2 metreydi bence sorun kesinlikle bende değildi. O da aynı şekilde beni süzmüş tahminen az önce ki sinirimle birlikte dağılan saçlarımda biraz gözleri oyalanmıştı. Elimi uzattım bu anlamsız bakışmayı kesmek için.

" Hoşgeldiniz komserim kusura bakmayın biraz oda dağınık bu ara da ben Lâl Kara ." sözlerimden sonra sanki odayı yeni farketmiş gibi etrafı inceledi ve dudağının bir kenarı yukarı doğru kalktı sonra elini uzattı ve o an hiç olmamasını istediğim şey oldu ve yine beni elektrik çarptı. Hiç sinirli değilmişim gibi buna da sinirlendim ama o bu durumdan daha çok keyiflenerek gülümsemesini genişletti.

" Memnun oldum komserim. Ben de Barın Reha."