Korhan elimde bulunan kağıdı gördü ve anında elimden aldı . Annemin yazdıklarını okuduktan sonra yüzü düştü. Ağlamak istiyordu, bağırmak istiyordu ve en önemlisi bulunduğumuz odayı yakıp kül etmek istiyordu. Fakat biliyordu ki bunları yapsa bile geçmişte yaşanan olayları h geri alamayacağını adı gibi iyi biliyordu.

Korhan biliyorum geçmişte çok büyük bir hata yaptım. Şu anda senden hiç bir şey saklamak istemiyorum sevgilim. Efna'nın doğması için Cehennem Kraliçesi olarak bilinen Ayrin ile bir anlaşma yaptım. Bu anlaşmaya göre Efna 28 yaşına gelene kadar beni gerçek annesi olarak bilecekti. Fakat şu anda biliyorum ki Efna artık bu dünyada değil maalesef. Bu yüzden Ayrin birazdan benim canımı almaya gelecek. Onun bana olan öfkesini bütün hücrelerimde hissedebiliyorum. Eğer geldiğinde hayatta olmazsam şunu bil ki bu durum benim hatam. Ne kendimi nede Efna'yı kötülüklerden korumayı beceremedim maalesef. Senden tek istediğim asla Ayrin'e bulaşma ve intikamım için yanıp tutuşma.

Defalarca elimde bulunan mektubu okumuştum. Mektup resmen zihnimin en derinliklerine işlemişti. Artık bu olaylara hiçbir şekilde tepki veremiyordum.

Şu anda neler hissedeceğimi bilmiyorum. Meğerse benim hayatım yalanlar üzerine kurulmuş. Annemden nefret ederdim. Çünkü zayıf, zavallı ve kendisini korumaktan aciz bir kadındı. Her zaman bu yönünden nefret ettim. Bana göre zayıf olmak çok aşağılık bir durumdu. Kendi kendime öğrendiğim bir durum var. Eğer bu hayatta güçlü olamazsan her zaman seni ezerler. Duygular senin en büyük düşmanın ve zaafındır.

Bu hayatta en zayıf olduğum anda sevdiğim, güvendiğim ve değer verdiğim insanlar tarafından sırtımdan hançerlendim.

Tina ve Rahan’ın beni kime benzerliklerini şu anda çok iyi anlıyorum. Ayrin denilen kadından intikam almaya çalışmayacağım. Bu sefer kafama göre hareket etmeyeceğim.

Korhan’ın eliinde bulunan mektubu göstererek " bu yazanlar doğru mu?" Diyerek ona sorumu yönelttim.

Korhan ise bir süre gözlerime bakamadı. Hatta birkaç kez yutkundu. Hemen ardından çok kısık bir şekilde “ burada yazan her şey gerçek.”

Korhan bu sözlerini telafuz ederken sebepsiz yere Annemin gözlerine bakmak istedim. Annemin gözleri çok soğuk ve donuktu. Gözlerinde ki ışıltı kaybolmuştu. Bir süre Annemin gözlerine uzun bir süre boyunca dikkatli bir şekilde inceledim. Annemin gözlerine dikkatli bir şekilde bakarken gözlerimin önüne annemin anıları gelmeye başladı.

Gördüklerimi söylemem gerekirse sürü annemi çocuğu olmuyor diye dışlamış. Her seferinde çocuğunun olmadığını yüzüne vurmuşlar. Çok acı çekmiş,kırılmış,üzülmüş ve incinmiş.

Bu sürü resmen annemin psikoloji ile oynamış. Bu olaylar gerçekleşirken Seray ve ablası sürünün bulunduğu bölgeye giriyorlar. Hemen ardından bilinmeyen bir nedenden dolayı sürünün önde gelenleri ile Seray’ın ablası arasında kavga çıkıyor.

Korhan kavgayı ayırmak isterken Seray’ın ablasını itiyor hemen ardından kızcağız orada bulunan bir taşa kafasını çarpıyor ve hayatını kaybediyor.

Cadılar Korhan’a çok öfkeleniyorlar ve annemi kandırarak Ayrin denilen Tanrı ile bir anlaşma yapmasını sağlıyorlar. Annem ilk başta çocuğu olacağı için çok mutlu oluyor.

Fakat Seray’ın babanesi annemi canım ile tehdit ederek Korhan’ın yanından ayrılmasını istiyorlar.

Annemde kabul ediyor bu durumu. Annemin her seferinde olaylara tepkisiz kalmasının sebebi Seray’ın babanesinin annemin üzerinde uyguladığı büyüler yüzündenmiş.

Anılar o kadar hızlı bir şekilde gözlerimin önünden geçti ki kafamda toparlamam uzun sürmüştü.

Annemin cesedine daha fazla bakmak istemediğim için biraz hava almak için dışarıya çıktım. Neredeyse sürünün tamamı bizim evimizde toplanmıştı ve kendi kendilerine olaylar üzerinde teoriler üretiyorlardı.

Bir sürenin ardından Berfu ve Bertuğ gözüme çarpti. Çok hızlı bir şekilde koşarak eve doğru geliyorlardı. Berfu ve Bertuğ beni umursamadan direk Korhan'ın yanına gitmişlerdi. Korhan’ın yanına gittikleri anda içerden Berfu’nun çığlık sesleri geldi.

Berfu’nun çığlık sesleri geldikten sonra içeriye girdim. Annemlerin odasına gittiğim zaman Bertuğ kafasını duvara vurarak “ her şey benim yüzümden oldu. Eğer onların karşısına çıkmasaydım onlar ölmeyecekti.”

Bertuğ sürekli bu cümleleri tekrarlayıp duruyordu. Berfu ise kendisine tokat atarak “ amca bu gerçek değil. Efna ve teyzem yaşıyor. Bütün bunlar o cadıların oyunu.”

Korhan ise sadece Bertuğ ve Berfu’ya bakıyordu. Sesini çıkarmıyordu. Berfu Korhan’ın bu tepkisizliğini gördüğü anda çileden çıktı ve Korhan’ın yakasına yapıştı.

“ Amca bana bunların gerçek olmadığını söyle! Sen koskoca Alfaların Alfasısın! Sen karını ve kızını illa ki korursun! Söylesene teyzem ve Efna nerede? İnat etme artık bak eğer bunlar o Şamanın ilüzyonuysa çok çok yetenekli bir adammış. Onun sayesinde o cadıları kandırırız.”

Korhan Berfu’nun bu sözlerine karşı göz yaşlarını tutamadı. Berfu Korhan'ın ağladığını görünce bir süre sustu hemen ardından “ Senin yüzünden oldu bütün bu olanlar! Sen ne beceriksiz bir herifsin!

Berfu bu sözleri Korhan'a bağırarak söyledi. Hemen ardından kendi etrafında döndü. Annemin cesedine bakmaya cesaret edemiyordu. Berfu bir süre kendi etrafında döndükten sonra kısık bir ses tonu ile "Hayır hayır onlar ölmedi anlıyor musun!? Be-ben Efna’yı çok ama çok sinir ettim. Arkasından işler çevirdiğim için o bana kızdı. Onun oyunu o. Evet evet kesinlikle onun oyunu bizim canımızı yakmak istedi.”

Korhan Berfu’nun bu sözlerini duyduktan sonra hıçkırarak ağlayarak “ Ben ne kızımı kötülüklerden koruya bildim nede karımı. Onlar benim yüzümden öldüler Berfu.”

Berfu tam ağzını açıp bu durumu inkar edeceği anda Bertuğ ayağa kalktı. Hemen ardından Berfu’nun yanına ilerleyerek hızlı bir şekilde onun kolundan tutup kendisine çevirdi ve sözlerine şu şekilde başladı “ Gerçekler bunlar Berfu. Teyzem ve Efna artık birer ölüler bu durumu ne kadar erken kabullenirsen senin için o kadar iyi olur”

" Saçmalamayı kes Bertuğ! Ben böyle bir şeyi kabullenemem! Bu bir oyun!"

Berfu'nun olayları hala kabullenmeyeceğini bildiğim için sözlerime şu şekilde başladım. " Kız kardeşimin ve annesinin öldüğü bir gerçek sevgili kuzenim."

Bertuğ ve Berfu bu sözlerimi duydukları anda donup kaldılar. Zihinlerinden hiçbir şey geçiremiyorlardı. Galiba onları çok büyük bir şoka sokmuştum.

" Bu arada ben Dolunay. Alfaların Alfası olan Korhan'ın ilk çocuğuyum."

Berfu bu sözlerimi duyduğu anda gülme krizine girdi. " Şaka yapıyorsunuz bana. Gerçek anlamda benim alay ediyorsunuz. Amcamın teyzemi aldatması imkansız!"

" Babam teyzeni aldatmadı. Bir kere babam terk edilmişti. O yüzden de bu durumu ne kadar erken kabullenirsen senin için daha iyi olur."

" Amca! Bu kız ne saçmalıyor?"

" Bütün bu olanlar gerçek Berfu. Bugünden itibaren varisim Efna yerine Dokunaydır! Eğer Dolunaya karşı bir saygısızlığınız olursa karşınızda beni bulursunuz!