Ne oluyor burda. Meyra nereye gitti koşarak Diyerek aileme baktım.

- ne olacak meyranın da damladan bir farkı yok oğlumu ağlatmış Allah bilir ne yaptı

- ne saçmalıyorsun sen abi.

- ne saçmalalması mert oğlum ağlıyordu onun kucağında.

- lan o kız çocuk ağlıyor diye size getirdi zaten boran uyanmış yukarda ağlıyordu sizin haberiniz yoktu. Kız lavobadan çıkınca boranın ağladığını duydu bende oradaydım beni fark etmedi girdi içeri aldı kucağına susturmaya çalıştı susmayınca da size getirdi ne yapabilir ufacık çocuğa salak mısın sen.

Benim konuşmam bitince herkes susmustu.

-ya siz anne Baba kızım kızım diyordunuz abim bağırırken hiç biriniz ses etmediniz mi sizde mi öyle düşündünüz. . O sırada annemin hıçkırık sesi geldi tamda tahmin ettiğim gibi seslenmemişlerdi . Cebimden telefonumu çıkarıp Meyra'yı aradım annem aldığında bende kaydetmiştim numarasını onu aradığım zaman bir telefon çaldı Allah'ım nolur düşündüğüm şey olmasın nolur telefonu yanında olsun kapının oradaki portmantoda siyah bir çanta vardı bu Meyranın olmalı Allah kahretsin bu kız bu saatte nereye gidebilir. Evimiz şehrin biraz dışında ve ormanlık alana yakın bir yerdeydi.

- Allah kahretsin Allah kahretsin.

- ne oldu oğlum

- ne olacak sizin o salak oğlunuzun yediği halttan dolayı kız hiç bir eşyasını almamış.

Hızlıca ceketimi alıp dışarı çıktım korumalara baktım baş koruma Ahmet abi evin arka tarafından geliyordu

-Ahmet abi

- efendim mertim

- abi kardeşim Meyra koşarak çıkmış evden gördünüz mü .

- mertim vardiya değişimi var şuan yeni çıktıysa kimse görmemiş olabilir gel kameralara bakalım birde kapıdaki güvenliği arayalım .

Dediği sırada Koşarak kapıda ki güvenlik geldi

- beyim Meyra hanım

- ne oldu kardeşime

- değişim zamanında kapıların açıldığı zaman koşarak dışarı çıkmış bizim oğlan görmüş ama yetişmemiş koşarak ormana girmiş.

Ahmet bir ekip burda kalsın geri hepiniz etrafa dağılıp kızımı arıyorsunuz hemen şimdi

- tamam serhat bey.

-Ahmet abi yanımızdan uzuklasınca bende ilerlemeye başladım .

-Nereye mert

-Kardeşimi aramaya baba durup bekleyemem bazıları ne kadar kabullenmese de o benim ikizim .

-Bekle bende geliyorum.

- Sen oğlunun yanında kal abi sonra ağlarsa bu sefer bizim ağlattığımızı düşünürsün onun bir bebek olduğunu unutup.

Son sözlerimi söyleyip koşmaya başladım. Nerdesin be kızım nerdesin be güzelim. Kapıdan çıkınca direk ormana daldım ve onu aramaya başladım bir yandan da adını bağırıyordum . Ahmet abigilde ellerinde fenerlerle onu arıyordu aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama bir an kalbimde şiddetli bir ağrı hissettim abimin bağırmaya başladığı andan beri olan bir ağrıydı bu ama şimdi dahada şiddetlenmişti sanki ve anladığım kadarıyla bu Meyrayla alakalı olan birşeydi . Tekrardan koşmaya başladım

- Meyra nerdesin! Nerdesin kardeşim. Ama yoktu hiç Bir yerde Merya yoktu nerde bu kız Allah'ım delireceğim.

Yazardan

Mert nereye bakarsa baksın kardeşini bulamıyordu tek mertte değil duman erkeklerinn hepsi onu arıyordu. Batuhan ise kendinde o yüzü bulamamış ve evde kalmıştı sakinleşince gözlerinde ilk önce Meyra' nın ona olan son bakışı canlanıyordu ve içini koskacaman bir pişmanlık sarıyordu. Neden dinlemeden bağırmıştı ki. Ama onun da yaşadıkları kolay değildi damla yüzünden bir kere çoğunu kaybetme korkusunu yaşamıştı ve aynısını olacak diye aklı çıkmıştı ve gözü dönmüştü. Annesi bir köşede içli içli ağlıyordu karısı kucağında bebeğiyle üzgün bir şekilde Batuhana bakıyordu yengesi ise çocukları alıp yukarı çıkmıştı. Aradan kaç saat geçti kimse farkında değildi. Bir süre sonra Duman erkeklerin hepsi eve dönmüştü ama Meyra yoktu aralarında.

-Serhat nerde kızım .

Bir cevabı yoktu serhat beyin . Başını eğmekle yetindi . Sabah olmak üzereydi korumalar hala Merya ya arıyordu.

Serhat bey bir kaç memur olan yakın arkadaşından yardım ve özel eğitimli köpek istemişti. Mert bir şekilde eve gittiğini düşünüp evine gitmişti ama meryanın köpeğinden başka kimse yoktu. Duman sanki hissetmiş gibi hırlıyor ve havlıyordu. Mert usulca yaklaştı ona . Yere diz çöküp dumanla konuşmaya başladı.

-Duman oğlum Meyra yok. Duman bunu duyunca öyle bir ulumuştu ki Mert'in aklından sadece duman gerçekten beni anlıyor lafı geçmişti.

- oğlum seninle Meryayı bulalım mı benimle arar mısın onu he oğlum

- hav hav hav . Duman bunun evet demek olduğunu anlamıştı hızlıca dumanı alıp evlerine geri döndü ve bu sefer dumanla aramaya başladı onu . Sabahın ilk ışıkları aydınlanmıştı fakat Merya dan hiçbir şekilde iz yoktu. Mert ve duman yıkılmış bir şekilde eve geri dönmüşlerdi. Duman ailesi ne yapacaklarını düşünüyorlar fakat bir çıkış yolu bulamıyorlardı. Peki Merya ne durumdaydı...

Akşam bir türlü kitappada giremediğim için şimdi paylaşılıyorum. Ve biliyorum bölümler kısa ama her gün atmaya çalıştığım için kısa ve İlk kitap olduğu için ilerleyen zamanlarda daha uzun yazmaya çalışacağım.