Eymen ben.

Gözlerim gök olmuş yağmur yağdırıyor. Yüreğimse hiç bu kadar şimşek çakmamıştı. O mahzun bakışlarımın ardında kendime verdiğim bir söz var. Babamın sarı saçlarımı okşayan ellerini, alnımdan öpen dudaklarını, güven veren bakışlarını benden alanların galip olmaması için ömrümü adayacağım bir söz.

Pes etmek bilmem bundan böyle!
Daha çok çalışacağım! Belki bir avukat olacağım, belki bir hakim. Ve haklı olan kimse onun tarafında kalacağım. Bir öğretmen olursam eğer, öğrencilerime her şeyden önce vefayı, sevgiyi, mizanı, nizamı öğreteceğim. Bir doktor olursam insanlara yardım etmek para kazanmaktan önce gelecek. Bir manav olursam tartım harama yatmayacak. Bir çiftçi olursam mahsulüm alın teriyle yetişecek. Bir bakkalcı olursam parası kurşunlara giden malları satmayacağım. Bir işçi olursam yan gelip yatmayacağım. Bir baloncu olursam çocukları sevindirmek için gerekirse balonları armağan edeceğim. Bir asker olursam şayet canımı seve seve vatan uğruna, Allah yoluna vereceğim.

Ne olursam olayım en iyisi olacağım.

Babamı görünce, ahirette, ona başım dik gülümseyebileceğim.