Ben Doğan. Akan gözyaşlarım babamı özleyeceğim ve özlediğim için. Ona hasret kalacağım için. Artık onunla pikniklere gidip futbol oynayamayacağım için. Karnelerimi sevinçle ona gösteremeyeceğim için. Yoksa ağlar mıyım hiç? Annemle abim anlattı bana, babam Cennet'in en güzel köşesinde olacakmış. Çünkü o Şehit'miş.

Şimdi ben babamı rüyalarımda görmeyi tüm kalbimle bekleyeceğim. Ve onu rüyamda görürüm umuduyla seve seve erkenden yatağıma koşacağım.

,

Ben Alperhan, babasıyla gurur duyan, öğütleri her zaman kulağında çınlayacak olan...

Acımdan büyük gururum. Bu nedenle bakışlarımda hüzünle birlikte bir kararlılık görürsünüz. Babamdan sonra vatana dört kolla benim sarılacağım, benim nöbeti devralacağımın kararlılığı. Ve biraz öfke! Al bayrağın Ay'ının Yıldız'ının ışığını söndürmeye çalışanlara karşı yüreğimin en derinlerinden gelen bir öfke. Bombalar patlatarak, insanları şehit ederek, tehditler savurarak, pusular kurarak bizi korkutup parçalamaya çalışanlara karşı en derinden bir öfke!

Ben babamı toprağa vereceğim, sen babanı toprağa vereceksin, o babasını toprağa verecek, biz babamızı toprağa vereceğiz gerekirse. Her karışı al kanlarla sulanacak bu toprakların tekrar tekrar. Fakat onlar bu topraklardan bir karış bile alamayacaklar!

Şehadete yürüyen nice yiğitler var. Onlardan bazıları Rabbine kavuştu bazıları hâlâ kavuşmayı bekliyor. Ben de bekliyorum. Biz de bekliyoruz. Gözlerime yeniden dikkatli bakın, bizde korkacak yürek var mı? Göğsümde iman yer ettiği sürece ben de bekliyorum! Zaten imânım gitmişse ben'liğim de gitmiştir, ben de gitmişimdir.

Bekliyorum!