~ 4 Temmuz 2017 Salı

Sabahtan beri koşuşturuyordu düğün hazırlıkları için. Aklının bir köşesinde de bugünün tarihi vardı. Hâlâ unutmamıştı. Zarf bugün gelecekti. Ama kendine değil, Binnur'a. Binnur kendine iki mektup geldiğini ve birinin arkasında Bilal Yasin Başak yazdığını görünce ne tepki verecekti gerçekten merak ediyordu.

Binnur! Onun hali tavrı hep bir başka gibi gelirdi Bilal Yasin'e. Belki de onu sevdiği için. Seviyordu ama bir kez bile bunu söyleyememişti ona. Çünkü Binnur her seferinde kendisini susturmuş, izin vermemişti bir şey söylemesine. Hep kendinden uzak tutmuştu Bilal Yasin'i. Hastaydı, bunu engel olarak görüyordu. Yoksa kendine nasıl baktığını görebiliyordu Bilal Yasin. Onu tanıyordu. Duygularını pek gizleyebilen biri değildi.

Mektubu acaba Binnur'a ulaşır mıydı? Ulaşırdı çünkü hâlâ aynı yerde oturuyorlardı. Neler olacağını merak ediyordu Bilal Yasin. Sonuçta aradan dört yıl geçmişti.

Kravatını son kez düzeltip bembeyaz bir gelinlik içindeki kıza kolunu uzattı. "Gir bakalım koluma can parçam." Gelin arabasına doğru yürüdüler birlikte.