Yazılma Tarihi: 19 Ağustos 2021

Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar.

“Andromeda / 2. Kitap Tanıtımı”

Bir acı, sahip olduğu yeri yakar ve kavururdu. Ardında hiç bırakmadan silip süpürdüğü izleri küllere dönüştürürdü. O küller geçmişin izleri, geleceğin ise kabusu olurdu. Peki, ben bu acının neresindeydim?

Hayatım, beyaz bir duvarın üzerine mavi ve kırmızı ışıkların yansımasıyla başlamıştı. Gelecek o ışıkların içerisine gizlenmiş duygularda saklıydı. Öfke, korku, acı ve hüsran. Önce bedenimi öfke sardı. Hayata olan bir isyanım yoktu ama geçmişe karşı her zaman isyanımı duyurdum.

Ardından ruhumu korku sardı. Canım dediğim, ruhumun içinde sakladığım insanlar birer birer gözlerimin önünden gittiklerinde o korkuyla yüzleştim. Birini kaybetme korkusu geleceğime işlenmişti ve bir tek geçmiş buna sevinmişti.

Acı, hep içimdeydi. Onu, bir çift kehribar gözlere baktığımda anımsadım. Gözlerinin içindeki hissiz siyah noktalar bana içindeki acıyı tanıştırmıştı. Ne demek olduğunu iyi biliyordum ama o zamana kadar hep ruhumda kalmıştı.

Peki, hüsran?

Hüsran, hayatımın neresindeydi?

Hüsran bizlerdik. Bizler, öfkeyle korkuya bulanmış acının çocuklarıydık. Kana bulanmış bedenlerimiz sessizliğin içine gömüldüğünde hiç kimse sesimizi duymadı. Gözümüzdeki yaşları görmek yerine gözlerini kapattılar.

Andromeda.

Kanlı bedenlerimizin, gözümüzdeki yaşların, sessiz çığlıklarımızı duyan ve gören oyunun adı buydu.