Merhabalar efenim, nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Kitabımızın adı artık güncel olarak değişti : GÜVERCİN.

Bu zamanlardan sonra artık aktif olarak sosyal medya hesaplarından da sıklıkla paylaşım ve yeni bölümden kesitler paylaşacağım. Şöyle bırakıyorum;

BÖLÜM SONU MEDYALARI

Instagram: _jupiterdebirokur

Tiktok: jr.napolita

X: sultanakr9

Wattpad: sultanakr

Günlük duyurumu yaptığımıza göre artık kesite geçelim...

VIII

"^"

“Bir insanın soyadı onun onurudur, derdi Ethem. Her şey bittikten sonra sana bunu kendileri takacaktı ama ne davamız bitti ne de onlara bu kutlu gün nasip oldu. Baban ve annenin vasiyetine sahip çıkmak benim görevimdir. Elinden alarak mahkum ettiğimiz her gün için özür dileriz kızım. Her şey bitmese de artık kendi soyadını kullanabilirsin. Bundan sonra herkes sana; Asena Eyşan Boduroğlu, diye seslenecek.”

Alparslan albayın dudaklarından dökülen son cümle ile dudaklarım aralandı. Güçlü bir hıçkırık aralanan boşluktan firar ederken ellerimi yüzüme kapattım. Kalbime ev sahipliği yapan o yara bin bir noktadan artık kanlarını fışkırtıyor, ruhuma sızıp orada birikiyordu. Omuzlarım sarsılarak ağlamaya başladığımda yalnızca omzumdaki eli hissetmiştim.

“Ağla kızım, ağla ki dök acını.”

Ayaklarımın bedenimi tutamayacağını hissettiğimde dizlerimin üzerine sertçe düştüm. Ellerimi yüzümden çekip bir elimi kalbime, diğer elimi ise dizimin üzerine koyup gözlerimi kapattım.

“Acını yaşamalısın Eyşan. İçinde biriktirdiğin öfke yüzünden bu zamana kadar yaşamadın. Neyin varsa burada dök ve bu kapıdan çıktığında karşımda Boduroğlu’ya yakışan şekilde dur. Unutma, senin kimliğin seni sen yapan değil, kalbindir.”

Kapalı gözlerimden akan yaşlara rağmen kafamı sallayabildiğimde omzumdaki el kayboldu. Birkaç saniye sonra kapının açılıp kapandığını işittim ve göz kapaklarımı araladım. Elim hâlâ kalbimin üzerinde beklerken bakışlarım aynaya yansıyan bedenime çevrildi.

Küçük kız değildim ama boyum onunla eşitti.

Hissettiklerimiz aynı değildi ama davamız aynıydı.

Üzerimizdeki forma aynı değildi ama soyadlarımız artık aynıydı.

"^"

Koyduğum son noktada görüşmek dileğiyle...