Bir insanın beyni siyah beyaz olurmuydu? Benim babama dair herşeyim siyah beyazdı, çoğunluğu ise siyah.

Bayburt'un sokaklarıda sesizdi

benim dökemedigim göz yaşlarını bulutlar döküyordu bardaktan boşanırcasına yağıyordu yağmur.

Kaç saatir böyle yürüyordum bilmiyorum,ama hava kararmıştı gecenin karanlığını aydınlatan gök yüzündeki şimşeklerdi.

Adımlarım sarsaklaşmaya başlamıştı

aldığım kaçıncı alkoldü hatırlamıyordum bile ama ellimde ,yarısı içilmiş alkol duruyordu, bir sokak lambasının altına oturdum,

Biraz, ileride bir araba durdu tam benim sağ tarafımda kalıyordu araba, farlarını açıp kapatınca gözlerimi ovuşturd, sonrasında arabadan inen bir gölge göründü,gölge yaklaşınca yüzü görünmeye başladı

Pars'tı bu mavi gözleri nerede görsem tanırdım o kadar güzeldi ki gözleri boğulsanız bile tekrar tekrar boğulasınız gelirdi.

Hızla yanıma geldi " manyakmısın kaç saatir seni arıyoruz gezmediğimiz yer kalmadı" dedi boş gözlerle ona baktım

" Asıl sen manyakmısın,sırf benden intikam almak için kendini ölü gösterdin ben neler çektim haberin varmı," dedim sinirle ellimdeki şişeyi sokak lambasının direğine vurdum ,şişe büyük bir gürültüyle parçalandı ,içindeki alkol hem üzerimize hem yere döküldü,cam kırıkları ellerimde gelmişti ellerim kanıyordu.

" Ben seni sevmiştim oysa,senin için aklımı kaybetmiştim. Bu adam babam gibi değil demiştim ,ama sen babamdan daha beter çıktın,en azından babama karşı duygularım vardı"

Kanayan elime rahmen konuşmaya devam ettim"ama ben baba karşı duygular hissediyordum biliyormusun, öfke, kırgınlık... Babam o kadar şey yapıyordu ama ben ona kızamıyordum bakma öyle öfkeliyim dediğime kırgındım babama ben" dedi gözlerim dolmuştu ellimin tersiyle gözümden akan yaşları sildim" Ama en kötüsü neydi biliyormusun, babamın bana karşı duygusu bile yoktu,benden nefret bile etmiyordu ,o kadar sevmiyordu beni" derin bir nefes verdim

" Akşam olurdu herkes işten babasının gelmesini beklerdi sokağın başında , babaları tek tek gelirdi ,mutlu olurlardı babaları onları koklar sarılırdı. Herkes gider bir ben kalırdım o sokağın başında,sonrada eve giderdim babam ya gelirdi ya gelmezdi"

" Babası akşam eve gelen ailelerin evinde mutluluk kahkahaları çığlıkları duyulurdu,bizim evde ise babam gelince annemin acı çığlıkları benim hıçkırıklarım duyulurdu " dedi efsun ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

" Artık bende baba gibiyim ,sana karşı hiç bir duygum yok senden nefret bile ettmiyorum , artık ölsen umrumda olmasın,ben babamın cenazesine bile gitmedim , çünkü onu ben öldürmüştüm,sende benim cenazeme gelme çünkü beni sen öldürdün"

dedim , kıpırdamadı, konuşmadı,tepki vermedi...

" Şimdi gide bilirsin" dedim ,bir adım arkaya attım o da bir adım arkaya attı

yağmurun şiddeti yine artmıştı , arkasını döndü,bende arkamı döndüm" ne zaman istersen hep nefesinden daha yakında olacağım alaş sevgilim, bugün alaş bir yangın olduğunu kanıtladın,ister kendini yakarsın,ister beraber yanarız karar senin ama eğer dönersen her yaşattığın şey için yanmaya hazırım"

dedi ilerledim sokak lambasının altından cıktım onunda ilerlediğini duydum.

" Kendim yanarım ama ben artık seninle yanmam pars,sende artık kül olmuş bir insansın benim için,ne dirin umrumda ne ölün" dedim dahada uzaklaşarak boş sokakta attığımız yavaş adımların ve nefes alış verişinizin sesi duyuluyordu,

tam o sırada şiddetli bir gürültü koptu sokağın içi aydınlandı,aramazsaki sokak lambası patladı...