23.Bölüm

Aden Yıldırım

Sabah olmuştu kardan önce kalkmıştım acaba ne yaşadı da böyle kiriz geçiriyor.

Ne yalan söyleyeyim kara çok yakışıklıydı yüz hatları serti,bı anda kara gözlerini açtı ve bana sırıtarak baktı.

"Hayırdır küçük aşık mi oldun abine"

"Aaaa ne alakası var canım"

"Öyle yarım saattir hayran hayran bakıyorsun o zaman"

Yakalamanın verdiği utanç yüzünden hemen kızarmaya başladım .

Hadi bakayım şimdi topla toplaya biliyorsan adencik

Sen nerden geldin lan

​​​​​​Senden geldim adencik

Off baş git işim var

"Niye bakamaz mıyım hem bakmıyordum dalmışım"

"Hihi kesin öyledir"

"Evet öyle"

​​​​​​Aferin adencik böyle devam

"Hem ben ne diye bakayım senin o çirkin suratına"

Len sus carpilcan şimdi günah günah

Sus be

Aman ben ne dedik uyardık seni yunan tanrısı gibi adama dediğin şeye bak

"Haklısın benim gibi çirkine kim baksin" üzgün, kırgın bir sesle

O kırılmış miydi, kırmış mıydım onu

Kara Yıldırım

Aslında adenin beni izlemesi hoşuma gitmişti. Ama bana çirkin olduğumu yüzüme vurması canımı yakmıştı.

Gerçektende çirkin biri miydim niye kimse beni görmedi,niye sevgisini göstermedi.

Aden tam gidicek Ken arkasını döndü "offf tamam be taş gibisin yani çirkin filan değilsin ben şakasına söylemiştim kırılcagini düşünmemiştim özür dilerim yakışıklısın maşallah boyun bosunda var 2 metere boyun var zaten yanında velet gibi kalıyorum offf saçmaladım ben iyice ya gidiyorum ben" deyip koşar adımlarla kaçtı.

Anlatırken öyle tatlıydı ki bide utaninca kızarması telaş yapması, beni gerçekten yakışıklı buluyor du

Onun la çok fazla iletişimimiz yok ama kardeşimi geri kazanmak için herşeyi yapicam.

Normalde birisi bana çirkin dese takmam ama o kız bende travma bırakmıştı bide tek aşkım olan kadın.

Kolay şeyler yaşamadım daha doğrusu yaşamadık aslında tedavi olmam lazım ama çok yoruldum o tedaviler hiç bir boka yaramıyor.

Kalkıp üstümü giyindim aynanın karşısına geçip kendime baktım boyum baya uzundu Aden yanımda küçücük kalıyordu cidden gülüp sattimi takip aşağı inmeye başladım.

Aşağıdan gulme sesleri ve emir le Arda'nın kavgası yine adeni baylasamamislar beli.

Ev ilk defa bu kadar huzurlu, sıcak bı aile sıcaklığı hisediyorum bu evde aden yok ken ruhsuz bir evdi hepimiz dağılmış gitmiştik ama Aden sayesinde tekrar gelmiştik.

Arda Yıldırım

Sonunda ikizime kavuşmuştum şimdi kendimi tam hisediyordum aden yok ken hep eksik misim aslında

Aden çok güzel bı kızdı onu kendime saklamak istiyordum onun çok yakın olamasak ta onu çok seviyordum.

İyiki hayatımıza girmiş bu ev ilk defa bu kadar neşeli.

Aden Yıldırım

Kahvaltı hazır olunca hepimiz kahvaltıya geçtik ve yemek yemeğe başladık.

Yemek bitince salona geçip oturduk her kes kendi halindeydi emir ve arda yanıma gelip.

"Abla dışarı çıkalım mı"

"Bilmem"

"Nolur çıkalım bak kar da yayıyor"

"Baba dışarı çıkıbilirmiyiz"

"Tâbi kızım çıkın"

Hemen üçümüz ayağı kalkıp odaya gidip giyinmeye başladık. Siyah bı siwit altımada siyah ve giri arasi kot pantolon giydim siyah beremi taktim siyah şişme montumuda giydim siyah eldivenlerimi de.

Sakın siyah aşkımı sorgulamayin siyah aşktır benim rengim siyah beyaz nike ayakkabılarimida giyip çıktım.

Arda ve Emire baktığımda aynı giyinmiştik birbirimize bakıp şaşırdık baya bilmeden aynı giyinmiştik.

"Anne biz çıkıyoruz "diye bağırdım ve çıktık

Yarım saattir gezip bir birimize kar topu savaşı bile yaptık, duvar boyadık çok eglenmistik.

Baya geç olmuştu eve gidiyorduk güle eğlen bı anda onumezde bir araba durdu içinden adamlar inip bize yaklaştı.

"Kimsiniz siz"

"Arabaya binin bizi zorlamayin"

"Binmiyoruz"

"Size son kez değişim arabaya benin"

"Hayır" dedim adamlar üstümüze gelmeye başladı.

"İyi siz bilirsiniz"

Emire dokunacak ken emiri arkama aldım, adam sırıtma ya başladı bana doğru geldi elinde bir bez vardı onu ağzıma getireceği sırada hemen kolunu çevirdim bı ses çıktı

Upss kolunu kırdım kesinlikle yanlışlıkla (!).

Adamlarla dönüşüyorduk arda ve ben emir korkudan hiç bişey yapamıyor du iki adam kollarımdan tutunca.

"Arda emiride al kaç"

"Hayır seni bırakamam"

"Arda dediğimi yap nolur"

"Hayır seni yeni bulmuşken bırakamam"

"Arda eve git ve bizimkilere söyle hadiii koşşş"

Yazardan

Arda emirde alıp koşmaya başladı sürekli arkasına bakıyordu ikizi orda onları oyaliyordu. Canı yanıyordu ikizini orda bırakıp gitmişti.

Aden ise adamları oyalmisti Aden emir ve Arda'nın uzaklaştığına emin olunca dövüşmeyi bıraktı adamlar hemen onu bayıltı adamların yarisinin bir yerleri kırıktı.

Aden daha fazla dayanamadı kendisini karanlığa bıraktı ailesinin onu kurtarma umuduyla