5.bölüm

Esra Yıldırım

Aden'ne baktığımda donuk ama gözleri dolmuş bı şekilde ırmak ve o adamın sarilmasini izliyodu tam ona sarılmak için hamle yapacaken bı anda çıkıp gitti. Daha fazla dayanamayip yere çöküp ağlamaya başladım onca yıl onca acı bosunaymis. Birisi gelip beni kaldırdı baktığımda azadi onunda gözleri dolmuştu ama ağlamamak için kendini zorluyodu arbaya binip eve döndük ne kadar kızımı istesemde azad onu bulacağını söyledi.

Aden Yılmaz

Yaklaşık bir saattir kum torbasıni yumrukluyorum. Dayanamadım artık bıraktim kendimi bende insanım ben ne yaptım ya niye "YETER YETER ARTİK BENDE İNSANİM BENİMDE DUYGULARİM VAR LAN NİYE BEN SEVİLMEDİM ÇOK BİŞEYMİ İSTEDİM Bİ KERE SAÇIMI OKŞASA YETERDİ YA. AMA BEN HAKETMİYORUM BEN HİC BİŞEYİ HAKETMİYORUM NE YAŞAMAYİ,NE MUTLU OLMAYİ ÇÜNKÜ ADEN İNSAN DEĞİL ONUM DUYGULAR YOK DEMİ NE DE OLSA" hem bağırıyordum hem ortalığı dağıtıyodum dayanamıyorum artık dizlerim beni taşıyamadi o gün ilk defa ağladım hayatıma, çocukluğuma,ergenligime her yaşıma ağladim dayanamadim duygusuz gibi davranmaktan bıktım yoruldum "niye sevilmedim ya ben niye o kadarmi çirkinim" artık konuşacak takatim kalmadı

İlahi Bakış

O gün yıldırım ailesi aslında heyecanliyidlar ama beli etmiyolardi bı yanları belki o kız Irmak gibi değil desede korkuları bastırıyordu o sesi Esra hanım kızına sarilamadan kızı gitmişti azad bey karısını böyle gördükce daha çok üzülüyordu yemin etti o gün kızını bulup getireceğini ailesinin çektiği acıları unuturacagini. Beki sönmezler napıyo onlar çok mutlu Serkan bey ve selin hanım çok mutluydu ırmakta. Aden çökmüştü bu kadar acı ona fazlaydı ama atlatmaya çalışacakti tek başına her zaman olduğu gibi.