Bir aile ile büyümemiş insanlar hayatları boyunca bir eksiklik hissederler. Bu eksikliğin adı Aile Sevgisidir. Ama bazı insanlar ailesi olmasına rağmen aile sevgisi nedir bilmezler...

Hangisi daha acı vericidir? Tartışılmaz çünkü bu acı başka acılara benzemez. Bazen ölmek ister insan ama başaramaz, bazen ise ailesinin ruhunu öldürmek ister ama yine başaramaz gücü yetmez...

Peki bir insan bu durumdan nasıl kurtulabilir? Bunu yaşamadan bilemeyiz. Düşüncesi bile bu kadar zorken yaşamak ne kadar zordur...

Bu eksikliği tadanların bazıları acıya dayanamaz ve bileğini keser. Bazıları ise saçını...

Bazıları ise çenesini ve omzunu hep dik tutar. Hep gülümserler, bazen kahkaha atarlar. Onlara dışarıdan bakanlar mutlu sanarlar ama onlar ağlamamak için gülümserler...

Kimse onları anlamaz ya da anlamak istemez. Onlarda bazen acı çekeceğini bilmesine rağmen çıktığı yoldan dönmez.

Sevgi de bunlardan biri acı çekmesine rağmen gülümser ama bu o kadar zordur ki artık dayanamaz ve bir sırdaş, dost, yoldaş, arkadaş aramaya başlar. Ama Sevgi'nin bilmediği bir şey vardır. Dostluklar her zaman yalandan ibarettir.

Çünkü birlikte bir çok şey kazandığın arkadaşın kaybettiğin zaman yanında olmaya biliyor...

Bazen "keşke sadece yanımda olmasaydı" diyorsun. Çünkü düştüğün zaman sadece yanında olmaz bazen sırtından vurur seni, bazen fiziksel anlamada bazen psikolojik anlamda.

Sevgi bir boşlukta hissettiğinde sadece onun yanında kardeşi Ege vardı. Çünkü Ege kendini hep boşlukta hissediyordu...