BİR DELİNİN YAŞAMI

Ben deliyim...............

Ben burda yaşamaya mahkûm kılındım çünkü ben DELİYİM

Bu da bir DELİNİN YAŞAMI

Ben kendimi deli olarak kabul ettim bir kere

Artık geri dönüşü yok

Ben deliyim,

Onlar bize deli olduğumuzu hep söylüyorlar ...

Biz deliyiz yanımda olan olmayan hepimiz burdaysak deliyiz demek

Biz deliyiz.

Bu da bir DELİNİN YAŞAMI

HEPİNİZ HOŞGELDİNİZ

Burası onların deyimiyle

RUH HASTALIKLARI VE TEDAVİ MERKEZİ

Ama benim için

Benim için

Bizim için

DELİLERİN YAŞADIĞI CEHENNEM ÇUKURUdur...

Ben İZ

Sadece İz

Hayatta hiç iz bırakmamış olan İZ

Deli İz

Hep böyle denildi

Bende kabul ettim

Deli İzim Ben

İçim normal insanlar gibi

Ama Kafamdaki ses bedenime hükmediyor.

Şuan 20 yaşındayım galiba tam emin değilim

Ben 20 yıldır bu dünyadayım ...

Ben buraya geldiğimde 15 yaşındaydım.

15 yaşımdan önce hiç birşeyi hatırlamıyorum.

Gerçek ben kimim?

Annem kim ?

Babam kim ?

Yaşıyorlar mı ?

Ya da en basididen bir tane bile akrabam var mı ?

Şuana kadar kimseyi görmedim

Bana bakan bir doktor ve hemşireden başka kimse yok.

Doktor çok sıkıyor ona alıştım ama hala onları sevmiyorum

Bana türlü türlü ilaçlar veriyorlar.

Bazen şuurumu kaybediyorum

Zihnimdeki ses hep çığlık atıyor .

Susmasını istiyorum ama susmuyor.

Bende en iyi fikiri bulup uyguluyorum

Sence fikrim ne?

Tabiki kafamı alıp duvara vurmak.

Vuruyorum birkaç sefer hatta tam 4 kere vurduktan sonra çığlık susuyor ama kafamdan sıcaklık geliyor ve karanlığa kendimi teslim ediyorum .

Gözlerimi açtığımda büyük bir baş ağrısıyla uyanıyorum herzaman

Kapı açılır ve doktorcum gelir.

Bana kızar, neden yaptığımı sorar

Bende ona anlatıyorum

Birkaç kelime söyler ve bir daha yapmamı tembihliyerek geldiği gibi gider.

İşte böyle onlar beni bizi deli zannediyor ama asıl gerçek olan onların zır deli olmasıdır.

Hayat zor ama en çokta bizim için ...

Nelere maaruz kaldığımızı bile bilemezsiniz.

Dostum yok ki

Sadece benim gibi deli olanlar yanimda.

Onlarda ne kadar olunursa o kadar oluyor .

Bir gün gelecek burdan çıkacağım

Çıkacağım ,çıkacağım aklıma koydum kesinlikle bir gün bu cehennemden çıkacağım .

Ne bu dünya umrumda ne kendi canım

Ben hiç hayata doyamadım

Hep hapsedildim.

Doktorcuklar bizi tedavi ediyorlar

Ama ne fayda ettiğini bile anlamadım

Onların derdi başka

Bilmiyorum bi bilsem ...

Biraz kafamdaki sesten bahsedeyim.

Ses, biliyormusunuz ona bile isim verdim.

Herşeye bir isim takarım.

Meselâ kafamın içindeki sese VAVEYLA derim.

Yüzüm hep gülüyor.

Ama sadece yanımda biri olduğunda

Kendimle yanlız kaldığımda

Hep bi ağlama, üzüntü,kriz...

En sonunda

tekrar gülüyorum

Deli olduğum için mi bilemiyorum

Sizcede ben delimiyim?