Benim adım Zümra. 3 gün sonra 18 yaşıma gireceğim. Gaziantep'te doğdum ve orada yaşıyorum. Bilirsiniz Gaziantep evlerini, büyük kocaman avlusu olan bir ev bizimkiside. Siz kimsiniz dersenizde biz Gaziantep'in önde gelen ailesiymişiz. Herkes bizi tanırmış. Ama burası doğru biz tanınan saygı duyulan bir aileyiz. Bu başkalarına göre bana göre öyle değil. Neden derseniz çünkü bizim evde dedemin sözü geçiyor. Babam dedemin gözüne girmek için elinden geleni yapıyor.Annem deseniz evin hizmetçisi görevinde bizim evde kadınlara verilen bir değer bu hizmetçi rolü. Bugün her zamanki gibi okula gitmek için hazırlandım. Lise son sınıfa gidiyorum. Tam eşarbımı yapacakken içeriye annem girdi.

Annem

—Zümra hala hazırlanmamışsın kızım.

Ben

— Annem eşarbımı yapıp geliyorum.

Annem

— Kızım babanla dedeni bilmiyormusun? Hemen hazırlan gel kızım.

Ben

— Tamam annem.

Diyebildim çünkü annem haklıydı. Bende hemen şalımı yapıp odamdan çıktım. Merdivenlerden hızlıca aşağıya indim. Avluda herkes sofradaydı. Bende hemen 'Günaydın' deyip uzun olan masaya oturdum. Tabi sofrada kimse bana cevap vermedi annem dışında, sofrada kim var derseniz her şeye karar veren dedem ve onun gözüne girmek için herşeyi yapan babam, annem ben ve 14 yaşındaki erkek kardeşim Berkin. Masada sessizliği bozan dedem oldu.

Dedem

—Zümra bu saatten sonra okula gitmeyecek, dedi dedem.

Ben büyük çaplı bir şok yaşadım, ben tam bir şey diyecekten annem araya girdi.

Annem 

—Babacım Zümra okulda gayet başarılı bir öğrenci okuldan eve evden okula gidiyor zaten şoför alıp getiriyor. Üstelik bu yıl sınava girecek.

Dedem 

—Benim sözümün üstüne söz mü söylüyorsun gelin, dedi dedem sinirlenmiş bir ses tonuyla.

Annem 

—Neden okuldan neden alıyorsunuz yanlış bir şey mi yaptı, dedi.

Dedem 

— Okula gitmesi bizim için baştan yanlıştı ama Zümrayı yakında istemeye gelicekler,dedi.

Ben duyduklarım karşısında babamdan bir şey demesini bekledim ama babam hiç bir şey demedi bu beni beni çok üzdü ama şaşırmadım. En sonunda dayanamayıp ağlayan gözlerle ben "ben evlenmeyeceğim ben okuyacağım kariyer yapacağım üstelik evlenmek istemiyorum" dedim bu son dediğim biraz sesim kısık çıktı çünkü ağlıyordum. Dedem bu dediklerimin üzerine sinirlenmiş olacak ki hızlıca ayağı kalkıp bana doğru yaklaştı, tam bana vuracaktıki annem önüme geçti ve dedeme " yapma baba" dedi. Ben de hemen ağlayarak odama doğru koşar adımlarla çıktım.