Dudaklarımı yakan şu son dumanla birlikte gülüşünü hatırladım, dusaklarım acıile büküldü bende gülümsedim...

anladım... anladim ki yanımda olan bi dumanım, bir'de şu sıralar aklımdan çıkmayan gülüşün...

içim yanıyor ve içimi yakan bu duman değil. içimi yakan; seni bir türlü aklından şıkaramayan, unutamayan bendim

içim her ne kadat yansa'da sigaram içimi yakmak yerine iyileştiriyor gibi hissettiriyorsu

ve içime her çektiğimde iyi geliyordu, unutturuyordu her şeyi her çektiğimde ölüme yaklaştığımı bile...