Elim ayağım birbirine girdi onu görünce dünyanın en anlamsız şeyini yapıp gülümsedim?

Sonuç sonuç o da bana gülümsedi.Kalbim yerinden çıkacak gibi attı ama sakin kaldım. Bu dünya üzerinde burnum yere düşse eğilip alacak bir tip olduğum için tabii ki gidip fotoğraf çekilmedim ama olduğu süre boyunca sürekli çaktırmadan(?) onu kestim. Tabii ki toplantı aralarında.

Göründüğünden daha yakışıklı mimikleri çok tatlıydı bir süre onu hayal ederek boşluğa o kadar dalmışım ki toplantıdaki herkes bana bakıyordu bir süre onlara baktım

"He evet haklısınız Levent Bey. Anlatırım ben de iyi günler"

Bilgisayarı hızlıca kapattım utançtan yanaklarım kızardı. Toplantıdakilere rezil oldum resmen.

"Ay Nazlı aklın nerde üf yapsana kızım işini düzgün ya" diye kendi kendime söylenirken Barış'la göz göze geldik anlık bir göz değmesi değil baya baya bakıştık - ya da ben abarttım bilmiyorum ama umrumda değil- gerçi baktıysa bile ne bu kendi kendine konuşuyor deli demiştir de neyse artık.

İkimiz de 4 saate yakın bir süredir orada oturuyorduk ama ben artık kalkmalıydım çünkü biraz daha kalırsam durmayacağım yerimde.

Birkaç gün sonra kafede otururken yaptığım editi paylaştım, yine çok beğenildi ve Barış görüp hikayesine ekledi. Yine heyecanlandım ama ilk zamanlar gibi değil. Kalp atıp teşekkür ettim ve o haftayı öyle kapattık.