Hayat ne gerip insana binlerce şey yaşatıyor içimde birşeyler yer değiştiriyor gibi istediyirum sanki istemediğim bir duyugunun içine cekiliyormuscasina yaşıyorum zamanı ağır geliyor duyugular ağlama istegiyla doluyor yüreğim kalbim çok acıyor hisizlik zamanla baş gösteriyor ama yinede insanın içinde kirikliklar kalıyor duyugular karışıyor şu an karıştığı gibi bir yandan ağlamak istersin bir yandan gülmek diyer bir yandanda bağıra bağıra icindekileri haykırmak olmadığın gibi davranmak ne zormuş sırf birileri üzülmesin diye kendi göz yaşlarını dökmek canın acıya acıya gülmek bittmiyor aglasanda gulsende bagirsanda içindeki yangın sönmüyor sadece o yangını erketliyirsun bir zaman sonra o yangın yine patlak veriyor yine ağlıyorsun bağırıyorsun ama yine değişmiyor döngü gibi hep aynı duyuguyu yaşıyorsun hergun aynı şeyleri yapiyorsun değişen hiç birşey yok elinden hayelerin aliniyor sana verilenlere yetinmeye calisiyorsun kimse gülüyorsun agliyormusun diye umursamıyor herkes kendini hayatını düşünüyor kendi cikarlarini peki mutlumusun ben sana sorayım seni dinleyen biri varmı acılarını anlatigin agladiginda göz yaşın dusmeden silen biri varmı benim yok güçlü kalmaktan başka çarem yok her gulene encok nasılsın denmek hak ağlayan zaten içindekini dokuyor ama gulen saklıyor yorulunca ağlıyor sonra yine saklıyor kimse ne yorulduğunu görüyor nede acısını sanırım bizi buna mahkum birakilan kulariz hemde aciz kulariz bizimde sınavımız bu galiba diyer insanlardanda farkımız bu

--------------------

Neden bilmiyorum içimde bir his var ama anlatamadigim bir his sadece bu bişi yazarak azaltmak istedim umarım buna saygı duyarsınız sizleri seviyorum

İyi okumalar öpüldünüz😘