Yazardan

Türkiye'ye gelmiştim yeni okul yeni hayata başlamıştım ben ve kardeşim hata ailem Türkmen olduğumuz için Türkçe biliyorduk hata kendi ulkemizdeyken hem Türk dizileri çizgi filimleri izlerdik bizim için hiç zor olmamaisti bu ortama alışmak ben hayatım boyunca hiç kimse tarafından dislanmamistim her zaman sevilen neşeli mutlu birisiydim kardesimde benim gibiydi ama tek farkımız onunla kimse anlasamazdi ama benim ve onun arasından şu sizmazdi bize insanlar garip bakardı normalde kardeşler kavga eder anlasamazdi ama biz herseyimizi birlikte yapar birlikte yer birlikte içerdik o kadar iyi anlasirdik onunla uzun lafın kısası böyle böyle ilk okul sona gelmiştim bir tane çocuğu sevmeye başlamıştım ama o beni sevmiyordu ve arkadaş olarak görüyordu hiç sorun etmedim şu an onu seviyormusun diye sorsanız sanmıyorum derim ve birisine şans verdim o zamanlar yani ilk okul sonda bir yemein etmistim ilk kere bir erkek tarafından rencide edilmistim ve bu üzmüştü hata o zamanlar ağlamıştım kardeşim o günden sonra o çocuktan nefret etmişti halada ediyor ben ne kadar duygusal bir kız olsamada kimsenin önünde ağlayan bir karakterim yoktu o yüzden kardeşim nefret etmişti o çocukta hep gucluymus gibi davranırım ama içimde bir yerlerde cam gibiydim dokunsan catlicak yere atsan paramparça olucak birisiydim karanlıktan korkmama ragmen karanlıktan hoşlanmaya başlamıştım ufacık bir seste korkan ama cesur gibi duran bir karakterim vardı Cool olmak isteyen ama soft olan biriydim bunları kendime bile ittiraf edemezken kardeşimle zaman nasıl geçti anlayamamistim hayat ya siniyor darbe atıyor ve sana gerçek yüzünü gösteriyor orta okul sondaydik kardeşimle çok severdim arkadaşlarımı anlasirdik sonra kardeşim ve ben on sekiz yaşında olmuştuk o zamanlar kardeşim nisanlandiginda on yedi yaşındaydı on sekiz oluncada evlendi

Enistemi çok iyi biri kardeşimle bir buçuk yıl nisanli karldila sonrada evlendiler beş ay oldu kardes sevgisi nedir onsuzluk nedir o olmadan naparsin hiç bilmiyorum onsuzluk o kadar zor geliyor ki bana bazen gecleri agliyorum bazense sadece kitap okuyordum sonra bu kitabı yazmaya karar verdim ben ve kardeşim ailemizin durumu yüzünden okuldan alinmistik bize tek seçenek evlilikti o şu an enistemsiz yapamiyacak hale geldi bende onsuz geçirdiğim beş ayda eriyor hale geldim yedi kilo verdim yemek yiyemez hale geldim sanki bir insana hani her dara dustugunde sığındığı bir liman olur ya benim limanim oydu onunkide ben o uyuyamadigi zamanlarda ona şarkılar söyler uykuya dalamasini saglardim o uyuduktan sonrada yerime yani kardeşimle ortak olan yatagimiza uzanır geceleri ağlardım kimse beni duymadan için için acı çeke çeke aglardi kardeşlerini kaybedenler anlar insan evlat acısını unutur anne baba acısıni unutur ama canı acidiginda sığındığı limanını kaybetmeye dayanamazmis iste benimkide o hesap iki günlüğüne yanımıza gelmişti o gün eve gizlice girip ben uyurken üstüme atlamisti ben uyukudan sıçrayarak uyanıp şok olmuş bir halde ağlıyordum çünkü onu ozlemistim sonra o gece ona sarılarak uyumustum bunu yazmak zor oluyor ama yinede yazicam ben bunu birileri okusun diye digilde yaşadıklarımı beni sorgulamadan dinleyen bir yer olsun diye yazıyorum zaten buraya kadar okuduysaniz bundan sonrası sadece hayalini kurduğum hayatı yazicam hayatın gerçeklerinden uzak birilerine umut olup hayalerine kavuslamalarini istiyorum ben diyer insanlar gibi olamicam belki ama bir gün çocuğumun hayelerine kavuşması için elimden gelen herşeyi yapicam her neyse bu bolumude böyle bittiricem gelecek bölüme görüşürüz orda sadece geceleri yatağınıza girip hayel kurmanızı istiyorum sadece hayel kurun ve elinizden geleni yapıp hayallerinizi gerçekleştirin

Sinem swe