Kimsezizdim. Benimle gurur duyan bir annem, saçımı okşayan bir babam. Beni seven bir ailem yoktu. Sonra hayatıma dans girdi. Dans ederken özgürdüm. Bir yetimhanede zorbalık görmüyordum. Güzel Yetimhanesi benim büyüdüğüm, acı çektiğim, nefret ettiğim bir yerdi. Dans kursuna gidebilmek için müdürden yediğim o dayağı unutamıyordum. Normalde de şiddet görüyordum ama hiç biri bu kadar ağır değildi. Zorla müdürü ikna ettikten sonra bir kursa yazılmıştım. Ancak orada da öğretmenden şiddet görüyorduk. Hiç bir zaman pes etmeyi düşünmedim. Çünkü ben böyleydim. Dans için bu dünyaya gelmiştim.