Ağızında kalan son suyu çıkardığında nefesini düzene sokmaya başlamıştı. Başı oldukça yumuşak ve tüylü bir yerdeydi. Gözlerini yavaşça araladığında gördüğü manzara karşısında bilincini ikinci kez kaybetmişti! Reha Nur`un saçlarını yavaşça geriye doğru çekerek yüzünü, daha rahat nefes alabilmesi için açtı. Sadece bir kaç dakika sonra bilinci yerine geldiğinde, Reha tekrar korkmaması için eski haline dönüşmüştü. Nur, Reha`nın gözlerine uzun uzun baktı. İkiside bir süre konuşmadı. Nur boğazını yakan acıyla küçük küçük öksürüyordu. Daha sonra gücünü toplayarak konuşmaya başladı. "Kardia`m acıyor!" Dedi eli göğüsünü sıkıca tutarken. "Bu yaptığını Hermelerin asli görevi olarak görmemi bekleyecek misin?" Diye sordu yutkunarak. Sanki tek olumsuz cümlesi onu çok kötü etkileyecek gibiydi nedensizce! Reha başını olumsuz anlamda salladı. Daha sonra başını Nur`un saçlarına usulca yaslayarak kurdu cümlelerini, zira göz göze gelseler çok farklı şeyler olabilirdi, kim bilir belkide olacaktı! "İkinci kez," dedi duruşu gibi sert çıkan sesiyle. Nur, Reha`nın gözlerinin içine bakmak için doğrulmak istedi lakin Reha, buna izin vermedi. "İkinci kez göze alamazdım seni kaybetmeyi!"