"Yüzbaşım sizde farklı bir şey var anlayamadığım,sanki özel bir şey sizi koruyor zarar görmenizi engelliyor." "Beni koruyan bir şey varsa o da benimdir neyden bahsettiğini anlamıyorum?" "Hayır hayır bu siz değil.Kutsal bir güç sanki..." "Ne gibi?" "Kurucu devi duymuş muydun yüzbaşım?"

"Kendine fazla güveniyorsun." Dedi kral. "Umarım bu senin felaketin olmaz." Hange gülümsedi. "Asıl felaket benim! Canavar benim! Bugüne kadar defalarca kez Marley`in yüksek rütbeli askerlerini katlettim. Kimilerinin sevdiklerinin önünde öldürdüm. Ellerim... Ellerim de kana bulandı artık. Onlara her baktığımda kanın bakır metalik kokusunu alabiliyorum, kılıcımdan ve ellerimden damlayan  kanları görebiliyorum. Ben onlar için cehennemin ete kemiğe bürünmüş haliydim. Şimdiyse Cehennemin ateşi artık söndü ve onlara dost elini uzatacak... Bu eli kabul etmemek için aptal olmak gerekir." "Nefret ve düşmanlıktan daha büyük bir aptallık yoktur!" diye bağırdı kral. Hiç olmadığı kadar öfkeli görünüyordu. "Ne pahasına olursa olsun Marley`i barışa ikna et. Bunu baban olarak değil kralın olarak söylüyorum. Bu bir emirdir."