Kitap Tür Kategorileri

Öldüğüm gün arkadaşlarımın ve ailemin beni ne kadar sevdiğini anlamıştım. Neden öldürüldüğümü bilmiyordum. Geride bıraktıklarım için üzülüyordum. Hayatın önemini anlamıştım.

Boşuna ~ Aziz Nesin Sen yoksun Boşuna yağıyor yağmur Birlikte ıslanmayacağız ki Boşuna bu nehir Çırpınıp pırpırlanması Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki Uzar uzar gider Boşuna yorulur yollar Birlikte yürüyemiyeceğizki Özlemlerde ayrılıklar da boşuna Öyle uzaklardayız Birlikte ağlayamayacağız ki Seviyorum seni boşuna Boşuna yaşıyorum Yaşamı Bölüşemiyeceğiz ki

"Peki sıra kimde, ha Fiona. SÖYLE BANA?!!"Yaklaşarak bağırıyordu. "Söylediklerine dikkat et.." Jimin gözlerinin içine bakarak söyledi. "Kahretsin... Jimin de mi?" Bana alaycı bir sırıtışla bakarak tekrarladı. Jimin onu yakasından yakaladı ve çenesini sıkarak ona uyarırcasına baktı. Ona doğru bir adım attım, gözlerine baktım, benimkiler yaşarırken, kalbimin çatladığını duyduğuma yemin edebilirdim. "Kahretsin... Beni öldürdün" dedim zar zor duyulabilen bir sesle!

Bongseon ve Jungkook`un birbirlerinin düğününde tek bir ortak noktası vardı. Her ikisinin de partneri hiçbir yerde bulunamadı. ------------ "Belki... Benimle şansını falan denemek istersin?" şaka yaptım ve o da içkisinden bir yudum daha alarak güldü. "Bu konuda endişelenme, eğer seni elde etmek isteseydim şu anda çoktan yatağımda olurdun.”

Kuzey Kore ve güney korede hep bir soğuk savaş hakimdi, ama bazı dedikodular bunun sıcak savaşa döneceğine kan ve acı dolu zamanlar olacağından bahsediyordu, kuzey kore cephesinde askeriyede ajan olan jeon jungkookta buraya gizli görev için gelmişti içlerine sızacak ve kaleyi içten fetih edecekti, kendine söz vermişti ölmemelisin jeon jungkook. fakat sözleri arasında unuttuğu birşey vardı. "günahkârca aşık olmamalısın Jeon..."

Kimse hayattan ümidini kesmiş bir bedeni iyileştiremezdi. Kimse açılmış yaraları gerçekten iyileştirmek için çaba sarf etmezdi. Kendinden vazgeçmiş bir ruhu tekrar canlandırmak hiçbir gücün altından kalkabileceği bir yük değildi. Kendini öldürmeye çabalayan ruhu avutmaya çalışmak onun sadece kendisini ertelemesine neden olurdu. Ne gerçek sevgi ne de gerçek bir ilaç yoktu... Ruh ancak; kendi isterse iyileşebilirdi. Ancak yara almış hiçbir ruh iyileşmek istemezdi... .

"B-ben cidden bir şey y-yapmadım. E-ellerini ç-çeker misin?" "Neden çekeyim?" "Gerçeği a-a-anlatacağım" Soobin ‘in git gide boğuklaşan ve kızaran yüzünü izlemekten zevk alıyordu fakat madem gerçekleri anlatacaktı ölmesini biraz eteleyebilirdi değil mi? Yavaşça ellerini çekti boğazından. Nefesinin düzene girmesini beklerken yatağın çaprazına konumlandırılmış olan tekli koltuğa yayılıp bacak bacak üstüne atmaktan çekinmemişti. "Evet, neymiş o `gerçekler`" "Jeong Yunho. Çetenin ele başı o genel ev yöneticisi ve hem silah kaçakçılığı hem de kadın tüccarlığı yapıyor bense piyonum sadece. Yakalanmamak için çevresinde bir sürü piyon bulundurur. " "Oh, Ddaeng!" Elinde tuttuğu silahın şarjörünü kontrol edip mermisini namluya sürdü. Sol bacağını hedef alıp üç el ateş ederek bacağını eklem yerlerinden vurdu. "Pekâlâ bu acıtmıştır. Dediklerine inanmadım. Neden daha doğrusunu anlatmıyorsun?" "TAMAM TAMAM ANLATACAPIM NE OLLUR DAHA FAZL ATEŞ ETME!" "Oh, demek anlatacaksın e hadi niye susuyorsun. Son üç mermim kaldı..." "Ben- ben yapıyorum Kadın tüccarlığı. Sadece Kadın Tüccarlığı değil uyuşturucu çetesi lideriyim dağıtım bizden soruluyor. Ama sen kimsin?" "Oh, birileri meraklanmış. Nede olsa bir daha göremeyeceksin beni. Ben Agust- D"