Solara Krallığı’na kara bir sis çökmüştü. Görüş mesafesi sıfıra inmiş, halk dükkânlarını kapatma zahmetine bile girmeden korku içinde evlerine sığınmıştı. Herkes kapılarını ve pencerelerini kapatıp aile üyelerini bir araya topladı. Sessizlik içinde dualar ederek olacakları beklemeye koyuldular. Krallığın yaşlıları ve bilgeleri, Gölge İmparatorluğu Nyxos’un lideri Karanlık Lord Zarvok’un harekete geçtiğini anlamıştı. Bu, sonun başlangıcıydı. Zarvok’un hedefi, Solara’nın kutsal hazinesi Kutsal Elmas idi. Kehanetlere göre, Karanlık Lord’un Kutsal Elmas’ı ele geçirmesi sadece Solara’nın sonunu getireceğine inanılsada, tüm Astreon’un çöküşü başlamıştı. Doğa dengesini yitirecek, ışık sönecek ve karanlık her yere hükmedecekti. Fakat tüm bunları bilmek bile Solara halkının içinde bir direniş kıvılcımı yakmamıştı. Hiç kimse Zarvok’un karşısına çıkacak cesareti bulamıyordu. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Solara’nın her zaman huzurlu olan sokakları, yerini kasvet ve korkuya bırakmıştı. Gölgenin hükümdarlığı başlamıştı. Kitappad`de Karanlık Yükseliş adı ile yayımlanan ilk kitaptır❗

"Ölmemi mi isterdin?" Öfkeden koyulaşan gözleri yüreğimi yakıyordu. "Evet isterdim!" Yıktığı kadının enkazına bakarken sarf ettiği sözler fazla acımasızdı. "Hayatımı mahvetmendense o geçitte ölmeni yeğlerdim!" O geçitte ölmem yok olmam demekti. Varlığımın silinmesi demekti ama o bunu öylesine bir şeymiş gibi söyleyebiliyordu. "O geçitte ölseydin bunları yaşamazdım. Ölseydin beni-" "Sus! Lanet olsun sus artık!" Ağlamamak için kendimi tutarken yumruk olan sağ elimi çenesine geçirdim. "Bu akşam ölecek birine hak etmediği sözleri söylemene katlanamıyorum. Sus artık, kapat lanet çeneni!" Dondu. Kelimenin tam anlamıyla dondu. Ne olmuştu? Zaten o bunu istemiyor muydu?