Kitap Tür Kategorileri

Yeni bir müzikale hazırlanan karakterlerin davranışlarını ve her birinin renkli dünyalarını, karakterlerin kendi ağızlarından dinleyerek onların hayatlarına eşlik ediyoruz.

Arka Kapak Yazısı: Bak, her yer kırıldı. Şurası da çok kirlenmiş. Lekeler de çıkmıyor. Oysa okşamaya kıyamazlardı. Hata ile mi olmuş? Görmemişler mi? Görmek istememişler mi? O kelimeyi de artık kullanma! "Değerden" bahsetme bana! "Değerli idi!" deme! Görüyorsun sen de, Bütün o "değerli" diyenlerin, "Değeri" nereye düşürdüğünü.

Arka Kapak Yazısı: Başımı ona doğru çevirdim ve gülümsedim. Tek içimde, kırıklarla yaşamıyordum artık. Bakışlarım da insanlara kırık bakıyordu. Karşı karşıya otururken hiç fark edilmeyen bir insan olmuştum. Yıllar geçmişti ve benimle tanışma isteğini, şimdi açıklıyordu bu insan. Olup bitenleri anlamanın zorluğunu çekmeye başlamıştım. Ve hiç cevap vermeden, elimdeki kitaba sarılarak kaçar gibisine oradan ayrıldım. Artık bu tür insanlar beni boğuyordu. İçimde sakladığım ruhum, daralıyor ve nefes almak için çırpınıyordu. "Hiçbir şeyden korkmadık. Yaktık, yıktık, böldük, parçaladık. Hiçbir şeyden kaçmadık. Güldük, eğlendik, yedik, içtik. Tek korkumuz olan, tek ulaşamadığımız, şu `insanlığa`, bir türlü yakın olamadık."

Arka Kapak Yazısı: Bir hatıra defterine yazınca,  `O hatıra defterde benim adım anılacak...` diyecek kadar, güzel idi benim düşüncelerim.  Nerden bilirdim ama, adının bile kirlendiğini?  Nerden bilirdim, yırtılmış bir kağıt parçası gibi,  bir canın da parçalanıp atıldığını?  "Aynam düştü yere.  Kırıldı dağıldı aynam.  Eğildim topladım kırıkları.  Eğildim topladım kırıklarımı."

Arka Kapak Yazısı: Ve bir gün, Susmak bilmeyenlerin, sesini duydum. Acı verenlerin yumruğunu, boğazımda hissettim. Beni görmek istemeyenlerin, bakışlarını yine gördüm. Bir de duymak istemeyenler vardı. Onların da sesli kahkahalarını, arkamdan işittim. Sonra da "Öyle olsun..." dedim. "İstediğiniz savaş ise, o da olsun..." dedim. "Eğildim, büküldüm. Parçalandım, dağıldım. Kırıkları sessizce topladım. Sessizce içime her şeyi haykırdım. Herkesi sessizce bir bir içime gömdüm. İşte benim de savaşım... İnsanlarla savaşım, böyle idi. İnsanları içime göme göme, Kocaman bir mezarlık Oluşmuş içimde..."

Arka Kapak Yazısı: Hani, kendinize güvenmediğiniz veya çekindiğiniz an, biri arkanızdan size, "Hadi yürü! Çekinme!" der ya? İşte öyle bir an, bir adım atmaya başladım. Kendi kendime, "Yürü!" dedim. Kendi elimi, kendim tuttum. "Yazmasını biliyor muyum? Üzer miyim okuyanları? Kötü bir söz, duyar mıyım?" gibi soruları, hiç düşünmedim. Aslında kendim için, kendimi düşünerek; yazmaya başladım. O nedenle, bir beklentim de yok. Seven olur veya seven olmaz. Beğenen olur veya beğenen olmaz. Belki de yazmaya başladığım an gibi olur? "Yalnız ve sevilmeyen" bir kitap olur. Ama bir farkı olur yine de. Adım bir yerde yaşar. "Benim adım yaşamalı." dedim. "Bir emanet bırakmalıyım. Yürüdüğüm yollar, izlerim, kendi hislerim, yaşadıklarım silinemez. Hayatımı, sözlerimi ve düşüncelerimi, kimse belirleyemez. Kimse tanımasa da; çocuklarım, büyüyünce beni okumalı. Torunlarım beni tanımalı." dedim. Şimdi bir yazar mıyım? Bilmiyorum. Şair miyim? Bilmiyorum. Belki siz biliyorsunuz? Benim bildiğim tek şey; hissettiğim, gördüğüm, duyduğum, kendimden, ondan, bundan, güzel doğamızdan veya da bir nesil hakkında yazmam. Bir zamanı var mı ki yazmanın? Sonu geliyor mu veya bir "son" görünüyor mu? sorulara da, bir yanıt veremem. Yazacağım kadar yazıyorum. Belki de yaşadığım kadar yazacağım? Yaşadıklarım kadar yazacağım... Kim engelleyebilir? - Feride Gerdelmann

Söyleyemediğimiz her şey bizi dilsiz yaptı, diğerlerini ise sağır... *Kitappad`de Mumsema isimli yayımlanan ilk kitaptır. *Mumsema kendisi yanarken etrafını aydınlatan mum anlamına gelir.