Hayat kimi zaman dimdik ayakta durmamı gerektiğini öğretirken çoğu zaman kimseye güvenmemem gerektiğini öğretmişti bana. Kırmızı ruj çoğu kişi için romatizm ve aşkı simgelerken benim için ise bir kadının kararlılığını , cesaretini ve asaletini simgelerdi. Bu çoğu kişiye saçma veya absürt gelebilir ama benim için böyleydi yani enazından Devin Neva Bellisoy için öyleydi. Babamın baskısından ve bütün acılarımdan kaçmaya çalışırken çıkmaz bir sokağa girmiştim fakat sonrasında bu çıkmaz sokağın benim hayatım olacağını bilmiyordum. Ailemden kaçarak İstanbul`a geldiğimde kendimi bir mafya öyküsünün içinde bulmuştum. Ve her gün , her geçen ay gittikçe onlarca , binlerce kadınlara tacavüz eden pislikleri , kadınları öldüren pezevenkleri bu dünyadan eksiltiyordum. Onların acı dolu bağırışları ve çığlıkları bana zevk veriyordu ve her pisliği eziyet ede ede öldürmeden önce her zaman kırmızı rujumu sürerdim. Buda benim tek eğlencemdi. Her işlediğim cinayette polislerin asla bulamayacağı kanıtları yok ederdim. Her işlediğim cinayette bir kağıda "DNB" yazarak cesedin elinin içine koyardım. Bütün cinayetlerimi saat tam 12:00`da yapardım. Fakat bir gün bu yolda Giray Göktuğ Aksoy ile karşı karşıya geleceğimi bilemezdim. İşte butün olay burda başlıyordu..