``Siz yine de incelikli davranın. Benim kadar değilse de...`` dedi ve gitti adam. Dudakları tebessüm ediyor, gülüşünde çiçekler açıyordu. Bir elinde içinde rengarenk şekerler ile dolu bir sepet vardı, diğer elinde ise bir çuval, evet bir çuval, papatya. Ayaklarından umudu sürüklüyordu. Saçları karmakarışıktı aynı zihninin içi gibi. Gözleri... Gözlerinden incelik akıyordu ve inceliğinden incinmişti ruhu.