İspanya Kraliçesi Valeria de Barbòn ve Örgüt lideri Ares Aladağ. "Bu dünya bizim." "Bütün kuralları yıkacağız." "Kendi dünyamızı kuracağız." Gençliğin saflığı ve masumiyetiyle kurulan aşkın devletin sonunu getirdiği, büyük intikamların ateşleriyle şehirlerin yandığı, aşkın kanla süslendiği bir hikaye. Bir kraliçeyle örgüt liderinin aşkı. Bir beyaz gül, dünya üzerinde can bulan bütün çiçekleri soldurdu. Bir ejder, bütün dünyayı kanatlarının altında ezdi. . Katil, ölüm sessizliğinde tablosunu kana boyuyordu. Bu, onun en büyük eseri olacaktı. Onu öldüren adamın kanıyla son tablosunu yapıyordu. Ellerine bulaşan kızıllığa baktı. Cansız bedenin en canlı rengi çıplak ellerindeydi. Kırmızının en gerçek tonunu taşıyan fırçasını adamın boynuna batırıp eserine kaldığı yerden devam etti. Bakışları ruhsuzdu, yüzünde tek bir ifade yoktu. Kalbi sökülmüş, bedeni parçalanmış ve ruhu onu terk etmişti. Artık yaşayan bir ölüden ibaretti. Katilinin katili olmuştu. Son dokunuşları yaparak tabloyu duvara astı. Kırmızı filtreli sigarasını yakıp yerde duran kan gölünü incelemeye başladı. Savaşların biri bitmişti. Bütün intikamlar alınmış, savaş meydanlarında akan kanlar cepheleri kapatmıştı. Tek pişmanlığı babasına dönüşüp sevdiklerinin ölümüne sebep olmaktı. Mutsuzluğunun sebebi kendisi ve yerde cansız yatan adamdı. Geçmişi gibi onu da yakacaktı. Alev alev yanacaklardı ancak öncesinde onu bağrına basamayan koca dünyayı kalbinde başlattıkları yangınlarla yakacaktı. Bir savaş bitmişti, büyük savaşın geri sayımı başlamıştı. Üç, İki, Bir.