Atilla Akaydın, Demirhan Yıldırım ve Asel Gümüşay. "Adalet sizi sonsuza kadar ayırdı efulim, anla artık!" haklıydı, adalet bunu gerektirirdi. Tabi buna adalet diyorsanız. "Efulim? Şimdi de onun yerini mi almaya çalışıyorsun?" adliyenin ortasında bir kahkaha patlattım. Tam gözler üzerime döndüğü sırada, "En zoruma giden de ne biliyor musun? Senin gibi bir adi şerefsiz yüzünden gün geçtikçe sevdiklerimi kaybediyorum!" ben sinir krizleri geçirmeye devam ederken yüzünde küçümseyici ve aşağılayıcı bir sırıtış oluştu. "Komiksin, Bayan Asel Gümüşay. Ağlaman gerekirken kahkaha atmaya devam ediyorsun. Üzgünüm ama sevgilin bunu görse çok üzülürdü." O gün karar verdim, ONSRA artık bana hakimdi. Aşk çok uzaklardaydı artık, aslında o kadar değildi yanlızca demir parmaklıklar ardındaydı... Asel Gümüşay, T.C Savunma Sanayi`nin cevherlerinden. Demirhan Yıldırım, T.C Savunma Bakanlığının bordo bereli askerlerinden. Atilla Akaydın, T.C Adalet Bakanlığının en iyi savcılarından. Meslek ne olursa olsun onları yıkan bir şey vardı, AŞK.