Karanlıkta Yansıyan Umutlar
Gökyüzüne bakıp,`bu hayatı yaşmaya zorulumuydum,özgürlük nasıl bir duyguydu "diye sorduğumda sanki bana cevap veriyor gibi bağırmaya,ağlamaya başlamıştı.Babamın acımasızlığı,annemin umursamayışı beni buralara sürüklemişiti.Nereye mi?..kendimden onbeş yaş büyük abiye yani kocama..yaşım daha onaltıydı çocuk büyütmek ne bilmiyordum ama bu yaşadığım karanlığın içinde doğan tek güneşimdi.İlk kucağıma aldığımda ondan nefret etsemde o benim kızımdı,ne olursa olsun.Onu büyütmek,kurtarmak benim elimdeydi ve ben bunu başarmıştım onu bu mahsenden çıkarıp aydınlıkla tanıştırmıştım,ben giddikçe dibe çöksemde ona değdi ve değicekti..
|
0% |