Güneşin doğmadığı amansız sabahlar varmıydı hiç? Yelkovanın yerinde saydığı, Akrebin donduğu geceler. Kalabalıklar içinde kör kuyulara düştüğümüz, düştüğümüz yerde bocaladığımız geceler. Hani var mıydı gözlerine tonları yükleyen yaşlar?

Olur muydu boş duvarlara dolu kafalara dalıp gitmeler?

Kalbin kor olup tüter miydi, gezer miydi bir ıssız duman içinde?

Delicesine sakin ve hoyrat.

Sen söyle, geçer miydi bu geceler?

Sonbaharda yapraklarını kaybeden koca çınar, sen söyle, kaç kış geçirdin yeşili gözlerken?

Geçer miydi bu ince Ayaz?

buruk bakışlar, acı tebessümler.

Elbet geçerdi, bu düzenin bir sahibi vardı. Kulunu Bi çare bırakmazdı.