- Herkes senin yaralarını sarmak ister, ama hiç kimse seninle kanamak istemez - Nietzsche

Ambulans Sesi.. tek duyduğum bu sesti ne gözümü açabiliyor ne de burdayım uyandım diyebiliyordum.

Bilincimi yine kaybettim uykuya daldım diyebilirim ancak şunu duymuştum

"Ölmek üzere çabuk çabuk oraya varana kadar diriltmeye çalışın!" Tek bunu duydum duyduktan hemen sonra gitmişti beynim.

Büyük Patron, Emre ve bir sürü adam Zehra için hastaneye geldi özellikle büyük patron gerekmedikçe koltuğundan bile kalkmayan adam hastaneye gelmişti delirmiş gibi etrafta dolanıyordu.

"Emre! Çabuk çabuk git ve ne yap ne et bunu ona yapanı bul bana getir cezasını bizzat ben vereceğim! Gerekirse YAK , YIK VE YOK ET AMA BUL ! " Dedi Büyük Patron Emre bu emri aldığı gibi uçtu gidip en yakınına bunu yapanları bulmak ve Patronun dediği gibi yok etmek istiyordu çünkü Zehra' da olsa o da böyle yapardı.

Zehra'yı normal odaya almışlardı Büyük Patron delirmiş gibi yine etrafta dolanıyordu Emre artık şüpheleniyordu Büyük Patron neden böyle yapıyordu kimse için böyle yapmayan adam neden sadece Zehra için hastaneye kadar gelip birde ona bunu yapanları yok etmeyi istedi ki diye düşünüyordu ancak bir şey bulamıyordu.

...

1 hafta sonra;

Zehra' dan

Sonunda! Sonunda hastaneden çıktım hapisten hemen sonra hastaneye girmek gerçekten bitirmişti beni hastane ortamı geriyordu insanı bir taraftan başka bir seri katil gelip beni öldürecekmiş gibi geliyordu bana çıkıyordum bir kolumda Emre bir kolumda da Doktor Derya vardı. Emre'nin dediğine göre Büyük Patron benim bu kazayı yapmama sebebiyet veren herkese kendi elleri ile cezayı vermiş acaba neden diye düşünmeden edemedim ancak bambaşka dertlerim olduğundan çok da umrumda olmadı çünkü of bilmiyorum daha fazla bunu düşünmeden benim için özel gelen arabaya binip benim için ayarlanan dağ evine geldim

"Evet Geldik sen kendine rahat takıl rahat et diye Derya seninle kalacak hem sağlık ile sıkıntı olursa diye büyük patron emir verdi burda kalmalı" dedi Emre başımla onayladım onu Emre de kafasını sallayıp gülümsedi sonra

"Neyse ben gidiyorum siz kız kıza rahatça takılın" dedi ve el sallayıp gitti ben ve Derya tek kalmıştık.

"Sen istersen duş al bende yiyecek bir şeyler yapayım ne dersin?" Diye soru yöneltti bende

"Olur zahmet olmazsa hazırlarsın yada dur bekle sen kendine takıl bende duşa gireyim geleyim birlikte hazırlayalım " dedim hemen gülümsedi ve bana 'olur' anlamında kafasını salladı.

Duşa girdim ilk önce iki şampuan yapıp ardından da saç kremini uyguladım sonra da saçlarımı taradım durulayıp lif yaptım ardından da işimi bitirip bornozumu giyip çıktım

Ardından da



Bu kıyafetleri giyip çıktım sonra da saçlarımı kuruladım odadan çıkıp aşağıya indim hemen mutfağa gidip Derya ile yemek hazırlamaya başladık

Bir süre sonra hazırlamamız bitince direkmen oturup yemek yemeye başladık özellikle ben o kadar çok acıktım ki hastane yemekleri ayrı midemi bulandırıyordu Derya'da benim gibiydi bir farkı yoktu bir süreden sonra yemek bitince soframızı kaldırdık.

Ellerimizi yıkayıp dişlerimizi fırçaladıktan sonra biraz televizyonda takıldık bir buçuk saatlik bir film açıl izledik film korkuydu Derya korkudan altına sıçarken ben normal bir şey izler gibi izliyordum çünkü burda olanların iki katını ben zaten görüp yapıyordum.

Telefonum çalıyordu baktığımda Büyük Patron arıyordu neden? Kesin bir görev verecekti ve bende paşa paşa bu görevi yerine getirecektim.

Ailemin bana vermediği ilgiyi değeri veren bu adamın dediğini yerine getirmek zorundaydım ona sadakatle bağlı olmak zorundaydım.

Rojhat'tan

Sabah uyandığımda Zehra'nın hastaneye kaldırıldığı haberi ile karşılaştım kaza değil cinayet gibiydi biraz araştırma yapınca bunun bir cinayete teşebbüs olması aklımı alıyordu kim neden yapar diye düşünüyorum ancak onun yaptıkları aklıma gelince bu neden fikrinden çıktım.

Hemen karakola gelip bu olayın aslını astarını araştırıp bir kaç kişi alıp hastaneye doğru yola çıktım hastaneye girdim onun olduğu kata gittim bir tane yüzü maskeli adam dikkatimi çekti kimdi bu yanında ki adama yani Emre'ye bir şeyler dedikten sonra gitti beni fark ettikten sonra bunu yapmıştı hiç dikkat etmeden Emre'nin yanına gidip Zehra'yı görmek istediğimi dedim beklemeye başladım izin verilmedi bana bana izin vermediler tam bir şey diyecektim ki amirimin araması ile işler değişti hemen ordan ayrılmak zorunda olduğumu bildirdi bana bende mecburen emir büyük yerden deyip kalktım.

Tam bir hafta sonra Zehra hastaneden çıktı onu izliyordum her hareketini takip ediyordum ancak ne iyi ne kötü hiç bir şey yapmıyordu gerçi hastaneden yeni çıkmıştı neyse..

Onu bir eve götürüyorlardı geri kalanını takip edememiştim çünkü yine başka bir görev beni bekliyordu.

Zehra' dan

Patron arıyordu açtım.

"Alo Patron bir görev mi var?" Diye sordum

"Evet var bunu sen halledebilirsin sadece o yüzden sana vermek istedim biliyorum hastaneden yeni çıktın ancak görev beklemez." Diye açık bir şekilde konuştu

"Tabi ki patron!" Dedim ve telefonu kapattım istemeden de olsa göz devirmiştim. Hemen hazırlanmaya başladım.



Kombinimi giydikten hemen sonra ise benim için verilen görev yerine gitmeye başladım Emre bana konum göndermişti bende konumu takip ettim bir depoydu ve görevin ne için olduğunu hatırladım bizden malzeme çalmışlardı ve benim de bunu geri almam gerekiyordu Patron bana güveniyordu güvenini boşa çıkarmak istemiyordum.

Verilen konuma geldikten sonra bir sandalyeye bağlı adam gördüm onu vuruyorlardı ordan çıktım ve kulaklık yoluyla Emre'ye

"Emre destek lazım ben tek başıma halledemem bunu." Dedim

"Tamamdır gönderiyorum sen o zamana kadar idare edebildiğin kadar idare et ." Dedi Emre her ne kadar görmese de kafamı salladım.

"Eh bu iş de bize kaldı hadi bakalım halledebilirsin." Diyerek kendime teselli veriyordum lakin yapacağımı da biliyordum. Yapacağım işkenceleri düşünüp kendi kendimi zevke getiriyordum ve nedense gözümün önüne Komiser Rojhat geldi onu mu düşünüyordum peh ! Hayır tabi ki.

Eninde sonunda bana yardım edecek olan o destek ekip geldi herkes onlara verilen yerlerde durmuş benim işaretimi bekliyordu birini bağlamışlardı ve bu kişi kimdi kimdi bu adam merak ediyordum bu yüzden hem o adamı kurtaracak hemde kim olduğunu öğrenecektim evet planım bu yöndeydi.

♪♪ ♪

İşaretim ile savaş başlamıştı biz onlara sıkıyorduk onlar bize bizden bir iki kişi en fazla vuruldu onlar da hafif sıyrıklardı.

Adamı kurtarmıştık ve onu bağlayan adam ise Mehmet İlyas Çakmak'tı bu ismi daha önce duymamıştım sadece patronun düşmanlarından biri olduğunu hafiften işittim o kadar bilmiyordum ama adamı yakaladığımız iyi olmuştu hemde çok iyi evet sırada kimi kaçırdığında ama ondan önce bir patron ile konuşmam gerekiyordu.

Patronu aradım hemen açmıştı hayret..

"Alo Zehra ne yaptınız hallettiniz mi iyisin değil mi?" Dedi endişe ama o 'iyisin değil mi?' kısmında sanki daha fazla endişeli idi benim için endişeliydi bu beni hafiften (!) utandırmıştı cevap vermeliydim

"Evet evet Hallettik patron yalnız adamlar birini buldu adam birini bağlamış bir polis olduğunu dediler lakin ben daha görmedim kim olduğunu ha bu arada kaçıran adam ise Mehmet İlyas Çakmak bilgin olsun bizim depoya götürüyorlar hangi depo olduğunu anladın herhalde." Dedim

"Anladım aklında bir şey var mı?"

"Henüz yok patron ancak olursa diye telsiz kulaklık ile iletişime geçelim sen emre ve ben ne dersin?" Diye soru yönelttim.

"Olur olur mantıklı" dedi ve zaten konuşma bitti.

Eninde sonunda o polis kimdi öğrenecektim neden bu kadar merak ediyordum minik bir açıklama yapayım ben çok meraklı bir insanım adamı kurtardığım zaman ben görmedim kim olduğunu ve bana polis dediler bende hayatımda hiç polis kurtarmadim aksine vurdum ama neyse konumuz bu değil benim gidip kim olduğunu görmem gerek.

Siyah bir jeep teydi yani benim arabamda ;) arabanın kilidini kapatmışlardı ve camlar filmli olduğu için dışarda görünmüyordu. Bu yüzden kilidi açtım ve arka kapıyı açıp içeri girdim kapıyı kapattım arkamı döndüm ve o onu gördüm ne ne ama o bu nasıl olur?!

Son 

Gelecek bölümden;

"Ama sen ?" Dedim şaşırmış bir ifade ile

"Evet ben " demişti

"Uzun zaman olmuş"dedim

"Aynen öyle seni en son 16 yaşındaki halini gördüm baya büyümüşsün yine onun için bişey yapacak kadar " dedi ne ne demişti o

"Her şeyi biliyorum Zehra Deniz o cinayeti senin işlemediğini de biliyorum.." dedi gözlerim büyüdü ve ağzım hafif aralandı uzun bir süre böyle durdum. Ne demişti o cinayet benim yapmadığım biliniyord

u eğer ki öğrenilirse ben biterim patronun gözünde ki sadakatim biter...

Gelecek bölümden fragman bitti;)