Annemle beraber avm’ye gelmiştik. Ama asıl amacı bu değildi tabi ki de, biraz dolaştı ve dükkanlardan beğendiği nadide parçaları aldı ve bir alt kat olan -1’e indi. Beni bekliyordu.

Bende hemen poşetleri aldım ve peşine takıldım, hızlı ve uzun adımlarımla anca yetişebilmiştim.

Geldiğimde ise annem arabanın yanında beni bekliyordu, bende hemen anahtarı ona verdim ve arabayı açarak poşetleri doldurduk. Ardından da hemen arabaya binerek tekrar annemin şoförlüğünü yapmaya başladım.

*Bir yeni mesaj*

Telefonumun ekranı yanıp söndü.

Annemde hemen telefonu, vitesin önündeki bardak koyma yerinden aldı ve ekrandaki mesaja uzun bir süre göz gezdirdi. Sadece gözlerini kırpmadan ekrana bakıyordu, ve bu beni korkutmaya başlıyordu. Bende hemen sağa bir köşeye doğru arabayı çektim ve el frenini kaldırdım.

“Anne ne oldu?” Annem sadece mesajı okuyor ve ekranın kapanmasını durdurmak için parmağıyla basıyordu.

Daha da korkuyordum. Bu sefer ben değildim, yutkundum ve kendi içimde duygularımı birbirine karıştırdım.

Annem artık bir süre sonra kafasını kaldırdı ve gözlerini kırptı. Sanırım normale dönüyordu. Pür dikkat onu dinliyordum ama o konuşmuyordu, sadece azını hafifçe aralamıştı.

Derin derin nefesler alıp veriyordum. En sonunda dayanamadım. Hayatım boyunca bu kadar gerilmemiştim, yutkundum ve ilk defa anneme karşı çıkıyor gibiydim.

Telefonu elinden çektim ve ekranı açarak mesajı okumaya koyuldum.

*Bir yeni mesaj*

*Bir yeni mesaj*

Annem tekrar kafasını ve gözlerini elimdeki telefonuma eydi. Ben ise hala şaşkınlık içerisinde mesajları tekrar ve tekrar okuyordum.

Anneme döndüm ve bir bebeği andırır şekilde ağzım yırtılacakmış gibi kocaman açtım ve ayaklarımla direksiyonu tekmeler gibi ileri, geri yapıyordum.

1. Mesaj: “Sevgili öğrenciler bunu sizinle paylaşmaktan onur ve gurur duyuyoruz. Özel buz pistimiz ülkeler ve milli bir buz pateni yarışmasına katılıyor. 5 farklı katagoriden, sadece 1 insan seçilecek. Seçimler yarın piste yapılacaktır. İyi günler”

2. Mesaj: “Kızım mesajı okudun mu? Efsane bir şey kesin sen seçilirsin, bak yarın hemen sabah erkenden kalkıp hep beraber gidip o seçime seni yazdırıyoruz. Bitti.”

3. Mesaj: “Öptüm seni.”

Mesajları son bir kez daha okuduktan sonra, telefonu kapattım ve arkaya koltuğa attım.

Ve ani bir şekilde arabayı piste doğru kırdım. Annemle birlikte gitmek büyük bir hataydı. Ama sadece 10 dakika sürecekti, en fazla ne olabilirdi ki? Diye düşündüm, durdum kendi kendime. Ama asla bu kadarını tahmin etmezdim.

Rezillik.

 ...

Hemen soyunma odasında ki dolabımdan bavulumu aldım ve çalışmalara başlamak için güzel bir göl buldum. Bende katılıyordum.

Listedeki isimlere göz gezdirirken bir anda, yanıma tanımadığım ama eminim ki gördüğüm en gevşek adamlardan biri geldi. Bir kolunu omuzuma, diğer kolunu ise listenin asılı olduğu duvara koyarak “Merhaba” dedi. Ama bana daha çok anırıyormuş gibi gelmişti.

Bende daha sonra kolunun altından çekildim ve “Ne büyük bir cüret bu!” Diyerek kolunu çevirdim ve ona bir tekme atarak, yere yığdım. Ardından da hemen kız arkadaşı geldi ve ona “Drystan iyi misin?” Diye sordu.

Yutkundu ve devam etmeye çalıştı. “Bu canavar sana bir şey mi yaptı?” Diye sordu. Sanki şu anda ana sınıfında bir veli tarafından aşağılanıyordum. Ama bende boş değildim. “O zaman o sevgiline söyle de bir dahakine kimsenin kuyruğuna basmasın yoksa ben onun ciğerini sökmeyi iyi bilirim!” Dedim ve arkamı dönerek çantamı aldım ve hemen oradan uzaklaştım. Daha fazla dayanamıyordum.

Hemen arabaya bindim ve annemle oradan uzaklaştık. Artık ikisinin de icabına bakmıştım, birbirlerine güvenmeyi ve sevmeyi bilmeliler. “Her kaslı ve sarışın erkek çapkın ve çekici olsaydı.” Diye düşündüm biraz sesli bir şekilde ama sonra toparladım. Ama şimdide aklıma başka bir şey gelmişti.

Ve gülmemek için kendimi zor tutuyorum. Aklıma nedense gabriel gelmişti. Ve beni o anda garip bir şekilde gülme krizi tutmuştu. Ama annem yanımda olduğu için direndim. Ve başardım. Artık eve başarıyla varmıştık.