Sanırım 18 yaşında ilk defa telefon yasağı alan bir genç kızdım. Yutkundum daha sonra ablam ayağa kalkacak telefondaki mesajları gösterdi “Ben!” Dedi daha sonrasında, annem sinirlendi yan yana oturuyorsunuz aranızda sadece bir yastık var. Neden, neden telefondan konuşuyorsunuz?

Ablam sanırım sinirlenmiş olacaktı ki İlk defa anneme bu kadar hiddetli bir şekilde cevap vermeye başladı. “Çünkü her şey senin yüzünden senin yüzünden rahat bir nefes bile alamıyoruz hayatı bize zindan ediyorsun arkadaşlarımızı bile bu eve getirmek için zorla tereddüt ederek getiriyoruz o bile bizim için bir Kurtuluş sebebi bile değil hayatım bizi zehir etmekten başka hiçbir işe yaramıyorsun bir anne değilsin sen bir cadı bir şeytandan farklısın!” Katılıyorum ablama bazı konularda haklıydı evet, ama gerçekten çok ağır konuşmuştu.

Annem telefonu elime vererek demek öyle dedi ve ablamla beni dışarı atmamak için kendini zor tutuyordu, istenmediğimizi biliyorduk ama bunu da yapacak kadar güçlü değil, bu ev şu an eğer onunsa bu babamın sayesindeydi, bu bizim sayemizdeydi.

Ablam bileğimi tuttu “Var mısın?” Diye sordu.

Yutkundum ve tereddütle neler yaptıklarını anlamaya çalıştım sanırım onunla gitmemi istiyordu ben zaten bu evin bir parçası bile değildim yaşamıyordum bile bu evde yani buradan ayrılmak çok da zor değildi bu ev zaten benim değildi ve biz zindandan farksızdı biz de ‘Rapunzel ve Pamuk prenses’ kadar yalnız, çaresiz ve umutsuzduk.

Kafa sallar gibi yaptım Annem dikkat bizi izliyordu. Ve önce kardeşim odadan çıkarttı.

Sonra da yutkundu ve “Madem öyle istiyorsunuz hayat sizin artık ikiniz de reşitsiniz biriniz 20 yaşında biriniz 18 artık bana muhtaç değilsin hayatınızda yeni hayatınızda yeni hiç seçimlerinizde kaderinizde size başarılar.” Bunun üzerine ablam evet der gibi kafasını salladı ve hırslı bir bakış atarak benim bileğimi tekrar tuttu ve odadan çıkarttı kendisi odasından bir çanta indirdi ve yardım istedi onun benden fazlasıyla iki kat fazlası ile hatta kıyafetleri vardı.

Önce onun kıyafetlerini valizledik, daha sonrasında benim odama geçtik ve genel olarak buz pateni kıyafetlerimi buz pateni eşyalarımı ve bu akşam için giyeceğim kıyafetleri aldık zaten çok fazla kıyafetim yoktu kalan kıyafetlerim evde kalabilirdi ben daha sonra gelir alırdım şu an sadece yanımda çantam vardı arabadaydı valizim ki zaten valizimde de bazı kıyafetlerim vardı çok da lazım değillerdi.

Çantalarımızı yaptıktan sonra ablam ilk çıktı ayakkabısını giydi ve hazırsam bekliyorum aşağıda dedi Arabanın anahtarını aldı ve aşağıya indi ben ise son bir kez kapının arasından annemi ve kardeşimi izledim ama ikisi de o kadar umursamazlık bir hal içerisindeydi ki bu benim de sinirimi arttırmıştı artık umurumda bile değildi kardeşim için acıyordum ama o bir erkekti yani istese de terk edebilirdi evi reşit olmasına gerek yoktu.

Çünkü gerçekler dar görüşlülükten ibarettir çünkü gerçekler buydu onlar bize izin vermeyen dar görüşlü olanlardı ama erkekler daima serbestti.

Yutkundum kendi anahtarımı aldım bir daha bu eve gelmeyeceğimi biliyordum ama yarın gelip eşyalarımı almak istiyordum çünkü baloda giyeceğim elbise ve yıl sonu için giyeceğim cübbe odamdaydı.

Ve buz patenlerini temizlemek için kullandığım eşyalar onlar çantamdaydı küçük bir makyaj çantası gibiydi ama aslında işlevi büyüktü.