Gece uyandığımda kapının hiddetle çaldığını duyuyordum. Ama kimse uyanmıyordu.

Bende mecburen kapı kırılmadan kapıyı açmaya doğru balkondan yola çıktım. Aslında sadece iki adım atmıştım. Kapıyı açtığımda ise karşımda grubun ihanet kraliçesi olan tamara duruyordu.

Onu içeri almadan konuşmasını bekledim, ama o sadece beni izledi. Ve bu uçsuz bucaksız çıkmazın sonunda idik.

Bana lizge’ye bir şey söyleyeceğini söyleyerek içeri daldı. Ama saat gece 4.50 olması dışında başka sıkıntı yoktu.

Bende onula oturarak beklemeye başladım, ama telefonumuz susmuyordu. Ve buda artık lizge’yi uyandıra yetmişti.

Ama lizge’nin uyanması bizim için hiç iyi olmadı.

Tamara aslında lizge’nin annesi olduğunu öğrendiğimiz an, bir daha hiçbir şeyin aynı olmayacağını biliyorduk.

Ve her şey daha da sarpa sarıyordu. Lizge sinirinden kıpkırmızı olmuştu, bende onları oturtarak sakince konuşturmaya başlattım. Ama lizge asla sakin olmayacak gibiydi.

Bende kendimi kurtarmak adına aralarında çekilmeye karar verdim. Ve sessizce onların konuşmalarını, anlamalarını bekledim.

 ...

GÜNLER SONRA HER ŞEY YOLUNA GİRİNCE.

“Hadi çocuklar uyanın, yola çıkma zamanı!” lizge, oğuz ve aslı hanım ile bizi kapıda bekliyorlardı, ama biz hala çantalarımızı hazırlıyorduk.

Ve bunun üzerine lizge yanıma gelerek, bana yardım etti ve hep beraber tekrar kapıda toplandık ve ayakkabılarımızı giyerek evden çıktık.

Lizge’nin yeni iş yerine geldiğimizde işte o anda bir kere daha anlamıştık, hayat tekrar değişiyordu.

 ...

Eve geri döndüğümüzde saat gece 00.00’idi. Ama bu mutluluğumuza engel olamazdı, bizde hemen hazırlandık ve dışarıda eylenmeye çıktık.