Mutfağa geçip kendime bir kahve hazırladıktan sonra kahvaltımı yaptım.

Artık yalnızlığa ve katil damgası ile yaşamaya tahammülüm kalmamıştı kendimi zor tutuyordum. Bunu birini anlatmak zorundaydım, ama bu kişi benim hem hayat arkadaşım, hem de güvendiğim biri olması gerekiyordu. Ancak hayatımda şu zamana kadar öyle biri olmamıştı.

Bu yüzden daha fazla dayanamayarak hayatımdaki kişileri çıkarmaya karar verdim. Ve bunlardan biri lizge, biri de zeynep’ti.

İkisini de çok seviyordum ikisi de benim arkadaşım gibilerdi, bana yardım ediyorlardı, benimle iyi anlaşıyorlardı ve bana destek oluyorlardı Ama bu yeterli değildi. Hayatımın sonuna kadar onları darlayamaz, ya da onları elimde tutamazdım. Elbet bir gün gerçeği öğreneceklerdi, ve o gün bugündü.

Önce lizgeyi aramaya karar verdim. Çünkü dünden beri konuşmamıştık, ve nasıl olduğunda merak ediyordum. İkisini de görüntülü arayacaktım, bu yüzden odama geçtim. Kulaklığımı taktım ve telefonu elime aldım.

Bir süre derin nefesler alıp, verdikten sonra telefonun şifresini girdim ve whatsapp’a girerek, arama tuşuna bastım. Ama açmamıştı.

Ardından da kararımı değiştirerek zeynep’i aradım, telefonu açmıştı ama söyleyecek hiçbir şeyim yokmuş gibi hissettim. Boğazım düğümlendi o ise bana sadece ne olduğunu sormakla meşguldü.

“Zeynep hatırlıyor musun bilmiyorum, ilk arkadaş olduğumuz gün sana zamanı geldiğinde bir şey açıklayacağımı söylemiştim. Ve artık onun zamanı geldi, bugün seni bu yüzden aradım ve belki de bu son konuşmamız olacaktı. Ama ben yine de sana bunu açıklayacaktım.”

Zeynep titrek bir ses tonuyla, “Neyi?” Diye sordu ve benden cevap beklemeye başladı.

Ben ise yutkundum. Ve silahı göstererek “Katil olduğumu!” Dedim ve telefonu kapatırken, silahı yukarı doğru sıktım.

O sırada lizge hala bana geri dönmemişti, korkuyordum zeynep’in her an burada bildirebilmesinden korkuyordum. Ankara’dan, New york’a nasıl gelecekti bilmiyorum ama bunu yapmasından korkuyordum. O beni hala istanbulda sanıyordu, ama ben New york’a taşındığımı söylememiştim. Artık New york’lu bir gençtim, artık ben New Yorklu katil bir gençtim.

Daha sonra kendimi yatağa atarak bir şarkı açtım ve sessizliğe gömüldüm. Lizge’ye hiçbir şey söylememiştim, ona da sıra gelecekti ama şuan da konuşabilecek halim yoktu. Bu yüzden de gelen aramaların hepsini reddettim. Ve gözlerimi kapadım.