Gece saat 4 gibi uyandığımda, lizge üzerime bir şeyler atmıştı. Ve lizge hala uyuyordu, bende hazırlandım ve çantamı alarak evden çıkmaya çalıştım ama kapı kitliydi.

Lizge uyandı ve yanıma gelerek "Bunu mu arıyordun?" Dedi ve anahtarı elinde sallayarak, havaya attı ve tuttu.

"Lizge neden yapıyorsun bunu?" Diye sordum. Ama lizge bana cevap vermeden arkasını döndü ve gidip yatağına girdi.

Bende yanına giderek "Eğer vermezsen kötü olacak bak!" Dedim ve kaşlarımı çattım. Ama lizge gülerek bana bakınca dikkatim dağılmıştı.

Daha sonra ise onu kaldırdım ve yere kordum, daha doğrusu onu yere doğru açtım. Aynı bir halı gibi.

Ve anahtarı alarak kaçtım. Lizge ise peşimden gelerek beni durdurdu ve gözlerimin içine bakarak, bana yaklaştı, ve "Senin için!" Dedi ve geri çekilerek sırıttı.

Ben ise ona yaklaşarak "Senin için değil, benim için." Dedim ve onu öptüm. Lizge şok içerisindeydi, ben ise sadece dudağıma dokunmuş o garip hissin etkisinde takılı kalmıştım.

Lizge ise bana tokat atarak, odaya geri geçti ve yatağın yanına çökerek, ağlamaya başladı.

Ben ise o anda bir kadın tarafından manipüle edilmiş hissediyordum. Öyle de olmuştu.

Hemen yanına gittim ve yanına oturarak, "Özür dilerim, ben kendimi tutamadım. Sende benden hoşlandın sanmıştım!" Dedim ve elimi onun yüzünde gezdirdim ve göz yaşını sildim.

Lizge durdu ve bana dönerek sarıldı. "Senin için, derken doğruyu söylüyordum. Telefonuna bir mesaj gelmişti, ve mesajda..." Yutkundu ve geri çekilerek telefonumu gösterdi. Bende dediği gibi mesajları açtım ve bu geceden gelen mesajlara bakmaya başladım.

Mesajı bulmuştuk. "Merhaba ARDA! ben isimsiz ve sana bir şartım var. Eğer o kızı bana teslim edip, evden çıkarsan sana bir hediyem olacak. Unutma zaman akıp gidiyor..." Yazıyordu mesajda. Bende hemen lizge'ye sarıldım ve telefonu kapadım.

"Korkma! Ben buradayım ve ikimiz içinde en doğrusunu yapacağım." Lizge kafasını kaldırdı ve ayrıldık, ama lizge sırıtarak.

Göz yaşlarını sildi ve "Senin için değil, ikimiz için." Diyerek beni bir kez daha büyüledi ve noktayı koymak için beni ikinci kez aşka inandırdı. Beni öpmüştü.

Gözlerimi kapadım ve sadece büyünün içime işlemesini bekledim. "Gerçek aşk bumuydu?" Diye soruyor insan kendine pek çok kez, ama asla cevap alamıyor, çünkü cevabı herkes biliyor.

Bende bildiğim bir soruyu kendime değil dudaklarımız ayrılınca açılan o iki ela göze sordum. "Gerçek aşk bumu? Ya yanlış yapıyorsak. Dönülemez bir yola girebiliriz."

Lizge tereddütle "Kalbinin ve aklın aynı anda onay veriyorsa, ve sen hazırsan, büyücüler bile seni durduramaz. Çünkü en büyük büyü, aşktır." Diye cevap olmuştu içime.

Ve tekrar birbirimize sarılarak içimizdeki tüm korkulara ve katile bile dik durduk. Şimdi aşkın nasıl bir şey olduğunu tadıyordum işte.

Bir yeni mesaj...