Korku

Eveeeet. Yeni bölümle sizlerleyiz.

Biliyorum baya geç attım bu bölümü.

Bundan sonraki bölümleri günü gününe yetiştiremezsem ise iki günde bir atacağım. Atamatığım günlerde ise kusuruma bakmayın

Bu bölümde İlayda ile aralarında olucaktır. Diyer bölüm ise sürpriz olsun.

Şimdiden anlayışınız için teşekkürler.

İyi okumalar 🥰

Sizi seviyorum ❤️

.

.

.

7. Bölüm~ Korku

.

.

.

Özür dilemen için bir şey yapman lazım.

Bazen birinin yanına gitmek için iyi olmayı denemek değil, kötü olmayı denemek lazımdır. Çünkü iyi olanları soran olmaz. Güzel, müthiş gözükürler, kötü kişilere göre: Ama bilmezler ki kötü gözükenlerin değil; hep gülenlerin, hep kendini iyi gösterenlerin yanlarında birilerine ihtiyacı vardır. Çünkü en çok onlar içindekilerini dökemeyen kişilerdir

Gözüme pencereden sızan ışıkla yavaşca açmak zorunda kaldım. Rahatsız ediciydi. Dün akşam yarım saate yakın oturmuştum galiba o sahilde. Sonrada eve gelmiştim zaten. Dün gece olanlar aklımdan hızla bir film şeridi gibi geçti. Yatağımdan kalkmadan yanımdaki dijital saatten göz ucuyla saate baktım.

8.27

Bugün kampüse gitmeyecektim doğru dersim yoktu ya... Bir dakika bugün Çarşamba! Aklıma gelen detayla hiç sevmediğim şeyi yapmak zorunda kaldım; yataktan kalkmak.

Yataktan kalkarak direkmen banyoya ilerledim. Yüzümü güzelce yıkayıp banyodan çıktım. Dolabımdan üstüme; beyaz bir crop altıma da siyah bir mini etek aldım. Üstüme giydikten sonra makyaj masama ilerledim. Hafif ve sade giydiklerime iyi giderdi. Yanaklarıma hafif bir allık. Dudaklarına ise çok açık renkte olan pembe rujumu sürdüm. Karşımda duran boy aynasında kendime bakmak için iki adım attığımda

Kendi , kendime sessizce "Vaay... Cidden güzel olmuşum." dedim. Cidden güzel olmuştum.

Aynanın karşısında oyalanmayı bırakıp odamdan çıktım.

⋆. 𐙚 ̊

Kampüsün önüne geldiğimde otobüsten aşağı indim. Bahçeye girdiğimde direkmen dersimin olduğu bölüme girdim. Bugün çoğu kişi gelmemişti galiba. Çünkü normale göre biraz daha azdı sanki. Umarım alazlar karşılaşmazdık. Kendisi benden bir yaş kadar büyük olmasına rağmen benle aynı anda gidiyordu bölüm olarak da. Kendisi okula gitmemiş bir yıl kadar. Geç başlamıştı söylediği kadar. Nedenini sorsam ' öyle işte, gidemedim.' derdi. Geçiştirirdi.

Bölümümün olduğu sınıfa girdim. İlayda çoktan gelmiş olup yerine kurulmuş olduğunu gördüğümde yüzümde belli belirsiz bir tebessüm oluştu. Tebessümüm saniyesinde solarken aklıma dün evlerinde yaşadığımız olay geldi. Kırılmış mıdır? Kızgın mıdır bana acaba? Sorduğum sorulara bak kırılmıştır tabi ki. Düşünmeden İlayda'nın yanına ilerledim. Yanına geldiğimde çantamı sıraya koyup oturdum.

Gözümü kapattım derin bir nefes alıp verdim. Gözümü tekrardan açtığımda " Kırgın mısın bana?" Dedim. " Özür dilerim." Dedim.

Başını bana çevirdi. " Özür dilemene gerek yok. " Dedi " anlıyorum seni." Dediğinde dayanamayıp sarıldım. İlayda'ya sarıldım. Kollarımı boynuna sıkıca doladığımda o da belini sırtıma doladı. " Asıl ben özür dilerim. Anneme demem lazımdı." Dediğinde başımı hayır der gibi sağa sola salladım

" Fazla tepki verdim. Hâlen alışamadım. Ufacık bir hatırlatmada ya gözlerim doluyor yada patlıyorum, işte böyle." Dediğimde ayrıldık.

" Boş ver. Anlıyorum senide." Dedi "Nereye gittin? Seni aradım, cevap vermedin." Dediğinde dün yaşananlar aklımda canlandı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyışım, Alaz'ın gelmesi bana anlattıkları, öpüşmemiz, arkadaşları tarafından basılmamız. Anlatsam yüzde yüz " iyi bok yedin" diyecekti. Bundan da emindim. Ama anlatmalıydım.

" Dün size giderken gördüğümüz gökdelen. Oradaydım. Tepesinde. Nefes alamıyordum... Oraya çıktım. Sonra..." Devamı gelmedi. Öyle kaldım ağzımdan çıkmıyordu.

" Sonra? Sonra ne? Ne oldu?" Dedi İlayda ardı ardına sorularıyla.

" Alaz geldi." Dedim birden. Doğru dedim ama Alaz gelmişti. İlayda bana şaşkınlıkla bakarken. " Sonra şey oldu..." Diye devam edecektim ama devamı olmuyordu. Alo Türkçe konuşmak istiyorum.

" Sonrası da mı var? İnşallah kafamdan gelip geçen düşüncelerden biri değildir?" Dediğinde yüzüne doğru masum sandığım masum masum bakışlarımı yolladım. İlayda elini anlına sert olmayacak şekilde bu akıllanmaz der gibi vurduğunda bakışlarını tekrardan bana çevirdi " Ne oldu?" Dedi.

Bu kıza yollayın beni. Ben bu bedenin iç sesi olmak istemiyorum.

" Alaz beni öptü. Daha doğrusu..." Sesim biraz daha kısık hâl alırken "biz öpüştük." Dedim direkten

İlayda ağzı açık bir şekilde bana bakarken ben onun bu halini gördüğümde utancımdan yerin dibine girmek üzereydim. İlayda dışında her yere bakmaya çalıştım.

" Sen... Sen ciddisin? Karşılık mı verdin?" Dedi. Soru sorarcasına. Kafamı olumlu anlamda aşağı yukarı salladığımda " Aboooo. Eniş-" demesine izin vermeden ağzını kapadım.

Susmasını belli ederek elimle sus işareti yaparken etrafıma bakıyordum " Sesiz ol. Bağırma. Yok öyle bir şey. Aklından bile geçirme. Aniden olan bir şeydi." Dediğimde son kez etrafıma baktım kimsenin ilgisi bizde olmadığını görünce " çekicem elimi ama bağırma." Elimi yavaşça ağzından çektiğimde.

" Enişte kaptı güzelim kankamı yaa." Dedi, yalandan dudak büzerek. " Sizde alışmışsınız vallahi birilerinin ağzını kapatmayı." Bu haline ister istemez güldüm. Sonrada ciddi olmaya çalışarak.

"Kimseyi kapan yok. Kimseye söyleme bak noğlur." Dediğimde, elini ağzıyla fermuar çeker gibi yapıp

" Bende. Asla. Kime. Söyleyecekmişim." Dedi. Ağzımda bir şeyi gülerek gevelediğinde.

" Ne dedin duyamadım?" Dedim.

" Ha? Yok bir şey ya kendi kendime geveliyorum yine bir şeyler." Dedi

🍓ྀི

Nerde miyim?

Korku evinde.

Kim tarafından mı getirildim?

İlayda tabiki de.

Korkuyor muyum?

Evet.

" Hadi ya çok güzel olacak. Neyden korkuyorsun anlamadım ki korku evinden?" İlayda kolumdan çekiştirip içeri sokmaya çalışırken

" Adı üzerine korku evi. Benim burada ne işim var!" Diye sonda ister istemez bağırdığımda zorla sürükleniyordum.

Korku evlerinden çok korkardım küçüklüğümden beri. Tranva yaratmıştı bende. Küçükken akrabalarımız gelmişti ziyarete ve kuzenlerim ısrarla korku evine gidelim demişti. Kendileri gitseydi olmuyordu sanki, beni de sürüklemişlerdi.

Korku evine girdiğimizde her yer karanlık olması bir yana her yerden aniden bir şeyler çıkıyordu. Dolap vardı anahtar orada mı diye bakmaya gitmiştik yanımda kuzenlerimde var tabi ki. Onlar açmayınca zorla bana açtırmışlardı. Dolabı açmamla kendimi içeride bulmam bir olmuştu. Dolapta kalmıştım açılmıyordu. Hem korkunç hem bir o kadarda karanlıktı. Dışardan kahkaha gülme sesleri gelirken ben korkudan bayılmıştım. Uyandığımda ise kendimi hastanede bulmuştum. Meğer isem beni oraya hapseden kuzenlerim imiş. Babam yanımdaki kuzenlerime kızarken annem yanımda oturmuş saçlarımı oluşuyordu 'korkma' diyordu 'geçti. Bak geçti buradayız yanındayız.' diyordu.

Evet sonunda çıkmıştım ama 6 yaşımdan bu yaşıma kadarda bende tranva yaratmıştı. Geçmek bilmiyordu. O zaman ailem vardı. Ama şimdi... Yoktu. Gerçek ama bir o kadar da acı.

İlayda beni sürüklerken bir yandan da biletleri almıştı. " Hadi ya. Çok güzel olacak." Dedi

" Ya hayır. Ya orda kalırsak? ya çıkamazsak? Ne yapacaz?" Dedim. Girmemek için çırpınırken

" Abartma Defne. Zaten korku evi bu çıkış için gerekli olan anahtarı bulursak çıkarız." Dedi kendinden bir o kadar emin bir şekilde beni sürüklemeye devam ederken.

" Ya bulamazsak? Ya bulamayıp yanlışlıkla düşüp kan kaybından ölürsek?" Dedim. İlayda bir anlığına durup gözlerini açıp dediğim şeyin şaşkınlıkla bana baktı

" Abartmaya devam ediyorsun. Ne senin bu korku evindeki korkun ya? Gerçek bile değiller." Dedi

" Nasıl gerçek değil? Hiç mi görmedin korku evinde insanları testere ile kovalayan canavarları?" Dedim

İlayda, avuç içini alnına vurup sağa sola salladı kafasını. " Defne çıkış için gerekli olan anahtarı bulmamamız için yapılan bir korkutmaca işte." Dedi. " Ya olgun davran biraz, yemezler seni." Dedi.

Bu dediği lafı kullanarak "Olgunsak niye böyle saçma sapan yerlere geliyoruz!" Dedim son kelimeyi uzatarak. Doğru diyordum. Saçmaysa niye geliyorduk ki?

" Defne." Dedi ismimi bastırarak. Sonrası ise karanlıktı eve girmiş kapı üstümüze kapanmıştı bile...

__________

Ve bölüm sonu.

Bölüm sonu yorumlarınızı alayım.

Sıkıcı gidiyor diye söyleyebilirsiniz ama daha başlangıç 😉 diğer blöümle bombalar başlıyor. Şimdi bu bölümlere kadar o kadar sıkı tutmadım. Bu bölümden sonra hepinize kolay gelsin.

Aklınıza takılanlar var mı?

Diğer bölümde sürprizler bekliyor...