İyi okumalar dilerim <3
Umarım severek okuyorsunuz dur.
Neyse sizi oyalamadan bölüme geçiyorum.
Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın lütfen :)

_________________

" Hocam beni çağırmışsınız." Dedi. Evet bu Emir, diğer adıyla Otizimli lider. Kapıdan içeri bir kaç adım daha attığında arkasından kapıyı kapattı.

Bir anlığına bakışlarımız kesiştiğinde yüzünde bir şeyi anlamaya çalışıyormuş gibi bir ifade belirince anında önüme döndüm. Bu çocuğun burda ne işi vardı?

" Seni çağırmadığım gün. Çağırmadığım saat varmı canım oğlum benim? Varsa söyle bende bileyim." Dedi, müdür yardımcısı. İstemeden kendi kendime sorduğum soruma cevap vermişti. Doğru. Gelmediği gün veya saat varmı bende merak ediyordum. " Geç şöyle oğlum Gece'nin yanına." Dediğinde insan stres altında nasıl ecel terleri döktüğünü yeni anlamaya başlamıştım.

Emir kısa süreliğine kıpırdamadığını hissettiğimde bu da uzun sürmemişti. Bir kaç adımla yanıma geldiğinde müdür yardımcısının kınayıcı bakışları üzerimizdeydi. Ne yapmıştık şimdi?

Belli değil mi?

Her zaman ki gibi yine konuşuyorsun işte iç ses.

Ellerini masaya koyup bize doğru öne eğildiğinde ilk bana sonra yanımdaki şahsa döndü bakışları " Oğlum. Sen daha iki ders önce odamda kavga yüzünden yanımda değilmiydin?" Dedi sinirle. Emir onaylarcasına kafasını salladığında " Bari bir ders daha bekleseydin be oğlum. Senin yüzünden başkalarına vaktim olmuyor." Dedi. Bunu sinirle diyip demediğini anlamamıştım şahsen. Ama Emir'le hocanın araları böyle git gel git gel aralarındaki anlama şekli baya güzel olduğu belli.

" Evet. Şimdi asıl konumuza gelirsek." Dedi. " Telefonların okula geldiğinizde herkesin toplanıyor değil mi?" Dediğinde kafamı belli belirsiz aşağı yukarı salladım. Emir ise tepki vermedi. Mesajlaşırken yakalanmıştım. Ama o neden geldi bilmiyordum. Ve sadece ikimiz. İnşallah anonim in olduğumu öğrenmezsin.

" Peki. Bildiğiniz göre, yaptığınız şeyinde farkındasınızdır." Dedi. Ve sonra arkasındaki koltuğuna oturdu. Kafasını kaldırıp bize baktığında bana doğru " Bazen insan beklemediği şeyleri de beklemeli imiş değil mi kızım?" Dedi bana imalı imalı. Bir şey diyemiyordum. Haklıydı. " Seni seviyorum, kızım. Akıllı ve uslusun. İlk olduğu için bu defalık bir şey demiyorum." Derin bir nefes verdiğimde rahatlatmıştım ne yalan söyleyeyim şimdi. " Ama sana gelirsek oğlum." Dediği an Emir'in yüzüne çaktırmadan bir bakış attım. Zerre kıpırdama yoktu. Korku, merak, hüzün. Aksi taktirde çok rahattı " Daha bugün bir kavga yüzünden ceza yiyiyordun. Her zaman bir kavga yüzünden burdasın. Ceza almaman için elimden geleni yaptım. Tabiki bu seferlik." Avuç içlerim gereğinden fazla terliyordu. " Bu hafta olacak basketbol maçına girmiyorsun." Dediğinde Emir'in yüzüne doğru çevirdim başımı. Yüzü kırmızıya bürünmüştü. Rahat halinden eser kalmamıştı. Mesajlaşırken dedikleri geldi aklıma bir anlık. Basketbol kırmızı çizgisiydi anladığım kadarıyla.

" Bitti mi?" Dedi boğuk sesiyle. Evet sadece ' bitti mi?" ağzından çıkan tek Kelime buydu.

" Bitti." Müdür yardımcısı konuştuğu an kapıdan çıkmışı bir olmuştu.

Yüzüme zorla belli belirsiz bir gülümsemeyle izin istercesine bende çıktım arkasından.

Saygısızlık yok tabiki değil mi? Annem göre bilir.

İç sesine aldırmadan merdivenlerden alt kata indim. Spor salonuna. Kafamın dikine gidiyordum. Ve bu diklik birgün canımı çok kötü acıtıcaktı, bunuda biliyordum.

Spor salonunun önüne geldiğimde kapıyı yavaşca ittirip seyirci koltuklarının arasından geçtim.
Aşağıdan gelen top sesiyle kafamı basketbol sahasına çevirdim.

Oradaydı.

Elindeki topu yere sektirip potaya doğru ilerledi sonra ise kavrayıp potaya attığında gözlerinin kan çanağına döndüğünü yeni fark etmiştim.

Ben buraya neden gelmiştim?

Kalbim deli gibi atarken seyirci koltuklarının arasında bir kere daha attı topu potaya. Gitmelimiydim. Kısa bir anlığına bakışlarını tekrardan oraya çevirdiğimde dikkati elindeki topundaydı.

Bence gitme. Hatte bence değil bizce olsun gitmeyelim. Niye gidiyonki zaten? Bırak sinirini atsın. Vallahi döver bizi bu.

Haklı olmana bazen kızıyorum. Ama haklısın. Dövme konusunda değil tabiki. Benim elimde armut toplamıyor tabiki. Sinirini atmalı, sakinleşmeliydi.

Arkamı dönüp yürümeye başladığım sırada " Niye geldin!? Ve niye gidiyorsun?" Duyduğumda adım atamayacak durumdaydım ama durmadım. Duymamazlıktan geldim.

Neden gelmiştim ki zaten?

Spor salonundan çıkıp yukarı kat merdivenlerini çıktığım sırada bir el kolumdan tutup köşeye.çektiğinde bağırmak için hamle yaptığım sırada ağzımı kapattı. Korkudan kapattığım gözlerimi aralamayı akıl ettiğimde karşımda gördüğüm kişiyle küçük çaplı bir şoka girmiştim.

Gökay?

____________________________

Ve bölüm sonu...

İyi okumuşsunuzdur umarım. Bölümler kısa ilk 7 bölüme kadar.
Bundan sonrası duruma göre uzun yazarım. Uzun ve texting olur
Gökay ne alaka diyenleri duyar gibi oldum. Diyer bölümlerde göreceğiz.

Ve sormadan geçmek istemediğim şey; diğer bölümlerde görmek istediğiniz şeyler nedir?

Diyer bölümlerde görüşmek üzere olsun o zaman

Oy vermeyi unutmayın...

Öpüldünüz (⁠ ⁠˘⁠ ⁠³⁠˘⁠)⁠♥