6 yaşındaydım. Masum gözyaşlarım aşağı doğru süzülüp boynumda bitiyordu. Babam oyuncak bebeklerimi arabanın bagajına yüklerken,çocukluk arkadaşım ile vedalaşıyordum. Ablam Asel çoktan arabaya binmiş,asık suratlı bir şekilde ön koltukta kollarını bağlayarak oturmuştu.

Eş,dost,akraba herkes bizi uğurlamaya gelmişti. Annemin arkadaşları ve kardeşleri yanağımı vakumlayarak öpüyordu. Her tarafım salya olmuştu. Babamın arkadaşları ise saçımı okşamakla yetiniyordu.

Yan taraftan gelen bir ses "Görüşürüz Eylül. Seni özleyeceğim." dedi. Kafamı yan tarafa çevirince çocukluk arkadaşımı gördüm. Hüzünlü bir şekilde bana bakıyordu. Kollarımla bedenini sımsıkı sardım. "Bende seni özleyeceğim."

"Eylül,arkadaşın vedaştıysan gel." Babam arabanın kaportasına oturmuş bir şekilde beni bekliyordu.

Arkadaşıma son bir kez sarıldım ve arabaya doğru ilerlemeye başladım. Arabaya ulaştığımda önünde durdum ve son bir kez evimize baktım. Pencerelerdeki çicekler bile durmuyordu. Bahçemizdeki bitkiler solmuştu.

Evi incelemeyi bıraktıktan sonra arabaya b

indim.